กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 30

ณิชาถูกฐานภพตรึงไว้จนไม่สามารถขยับได้ น้ำตาพรั่งพรูทันทีด้วยความเจ็บปวด

แต่ดิ้นรนอย่างไรก็ไม่หลุด......

แสงที่ริบหรี่ตกเหนือศีรษะ อากาศเย็นสัมผัสผิว ดวงตาของเธอแดงก่ำ สั่นสะท้านไปทั้งกาย!

ช่วยด้วย......

ใครจะสามารถมาช่วยเธอได้

สองเข่าถูกอ้าออกกะทันหัน ใบหน้าที่ชั่วร้ายของฐานภพขยายใหญ่ขึ้นตรงหน้าเธอ......

ไม่!

อย่า!!

เธอตกใจกลัวมากจนหายใจไม่ออก ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยเลือดฝาดแดงก่ำ ใกล้จะหมดลมเข้าไปทุกที......

ปัง——

ขณะนั้นเอง จู่ๆ ขวดไวน์แดงก็ฟาดลงมาบนศีรษะของฐานภพ

เลือดสีแดงสดผสมกับไวน์ไหลออกจากหน้าผากของฐานภพ ฐานภพโกรธจัดในทันใด เส้นเลือดสีเขียวบนหน้าผากปูดโปน เขากุมศีรษะที่บาดเจ็บ ลุกพรวดขึ้นจากตัวของณิชาในฉับพลัน

“ใครแม่งอยากตายวะ กล้าดียังไง......อา อาเล็ก?”

เสียงหยุดลงกะทันหัน

ฐานภพหันไปมองชายผู้เย่อหยิ่งและเย็นชา พลันตกตะลึงโดยสมบูรณ์ รูม่านตาของเขาหดเล็กลง คิดไม่ถึงว่าคนที่มาปรากฏตัวจะเป็น......เวธัส

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

ณิชาฉวยโอกาสที่ได้หลุดพ้นจากพันธนาการของฐานภพ ลุกขึ้นแล้วไปขดตัวเข้ามุม

ฤทธิ์แอลกอฮอล์ค่อยๆ เล่นงาน พาสติพร่าเบลอ เธอค่อนข้างแยกแยะภาพตรงหน้าไม่ได้ ได้แต่ขดตัวอยู่ที่มุมห้องอย่างตื่นตระหนก กอบเสื้อผ้าของตัวเองอย่างบ้าคลั่งมาปกปิดความโป๊อันน่าอับอาย

หยดน้ำตาใสเม็ดโตร่วงหล่น......

ตัวสั่นไปหมด ไม่รู้ว่ากลัวหรือตกใจจนไร้สติ

ร่างสูงของเวธัสยืนอยู่ใต้โคมระย้าที่ส่องประกาย ผมสั้นยุ่งเล็กน้อย ดวงตาเหยี่ยวล็อกอยู่ที่ตัวณิชา ท่าทางที่ไร้เดียงสาและน่าสมเพชนั้นดูอ่อนแอและง่ายต่อการถูกรังแก ไม่เหลือคราบคนที่กล้าตาต่อตาฟันต่อฟันกับเขาในห้องก่อนหน้านี้สักนิด

ไอเดือดในดวงตาพลุ่งพล่านแผดเผาด้วยความโกรธจัด

เขาถอดเสื้อสูทออกโยนใส่ตัวณิชา

ณิชาเหลือบมองเขาอย่างรู้สึกขอบคุณ

อยากจะบอกขอบคุณออกมา แต่ทันทีที่อ้าปากก็ตระหนักได้ว่าฤทธิ์ไวน์แรงเกินไป เมื่ออ้าปากจึงกลายเป็นเสียงยานคาง......

แก้มแดงขึ้นทันที ณิชาปิดปากอย่างอับอาย ไม่กล้าส่งเสียงใดๆ อีก

เลือดบนศีรษะของฐานภพยังคงไหลอย่างต่อเนื่อง และไหลลงตามร่องนิ้วมือ

แม้ว่าเขาจะกลัวเวธัส แต่เขาก็ยืนขึ้นและถามอย่างไม่พอใจ “อาเล็ก ผมกับผู้หญิงของผมจะสนุกกัน คุณจะทำอะไรครับ”

“สนุก?” เวธัสหรี่ดวงตาคมเฉียบลงเล็กน้อย พร้อมกับหัวเราะเย็นชา “แกถามเธอแล้วหรือยังว่าเต็มใจไหม”

“ผู้หญิงบอกว่าไม่ต้องการแสดงว่าต้องการ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่เธอเคยคลอดเด็กให้ผมแล้ว นอนกับเธออีกครั้งแล้วยังไง......” โครม!

