กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 287

ณิชาหน้าแดงเมื่อได้ยินเอกถามอย่างเป็นห่วง เธอตอบกลับมาว่า “เปล่า” แล้วรีบเดินไปห้องน้ำทันที

แม้ว่าจะพยายามเดินเร็วแค่ไหน แต่เอกเป็นบอดี้การ์ด เขาจึงตาไวมาก

มองแว๊บเดียวก็เห็นแล้วว่าปากของณิชาบวมและแดงมาก…

จึงคิดสงสัยขึ้นมาในใจว่า

หรือว่าคุณณิชากับคุณผู้ชายจะเข้าใจกันแล้ว?

ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีเลย เอกกับโทนี่จะได้ใช้ชีวิตเหมือนคนปกติบ้าง!

ณิชาที่มาถึงห้องน้ำ ถูริมฝีปากที่ร้อนผ่าว ซึ่งตอนนี้มันก็บวมมากแล้ว

เวธัสคนป่าเถื่อน เรียกว่าจูบไม่ได้แล้ว นี่มันกัดแทะกันชัดๆ !

ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ ริมฝีปากเธอแตกด้วย ต่อให้ทายาลดการอักเสบ ก็ลดอาการบวมไม่ทันหรอก และยิ่งไปกว่านั้น ณิชาจะไปหายาจากไหนล่ะ

จะออกไปด้วยปากแบบนี้ไม่ได้หรอก

ตอนที่ณิชากำลังร้อนใจอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าที่โรงพยาบาลมีหน้ากากแจกฟรี

ณิชาจึงแบกหน้าไปขอรับหน้าหากฟรีมาหนึ่งอัน แล้วจึงไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่ช่องชำระเงิน

เมื่อกี้รีบไปหน่อย เลยเหมือนว่ายังไม่ได้จ่ายค่ารักษาในส่วนของเวธัส

ที่เขาต้องมาเจ็บตัว ก็เพราะช่วยตัวเองไว้ ณิชาเองก็ไม่ได้คิดจะเทเขา

“สวัสดีค่ะ ทั้งหมด13829.4ดอลลาร์ยุโรปค่ะ” พยาบาลยื่นบิลให้ณิชาที่ช่องชำระเงิน

ณิชาเบิกตากว้างเพราะอึ้งกับตัวเลขที่เพิ่งได้ยิน คิดว่าตัวเองฟังผิดไป “ขอโทษนะคะ ยอดทั้งหมดเป็นเท่าไรนะคะ?”

พยาบาลสาวมองณิชาเหมือนรำคาญ แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งความมีมารยาทอยู่ “ลูกค้าVVIPของโรงพยาบาลเรา นอนโรงพยาบาลคืนละ2,500ดอลลาร์ยุโรป และมีค่าอาหารกับค่ารักษาพยาบาลด้วย บวกกับที่คุณได้ทำการนัดจองเพื่อมาตรวจกับหมอสูตินรีเวชผ่านทางออนไลน์ด้วยไงคะ ทั้งหมดก็รวมอยู่ในยอดนี้แล้วค่ะ”

“……” ทุนนิยมนี่มันโหดเกินไปแล้ว ถึงมีคนพูดว่า มาโรงพยาบาลทีหนึ่งก็ถึงกับต้องกระอักเลือดกันเลยทีเดียว!

ไม้จะเสียดายเงินแค่ไหน แต่ณิชาก็ยื่นบัตรเพื่อชำระเงินให้กับพยาบาล

“ขอโทษค่ะ ยอดเงินคงเหลือไม่พอนะคะ” ไม่นาน เสียงเย็นชาของพยาบาลดังมาด้วยคำพูดที่คาดไม่ถึง “มีบัตรใบอื่นไหมคะ?”

ยอดเงินคงเหลือไม่พอ?

ณิชาทำตาโต และเพิ่งนึกได้ว่าเธอได้ลงทะเบียนคลาสเรียนให้กับลูกสองคนไป ซึ่งก็แพงมาก

“ถ้าเงินไม่พอแบบนี้ ฉันคงต้องทำการยกเลิกการนัดจองทั้งหมดนะคะ”

พยาบาลมองณิชาทีหนึ่ง และขยับเมาส์เพื่อทำการยกเลิกการจองห้องVVIP…

ณิชาหยิบแบล็คการ์ดอีกใบที่สามารถใช้ได้ทั่วโลกออกมาจากกระเป๋า แล้ววางบนโต๊ะก่อนยื่นไปให้พยาบาล “เดี๋ยวค่ะ ใช้ใบนี้แทน”

ยอดหนึ่งหมื่นสามพันกว่าๆ ดอลลาร์ยุโรปออกไป และได้ใบเสร็จเป็นกองกลับมา

ณิชามองใบเสร็จพวกนั้นอย่างละเอียดอีกที ยิ่งมองก็ยิ่งโมโห…

เมื่อกี้นี้ณิชาเกือบใช้เงินของดนัยแล้ว แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเวธัสเหมือนจะเกลียดดนัยมาก ณิชาจึงตัดสินใจใช้แบล็คการ์ดของเวธัสแทน

คราวนี้คงต้องทำงานหนัก เพื่อคืนเงินจำนวนนนี้ให้เขาแล้วล่ะ

……

หมอห้ามเลือดที่แผลของเวธัสและฉีดยากันบาดทะยักให้ด้วย เขาจึงค่อยๆ ได้สติขึ้นมาบ้างแล้ว

หลังจากที่เวธัสตื่นขึ้นมา เขาก็มองไปรอบๆ ห้องเพื่อหาณิชา

ณิชาล่ะ?

เวธัสเจ็บหนักขนาดนี้ ณิชายังจากไปโดยไม่แยแสได้อีกเหรอ?

ใจของเธอเป็นก้อนหินหรือไง?

เวธัสทำหน้ามุ่ย แล้วเอาผ้าห่มออกเพื่อลงจากเตียง

ณิชาเดินออกห้องน้ำมา ก็เห็นเวธัสนั่งอยู่ที่ขอบเตียงและหารองเท้าอยู่

เนื่องจากมีแผลอยู่ที่แขนขวา พอถอดเสื้อนอกออกก็ไม่ได้ใส่อีก ที่แขนยังมีผ้าพันแผลพันไว้หนา กล้ามเนื้อผิวสีน้ำผึ้งแลดูมีกำลังใบหน้าหล่อเหลาที่ได้รูปกลับดูฉุนเฉียว ริมฝีปากที่อยู่ใต้จมูกโด่งของเขาก็เม้มแน่น ดูแล้วเหมือนว่ากำลังหัวร้อนเลย

“อย่าเพิ่งลุกสิ!เดี๋ยวแผลก็ฉีกอีกหรอก เดี๋ยวได้เรียกหมอมาทำแผลใหม่นะ…” ณิชาที่เพิ่งล้างมือมา และยังไม่ได้เช็ดให้แห้ง

บวกกับเขายังไม่ได้สวมเสื้อด้วย ณิชาจึงไม่ได้ไปช่วยประคองตัว แต่ยืนตะโกนจากตำแหน่งที่ห่างจากเขาประมาณหนึ่งเมตร

เวธัสที่ได้ยินเสียงของณิชา ก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา