กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 259

เมื่อเด็กทั้งสองคนอยู่บริเวณไหนก็ตาม ต่างตกเป็นเป้าสายตา โดยไม่มีข้อยกเว้น

ทั้งสองคนกำลังเล่นลูกบอลสีน้ำตาลกันอยู่ที่สนามหญ้า และคอยมีสาวน้อยฝรั่งเศสชั้นอนุบาลคอยชะเง้อมองทั้งสองคนอยู่ตลอดเวลา มองจนอดใจไม่ไหวที่จะกะพริบตาสักครั้ง

ดวงตาลึกซึ้งของเวธัสคอยมองตามเด็กทั้งสองคนอยู่ตลอดเวลา

ปัณณ์กับอรัลกำลังยกเท้าวิ่งอยู่ภายในสนามหญ้า ไหวพริบดีราวกับรับรู้ว่ามีคนกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่

สองหนุ่มพี่น้องสบตากัน แววตาจับจ้องไปยังรถคันนั้นที่อยู่นอกรั้วทันที

กระจกรถยนต์ไม่ได้ลดระดับลง แต่สองหนุ่มคู่พี่น้องก็ชัดเจนมาก มีคนกำลังคอยนั่งจ้องพวกเขาอยู่ในรถยนต์...

“ปีศาจกษัตริย์เหรอ?” ปัณณ์กะพริบตาดวงตาโต

ก่อนหน้านี้อรัลได้รับโทรศัพท์ของณิชา เขาเม้มริมฝีปาก “น่าจะ”

“ถ้านายจะกลับไปอยู่ข้างกายปีศาจกษัตริย์ก็ไปเถอะนะ ยังไงฉันก็จะไม่แยกจากหม่ามี๊แน่”

อรัลย่นคิ้วเล็กๆ ขึ้น “ฉันไม่ได้พูดเลยว่าฉันจะกลับไปกลับพ่อ”

“เชอะ...” ปัณณ์วางลูกบอลไว้ที่พื้น พลันยกเท้าเหยียบลงบนผิวลูกบอล จากนั้นก็ทำท่าหักนิ้วเพื่อคิดบัญชี “ปีศาจกษัตริย์ไปขอผู้หญิงเลวๆ มาแต่งงาน กักขังปัณณ์ แถมยังรังแกหม่ามี๊ ยังไงปัณณ์ก็ไม่มีวันยกโทษให้เขา”

อรัลย่นคิ้วเล็กๆ เอาไว้ พร้อมทั้งกระซิบบ่นกระปอดกระแปด “เขาหักหลังหม่ามี๊ เรื่องนี้ไม่สามารถให้อภัยได้”

จังหวะที่สองหนุ่มพี่น้องพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ๆ ประตูรถเบนท์ลี่ย์สีดำคันนั้นก็มีคนเปิดออก ร่างกายสูงยาวเหยียดของคนหนึ่งลงมาจากรถ

เวธัสใส่สูทสีดำทั้งชุด ขาตรงยาวเหยียด โดยมีสูทปกคลุมอย่างมิดชิด ยิ่งแสดงให้เห็นความเคร่งขรึมอย่างชัดเจน

ปัณณ์เบะปากเล็กๆ ที่แท้ปีศาจกษัตริย์ก็มาถึงแล้ว

ดวงตาเวธัสสบตากับสองคนพี่น้องนั่น เด็กน้อยทั้งสองคนต่างแสดงแววตารังเกียจและดูถูกด้วยกันทั้งคู่ตามมาติดๆ

กระทั่งปัณณ์ยกนิ้วก้อยให้เขา ต่อหน้าเวธัสทันที จากนั้นก็หันหลังให้แบบเชิดใส่

ราวกับเวธัสไม่ได้อยู่ในสายตาเลย อีกทั้งไม่ใส่ใจว่าการที่เขาปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหันเพื่อต้องการจะทำอะไร

ในใจของเอกกดดันอย่างหนักหน่วง พลันคอยหาคำอธิบายออกมาทันที

“คุณเวธัสครับ คุณหนูอรัลพวกเขาอาจจะ...จำคุณไม่ได้ก็ได้นะครับ?”