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เหตุการณ์ฉับพลันเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเวธัสเหวี่ยงหมัดเข้าหน้าฐานภพ สีหน้าเย็นชาและอารมณ์ที่รุนแรงขึ้น

ฐานภพไม่สามารถหลบได้ทัน ได้รับหมัดเข้าที่สันจมูกไปเต็มๆ เหมือนสันจมูกกำลังจะหัก ตัวเซถลาไปจนล้มหงายหลัง

มุมปากของเขากระแทกกับมุมแหลมคมของโต๊ะน้ำชา

คราบเลือดไหลออกจากมุมปาก......

มุมปากแตก เลือดท่วม

เขาคุกเข่าข้างหนึ่งบนพื้น กัดฟันอย่างไม่พอใจ จ้องเวธัสเขม็ง “เพียงเพราะผู้หญิงคนนี้ อาเล็กถึงกับโกรธขนาดนี้เลยเกรอ ทำไม อาก็สนใจเธอด้วยเหรอ”

ตอนที่ฐานภพพูดประโยคนี้ ในสมองก็ฉายรูปที่มะนาวเอาให้เขาดู......

ชายในรูปดูเหมือนจะค่อนข้างคล้ายกับเวธัสอยู่หลายส่วน

เวธัสมองเขาเหมือนกำลังมองดูมด ไอรัศมีราวกับราชาแห่งราตรีมืด “ณิชา เป็นนักออกแบบวิลล่าของลูกชายฉัน ก่อนที่โครงการจะเสร็จ ใครก็ห้ามแตะต้องเธอ”

เกิดอะไรขึ้น?

ชั้นบนสุดถูกเคลียร์ให้ว่างเปล่าอยู่ก่อนแล้ว เวธัสอุ้มณิชาเข้าไปในลิฟต์ ตรงไปที่ชั้นหนึ่ง

ด้านหลังเอกยักคิ้วหลิ่วตาให้โทนี่ มีความสงสัยอยู่เต็มหน้า

โทนี่ลดเสียง เหลือบมองเอกเหมือนคนโง่ “เมื่อครู่นายอยู่ในห้องตั้งนาน ได้กลิ่นอะไรหรือเปล่า”

“กลิ่น?” เอกครุ่นคิดครู่หนึ่ง “แอลกอฮอล์? ยาสูบ?”

โทนี่กลอกตา “มีสติหน่อย”

“เป็นกลิ่นของดอกการ์ดิเนีย!” ในที่สุดเอกก็มีปฏิกิริยา จากนั้นเขาก็ตระหนักได้อย่างชัดเจน “ไม่น่าล่ะ ที่ฉันบอกว่าทำไมประตูไม่ได้ล็อก ที่แท้คุณณิชาก็ซ่อนตัวอยู่ในห้องก่อนแล้ว งั้นเธอกับคุณเวธัส......”

“ชู่ว ฉันไม่เคยพูดอะไรเลยนะ” โทนี่มองขึ้นท้องฟ้าด้วยสีหน้าท่าทางว่าเขาไม่รู้เรื่อง

เอกหัวเราะอย่างชั่วร้าย ก่อนจะรีบตามเวธัสไป

ชั้น 1 ลานจอดรถกลางแจ้ง

ณิชาพิงแขนของเวธัส เพราะความมึนเมาจึงถูกเวธัสตบๆ สองครั้ง เวลานี้สายตาพร่าเบลอ และครั่นเนื้อครั่นตัวอย่างมาก

ในภาพเบลอเห็นใบหน้าของเวธัสมีความคล้ายกับปัณณ์อยู่หกส่วน ปากแห้ง ท้องไส้ปั่นป่วน และทันใดนั้นแขนนุ่มราวรากบัวอ่อนก็โอบรอบคอเขา บังคับให้เขาขยับเขยื้อนไม่ได้

“ที่รัก ทำไมลูกถึงมีสองหัวล่ะ”

เธอทำตาโตเพราะความพร่ามัว แสงไฟถนนสีเหลืองสลัวส่องลงมา ใบหน้าสีแดงเล็กๆ เป็นชั้นสีแดง แม้สะท้อนรอยตบสองฝ่ามือ ก็ยังดูเปล่งประกายระยิบระยับ

เมื่อได้ยินคำว่าที่รัก การหายใจก็ติดขัดทันที

ที่ใบหูปรากฏสีแดงจางๆ

เขาจ้องผู้หญิงที่เหมือนปลาหมึกยักษ์ซึ่งตัวเองกำลังอุ้มอยู่ ใจเกิดอาการหงุดหงิด แต่ณิชาบิดตัวไปมาไม่อยู่นิ่ง สูทที่เดิมทีคลุมไหล่ของเธอก็เลื่อนหลุด เผยไหล่กลมมน

ดวงตาสีดำเข้มของเวธัสกวาดมองตามใจชอบ......

พายุร้อนค่อยๆ ก่อตัวขึ้นจากก้นบึ้งดวงตา