กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 190

“คุณชาลี ผู้อำนวยการของทีวาย เอ็นเตอร์เทนเม้นท์มาอีกแล้วค่ะ เขาอยากจะร่วมงานกับท่าน บอกว่าถ้าไม่ได้เจอท่านก็ไม่ยอมกลับ ท่านจะ...? ”

เมื่อได้ยินผู้ช่วยรายงาน ดวงตาที่สวยงามของชาลีก็หรี่ลงเล็กน้อย

ทีวาย เอ็นเตอร์เทนเม้นท์เป็นเอเจนซี่ของยัยผู้หญิงซื่อบื้อคนเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอ?

มีข่าวลือว่าทีวาย เอ็นเตอร์เทนเม้นท์กำลังเผชิญกับการล้มละลายเนื่องจากการจัดการที่ไม่ดี

และศิลปินภายใต้สังกัดส่วนใหญ่ก็แย่เหมือนกัน……

ริมฝีปากบางของชาลีเต็มไปด้วยความเยือกเย็น แฝงความขี้เล่น “งั้นก็ปล่อยให้เขารอ แล้วให้เลขาจัดการเรื่องน้ำชา”

“แต่ว่าถ้าเกิดเขามาทุกวัน……”

“เขาชอบรอก็ให้เขารอไป เพราะถึงยังไงสิ่งที่ผมมีก็คือเวลา”ชาลีเหลือบมองไปตรงที่เจนนี่หายไป แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า “แล้วอีกอย่าง ปล่อยข่าวออกไปให้ผมหน่อย ว่าถ้าเกิดว่าใครกล้าให้ทีวาย เอ็นเตอร์เทนเม้นท์กู้เงิน ก็ถือว่ามีปัญหากับผม”

ผู้ช่วยยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก

ทีวาย เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ เหมือนกับว่าไม่เคยทำอะไรผิดต่อคุณชาลีนะ?

แล้วทำไมคุณชาลีถึงกำลังโจมตีทีวาย เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ล่ะ?

……

ณิชาพักสักครู่ในตอนบ่าย และรู้สึกว่ามีร่างที่ขยับอยู่เหนือหัวของเธอ

พยาบาลกำลังเปลี่ยนน้ำเกลือให้ณิชา

นี่เป็นขวดสุดท้ายแล้ว

พออรัลรู้ว่าแม่ป่วย ก็อดใจรอไม่ไหวให้เอกมารับเขามาหาเธอ

และก็ได้เห็นที่พยาบาลกำลังเปลี่ยนน้ำเกลือให้กับณิชาพอดี ก็ลดเสียงลง แล้วก็เตือนด้วยเสียงเด็กที่น่ารัก “พี่สาวสุดสวยครับ ระมัดระวังหน่อยนะครับ”

นางพยาบาลมองดูเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่สูงกว่าขอบเตียงเล็กน้อย และหัวใจของเธอก็แทบละลาย

ณิชาตื่นขึ้นมาแล้วในตอนนี้

“อรัล？”มีความดีใจ และความกังวลในดวงตาของณิชา

เธอไม่อยากให้ลูกรู้ว่าเธอป่วย……

อรัลเห็นว่าณิชาตื่นแล้ว ก็รู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย รีบไปเอาน้ำร้อนมาให้เธอ “หม่ามี๊ ผมเสียงดังจนทำให้หม่ามี๊ตื่นรึเปล่าครับ? ”

“หม่ามี๊หลับไปตั้งนานแล้ว ก็ควรจะตื่นได้แล้วล่ะ”

ณิชาลุกขึ้นจากเตียง แล้วก็รีบน้ำอุ่นมาจากเจ้าลูกชาย

เวลาที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันเป็นส่วนตัว อรัลจะเรียกเธอว่าหม่ามี๊……

นี่เป็นช่วงเวลาอบอุ่นของแม่ลูกที่หายากเช่นกัน

พึ่งจะตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกหิวน้ำจริงๆ ณิชาดื่มน้ำครึ่งแก้วหมดในทันที

มันแป็นแค่น้ำเปล่า แต่เธอรู้สึกว่ามันหวานมากเลย

น้องอรัลเห็นณิชาดื่มเร็วขนาดนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงว่าเธอหิวน้ำมาก มือน้อยยื่นออกมารับแก้วไปจากเธอ แล้วก็กำแก้วแน่น พร้อมกับถามอย่างจริงจัง “จะดื่มอีกไหมครับ? ”

ณิชาไม่ได้อยากดื่มแล้ว แต่ด้วยความหวังในดวงตาของลูกชาย เธอก็พยักหน้าอย่างไม่คาดคิด

“โอเคครับ”

น้องอรัลไม่ได้สงสัยอะไรเลย รีบวิ่งไปตรงหน้าตู้กดน้ำ และกดอีกแก้วในทันที

ครั้งนี้น้ำเต็มแก้ว……

คนตัวเล็กลืมตาสีดำโตและจ้องไปที่ณิชาโดยไม่กะพริบตาณิชา

หัวใจของณิชาก็อ่อนยวบ ทันใดนั้นก็ดื่มน้ำแก้วนี้จนหมดอีกครั้ง พอดื่มหมด ตอนนั้นเองที่พบว่าท้องของอิ่มมากจนมีเสียงคำรามเล็กน้อย

อรัลเกาหัว ทำไมวันนี้หม่ามี๊ดื่มน้ำเร็วจัง?

หรือว่ากินอาหารเค็มมาเหรอ?

“เดี๋ยวผมกดให้อีกแก้วนะ”พอพูดจบ เด็กน้อยก็จะเข้ามาหยิบแก้วในมือของณิชา

ตอนนี้หัวของณิชาแจ่มใสแล้ว ถ้าเกิดว่าดื่มลงไปอีกแก้ว เธอคิดว่าเธอน่าจะอาเจียนออกมาแน่นอน ก็เลยรีบโบกมือ “ไม่ต้องแล้ว แม่ไม่ดื่มแล้ว ลูกรู้ได้ยังไงว่าแม่อยู่โรงพยาบาล? ”