“…ฉันไม่ได้ตาบอด”

นิ้วก้อยของตัวแสบนั่นตั้งใจชูให้เขาเห็นใช่มั้ย?

ดีมาก คนที่กล้าบ้าบิ่นในการปั่นหัวเขามาตลอดก็คือเขา...

หนุ่มน้อยทั้งสองคนเล่นบอลอยู่ที่สนามประมาณ 15 นาที เวธัสไม่ได้จากไปไหน คอยยืนอยู่นอกรั้ว เพื่อดูพวกเขาอยู่ 15 นาที

จนสุดท้ายได้ยินเสียงกริ่งดังเข้าเรียน บรรดาคุณครูโรงเรียนอนุบาลต่างเตือนให้พวกเขากลับเข้าห้องเรียนแล้ว

อรัลใช้มือเล็กๆ อุ้มลูกบอกขึ้น แถมยังใช้แววตาสับสนจ้องมองเวธัสแวบหนึ่ง โดยที่ไม่หันศีรษะกลับไปมองสักครั้ง

ปัณณ์ตั้งใจเดินส่ายก้นให้เขา

เดินบิดก้นไปมา แถมลักษณะท่าเดินยังมีความสุขกว่าใครๆ ...

สีหน้าเวธัสยิ่งหน้าบูดมากกว่าเดิมทันที

เอก “…” สวรรค์เอ๊ย คุณหนูอรัลอารมณ์ยังเดือดพล่านไม่พออีกเหรอ?

สีหน้าเวธัสไร้ความรู้สึก พลันโค้งตัวสอดตัวเข้าในตัวรถ

“สตาร์ทรถออก”

เอกตกตะลึง “ไปบริษัทหรือว่า...”

“คฤหาสน์สนธิไชย”

คฤหาสน์สนธิไชยไม่ได้มีในเมืองพรเท่านั้น ถ้ากล่าวอย่างถูกต้องแล้ว สนธิไชยกรุ๊ปได้ขยายสาขาไปยังเมืองใดก็ตาม เมืองนั้นๆ ก็จะสร้างคฤหาสน์สนธิไชยขึ้นมาหนึ่งหลัง

โดยได้รับการอบรมจากพ่อบ้านทางคฤหาสน์เดิมจากเมืองพรในระบบเดียวกัน ถึงแม้จะไม่มีคนอยู่ก็ตาม คฤหาสน์ก็จะมีบ่าวรับใช้คอยปัดกวาดเช็ดถู ในทุกๆ สามเดือน คนทางคฤหาสน์จะส่งคนมาสุ่มตรวจตามที่กำหนดเอาไว้

……

VSA Group

ณิชากำลังยุ่งอยู่กับงานในมือ รู้สึกคันปลายจมูกอยู่ตงิดๆ แถมยังจามอยู่ตลอดเวลา

อลิสาเพ่งมองเธอด้วยความสงสัย

“ฉันได้ยินมาว่าตอนงานนัดกระชับมิตรนั้น เจ้าของกิจการที่อยู่เบื้องหลังของสนธิไชยกรุ๊ปก็มาแหละ จากนั้นเธอก็...ก้มกราบเพื่อถวายความเคารพเขาเลยเหรอ?”

ณิชากลอกตาให้เธอทันที “งานตั้งเยอะแยะยังอุดปากเธอไม่ได้ใช่มั้ย?”

“งานก็สำคัญแหละ สุขภาพกายใจกับเรื่องซุบซิบนินทาก็สำคัญมาเท่าๆ กัน!” อลิสาพูดอย่างเป็นทางการ และเอ่ยถามอย่างเจ้าเล่ห์ “น่าเสียดายที่ตอนนั้นฉันไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ตกลงว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? Amyเป็นคนคอยเล่าข่าวลือนี้ไปทั่ว พูดว่าเธออยากจะเรียกร้องความสนใจคุณเวธัสเขานะสิ แต่กลับถูกรังเกียจแทน…”