กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 29

ถาดถูกวางบนโต๊ะน้ำชาสีดำตรงหน้า

ฐานภพปัดปลายนิ้วเรียวเหนือขวดไวน์ และกวักมือยั่วยุณิชา

“ถ้าคุณดื่มไวน์พวกนี้หมด ผมจะพิจารณารับข้อเสนอของคุณตกลงไหม”

ในถาดมีไวน์มากกว่าหนึ่งโหล และความสามารถในการดื่มของณิชาก็แย่เสมอมา แม้ว่าปัจจุบันเธอจะมีงานมากและต้องเข้าสังคม แต่เธอก็ทนได้ไม่เกินหนึ่งในสี่อย่างแน่นอน

ณิชาขมวดคิ้ว “คุณก็รู้ว่าฉันดื่มไม่เก่ง นี่มันเป็นการบังคับฝืนใจชัดๆ”

ฐานภพรยังคงไล่ต้อนเธอ “ถ้าไม่ชอบใจคุณก็ไปได้ ตราบใดที่คุณยินดีที่จะดูสิดาถูกคนของกันต์ฉีกเป็นชิ้นๆ...…”

ไอ้สารเลวนี่ พูดอย่างนี้ แล้วเธอจะใจดำจากไปได้ยังไง

ณิชาขบกัดกระพุ้งแก้ม และไม่รู้ว่าความกล้าหาญมาจากไหน หยิบกระชากขวดไวน์ขึ้นมาเทใส่ปากของเธออย่างสิ้นหวัง

ขวดแล้วขวดเล่า แอลกอฮอล์ยิ่งผสมปนเปมากเท่าไร ลำคอยิ่งรู้สึกเหมือนถูกไฟแผดเผามากเท่านั้น

ดื่มไปเรื่อยๆ จนไม่สามารถดื่มได้อีก จนมันล้นออกปาก

เธอรู้สึกว่าโลกหมุนทีละน้อย และร่างกายเริ่มร้อนขึ้น......

ฐานภพมองดูเธอดื่มสี่ขวดรวดเดียวในหนึ่งลมหายใจ ดื่มจนเกือบจะอาเจียน แต่อธิบายไม่ถูก เมื่อเธอเงยหน้าแล้วลำคอระหงขยับเวลาดื่ม แสงสว่างเจิดจ้าฉายความงามเลือนลาง

ณิชา......

สี่ปีก่อนเคยนอนกับเธอครั้งเดียว แต่ตอนนี้กลับไปให้ชายอื่นนอกรีตเอาฟรีๆ......

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฐานภพก็คว้าณิชาเข้าอ้อมแขน แล้วพลิกตัวกดลงบนโซฟา

สมองของณิชาเหมือนเต็มไปด้วยเมือก สติเริ่มเลือนหายแล้ว แต่เธอรู้ถึงอันตรายในขณะนี้ จึงกัดปลายลิ้นแรงๆ พยายามอย่างเต็มที่ให้ความเจ็บปวดบังคับให้ตัวเองมีสติ

“ฐานภพ คุณปล่อยฉัน!”

ณิชาผลักเขาอย่างสิ้นหวัง แต่ก็ไม่มีประโยชน์

ฐานภพจู่โจมรังแกอย่างรวดเร็ว หายใจถี่ พร้อมกับพูดติดตลกเล็กน้อย “ร้องสิ คุณยิ่งร้องดังผมยิ่งชอบ! คุณเกือบเป็นเมียของผมแล้ว ตอนนี้คนอื่นมีสิทธิ์อะไรมาแตะต้องได้ ผมแตะต้องไม่ได้เหรอ คุณปกป้องชู้นั้นมากไม่ใช่หรือไง ให้เขามาช่วยคุณเดี๋ยวนี้เลยสิ!”

จู่ๆ ณิชาก็เสียใจภายหลัง เสียใจภายหลังที่ทำไมมาหาเขาด้วยตัวคนเดียว

ทั้งข่วนเตะกัด ณิชาใช้เทคนิคทั้งหมดที่เธอสามารถใช้ได้ แต่ความแข็งแกร่งระหว่างชายหญิงมีความแตกต่างกันอย่างมาก เธอจึงไร้หนทางต้านทาน ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้น้ำเสียงอ่อนนุ่ม

“ฐานภพ คุณอย่าทำแบบนี้ เรายังมีลูกนะ คุณใจเย็นๆ เรายังมีเรื่องที่สามารถพูดคุยกันได้อีกมาก......”

“อย่าพูดถึงไอ้เด็กเวรนั่น!” ฐานภพดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธที่ไร้เหตุผล “ตอนนั้นผมยังสงสัยว่าทำไมคุณถึงทำแท้ง ที่แท้คุณวางแผนให้กำเนิดเขา ตอนนี้คิดใช้เขามาแบล็คเมล์ผมใช่ไหม คุณ......”

เพี๊ยะ!

ณิชายกมือขึ้นตบฐานภพจนหน้าหัน ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ ใจสั่นไม่หยุดและกัดฟันอย่างดุเดือด “ฉันไม่อนุญาตให้คุณดูถูกปัณณ์ เขาก็เป็นลูกของคุณ ลูกแท้ๆ!”

“คุณกล้าตบผมเหรอ”

ใบหน้าฐานภพเอียงไปข้างหนึ่ง เขามองณิชาอย่างไม่อยากเชื่อ

เหมือนเสือดาวถูกทำให้โกรธจัด เมื่อได้สติ เขาก็เหวี่ยงมือตบหน้าณิชากลับ

การตบครั้งนี้กระทบแก้วหูของณิชาจนเกิดเสียงวิ้ง และทิ้งรอยนิ้วมือสีแดงสดทั้งห้านิ้วไว้บนแก้ม แม้แต่แรงที่กำลังต่อต้านก็ลดลง

แต่เธอยังไม่ยอมแพ้ร้องตะโกนอย่างสิ้นหวัง “ไสหัวออกไป! คุณบังคับขืนใจฉัน ช่วยด้วย......ฐานภพ ถ้าคุณกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะฆ่าคุณ......”

……

ชาลีมีธุระจึงมาไม่ได้ เวธัสจึงคิดว่าจะออกจากคลับ ขณะที่เขาเดินผ่านทางเดินเขามองไปไกลเห็นบอดี้การ์ดชุดดำสองคนกำลังเฝ้าประตูหน้าห้องชุด 6806 ในปากมีบุหรี่ ทั้งกร่างทั้งมึนเมา

ลิฟต์มาช้า เวธัสกำลังรออยู่หน้าลิฟต์ ขณะที่กำลังเหม่อทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงของแตกดังมาจากในห้องตรงด้านหน้า คิ้วพลันขมวดแน่น