กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 188

เห็นได้ชัดว่าน้ำตาลโมโหเพราะความอับอาย เธอชี้หน้าณิชาด้วยความโกรธเคือง “แกหุบปากไปเลยนะ！ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะแกทั้งนั้น มันเป็นเพราะว่าฉันปัดแกตกในรอบแรก บอกว่าแกคัดลอกผลงานคนอื่นมาไม่ใช่เหรอ……”

“คนที่ควรจะหุบปากก็คือคุณ”แววตาที่กระหายเลือดปรากฏขึ้นในดวงตาที่เย็นชาของเวธัส

น้ำตาลใจสั่นเพราะแววตาของเวธัส ราวกับว่ามีบางอย่างจับขาเธอและลากเธอไปลงนรก

ความหวังสุดท้ายของเธอเหลือเพียงแค่คุณย่าศิริจันทร์แล้ว

“คุณย่าคะ คุณย่าต้องช่วยหนูนะ หนูอยู่ข้างกายคุณย่ามาตั้งหลายปี หนูจะทำเรื่องบ้าๆ บอๆ แบบนั้นได้ยังไงกัน……”

เธอเดินมาหาคุณย่าศิริจันทร์ แล้วก็ร้องไห้เหมือนใจจะสลาย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทุกคนคาดการณ์เอาไว้กลับไม่ได้เกิดขึ้น คุณย่าศิริจันทร์ไม่ได้ปลอบใจน้ำตาล แถมยังสะบัดมือออกด้วยความเย็นชา

แล้วก็มองเธอด้วยสายตาราวกับมองคนแปลกหน้า

“น้ำตาล เธอทำให้ย่าผิดหวังมาก”

น้ำตาลยืนเป็นอัมพาตอยู่ตรงนั้นเลย ใบหน้าของเธอแข็งที่ยังอธิบายไม่ถูก เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ “คุณ……คุณย่าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง？”

“คุณน้ำตาล ไม่ต้องเถียงข้างๆ คูๆ อีกแล้วค่ะ เมื่อวานท่านได้ให้ฉันไปสืบเรื่องเกี่ยวกับความเคลื่อนไหวของคุณในช่วงนี้ แล้วก็พบว่าคุณได้ส่งพนักงานผู้หญิงคนหนึ่งออกไปจากเมืองพรอย่างลับๆ แล้วก็ได้ให้คนหยุดพนักงานคนนั้นไว้ทันที อยากให้เธอมาเผชิญหน้ากับคุณไหม？”ตุ๊กจ้องหน้าเธออย่างอารมณ์ไม่ดี

“อะ……อะไรนะ？”น้ำตาลแข็งทื่อไปทั้งตัว

ถูกสกัดไว้ได้เหรอ！

ไม่ ไม่มีทาง

วันนั้นเธอเห็นกับตาว่าเครื่องบินลำนั้นบินขึ้นไปแล้ว แล้วพวกเขาจะหยุดไว้ได้ยังไงล่ะ?

คุณย่าศิริจันทร์เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยการคำนวณแผนของน้ำตาลก็รู้ว่าเธอยังไม่ยอมแพ้ “ตุ๊ก พาเธอเข้ามา”

ตุ๊กโค้งคำนับ แล้วก็ทำตามความต้องการของคุณย่าศิริจันทร์ ส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดพาเธอเข้ามา

ไม่นาน บอดี้การ์ดก็จับผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา

ผู้หญิงคนนั้นถูกโยนลงกับพื้น ผมเผ้ายุ่งเหยิงตัวลงมาปิดหน้า รูม่านตาหดตัวด้วยความกังวล เหมือนกับว่าได้ผ่านเรื่องที่น่ากลัวมา แต่ตัวของเธอก็สั่นเล็กน้อย

ตอนที่เธอเห็นหน้าน้ำตาลนั้น เธอก็รีบเข้าไปร้องขอวิงวอน “คุณน้ำตาลคะ ฉันได้ใส่ยาถ่ายให้คุณณิชาตามที่คุณสั่งแล้ว คุณต้องช่วยฉันนะคะ ช่วยฉันด้วย……”

น้ำตาลตัวสั่นในทันที ไม่คิดเลยว่าพนักงานหญิงคนนี้จะถูกจับตัวกลับมาจริง！

มิน่าล่ะคุณย่าศิริจันทร์ถึงไม่ได้ดูรักเธอเหมือนก่อน……

“ฉันไม่รู้จักเธอ แล้วก็ไม่รู้เรื่องยาถ่ายอะไรนั้นด้วย”

เธอรู้ว่าเธอสิ้นหวังแล้ว แต่เมื่อเธอปล่อยมือ หมายความว่าเธอหันหลังกลับไม่ได้อีก

ทำได้เพียงแค่ต้องยื้อเอาไว้……

พนักงานสาวคนนั้นได้ยินน้ำตาลพูดแบบนี้ สีหน้าก็ดูอาฆาตแค้นขึ้นมาในทันที

“คุณ……คุณพูดออกมาได้ยังไงว่าไม่รู้จักฉัน? ตอนนั้นที่คุณแพรส่งแบบร่างมา แล้วคุณเห็นว่ามันเหมือนกับของคุณณิชาเป๊ะ คุณก็เลยให้ฉันเปลี่ยนเวลาที่เธอมาส่งงาน แล้วให้ทุกคนคิดว่าคุณณิชาเป็นคนลอกเลียนผลงาน！”

“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคุณบอกว่าคุณณิชาเป็นแค่บุคคลล้มละลาย ต่อให้ฉันจะมีความกล้ามากแค่ไหน ก็ไม่กล้าวางยาถ่ายเธอหรอก……”

“ใช่สิ คุณให้เช็ค 2,500,000 ให้ฉันด้วย ซึ่งฉันไม่ได้ขึ้นเงิน ถ้าเกิดว่าไม่เชื่อ ไปตรวจดูในกระเป๋าเดินทางฉันก็ได้ มันคือหลักฐานว่าคุณล่อซื้อฉัน……”

น้ำตาลไม่คิดเลยว่าพนักงานสาวคนนั้นจะบอกทุกอย่างออกมาจริงๆ ใบหน้าของเธอซีดเซียวลงในทันที ได้แต่บ่นพึมพำ แล้วก็รู้สึกยืนไม่ค่อยจะอยู่เท่าไหร่นัก

“ไม่……มันไม่ได้เป็นแบบนั้น……”

คุณย่าศิริจันทร์หลับตาทั้งสองข้าง แล้วก็พูดกับตุ๊กว่า “ไปหามา”

พอบอดี้การ์ดได้รับคำสั่ง ก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ลากกระเป๋าเดินทางของพนักงานสาวเข้ามาในห้องผู้ป่วย แล้วก็เจอเช็คอยู่ด้านในหลังจากทำการค้นหา

จำนวน2,500,000 แล้วก็เป็นลายมือของน้ำตาลจริงๆ

คุณย่าศิริจันทร์โยนเช็คใบนั้นไปตรงหน้าของน้ำตาล “เธอยังมีอะไรให้พูดอีกเหรอ？”