กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 305

ถึงแม้ว่าณิชาจะไม่ได้เชื่อเด็กน้อยทั้งสองคนมากขนาดนั้น แต่ว่าเธอก็ถามอย่างไว้หน้า “กลยุทธ์อะไรเหรอ? ”

“คุณลุงธนา ขับไปข้างหน้าแล้วเลี้ยวซ้าย มันจะมีห้องน้ำสาธารณะอยู่ รบกวนคุณลุงจอดตรงนั้นแต่ว่าต้องเร็วหน่อยนะ”อรัลส่ายหัวเล็กน้อย เขาอุบไว้ยังไม่ยอมพูด

ธนาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ว่าก็ไม่ได้ปฏิเสธ

รถแล่นผ่านท้องถนนไปอย่างรวดเร็ว แล้วก็เห็นห้องน้ำสาธารณะที่อรัลบอกไว้ก่อนหน้านี้ได้ทันที

อรัลดึงณิชาเข้าไปในห้องน้ำนั้น

พอเข้าไปแล้ว ก็เห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งนั่นก็คืออลิสา！

“ณิชา ฉันได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้นกับเธอ ฉันล่ะตกใจแทบแย่เลยนะ！”

อลิสากอดณิชาเอาไว้แน่น

ณิชารู้สึกสับสนเล็กน้อย

ส่วนปัณณ์ก็ยืนอยู่ด้านข้างของอลิสา ทันทีที่เขาเห็นณิชา ก็ถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอกแล้วก็เอ่ยปากเร่งว่า “ดีมาก หม่ามี๊ ในที่สุดก็ออกมาได้แล้ว แต่ว่าตอนนี้หม่ามี๊ต้องรีบเปลี่ยนเสื้อผ้ากับพี่อลิสาแล้วนะ……”

“เปลี่ยนเสื้อผ้างั้นเหรอ？”ณิชาไม่เข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม

อรัลก็เลยอธิบายสั้นๆ “เดี๋ยวพี่อลิสาจะมาแทนที่หม่ามี๊ ให้ลุงธนาพาพี่อลิสาไปนั่งรถเล่นกินลมชมวิว แล้วก็ดึงดูดความสนใจของลุงเอก ให้พวกเขาคิดว่าหม่ามี๊ยังอยู่บนรถ แล้วพอพ่อออกมาจากสถานีตำรวจเมื่อไหร่พวกเราก็ปลอดภัยแล้ว！”

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความปลอดภัยเพียงแค่ชั่วครู่ชั่วคราว แต่ก็ถือว่าสามารถหลบหนีจากให้หายนะของค่ำคืนนี้ได้

“นี่มัน……”ณิชาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กๆ จะรวบรวมคนมามากมายขนาดนี้

“อย่าเสียเวลาพูดแล้ว ธนายังรออยู่ข้างนอกนะ ถ้าเกิดว่าอดีตสามีที่ชอบใช้ความรุนแรงในครอบครัวของเธอตามมาทันมันก็จะไม่ได้มีละครอะไรได้เล่นทั้งนั้นแล้วนะ！”อลิสารีบดึงณิชาเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้อง

ณิชา“ ……”

อดีตสามีที่ชอบใช้ความรุนแรงในครอบครัวงั้นเหรอ？

พวกเด็กน้อยตั้งชื่อแบบนี้ให้เวธัสรึเปล่า?

ณิชาเปลี่ยนเสื้อผ้ากับอลิสา แล้วก็มองดูอลิสาขึ้นไปนั่งบนที่นั่งข้างคนขับแทนที่เธอ และก็เหมือนจะจงใจลดกระจกลง และยื่นแขนออกมาจากหน้าต่างบ้างเป็นครั้งคราว……

ณิชากับเด็กน้อยทั้งสองคนซ่อนตัวอยู่ในมุมของห้องน้ำอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เห็นรถสองสามคันตามรถของธนาไปอย่างไม่ใกล้ไม่ไกล

และคนที่นำหน้าอยู่นั้นก็คือเอก！

หลังจากเกิดเหตุหายนะ ณิชาก็หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น

เวธัส มันจำเป็นด้วยเหรอ?

……

ณิชาพาเด็กน้อยทั้งสองคนเข้าไปพักที่โรงแรมใกล้ๆ แล้วก็พลางคิดไปด้วยว่าจะเอายังไงต่อดี?

เธอไม่อยากให้ตัวเองกับเด็กๆ ต้องซ่อนตัวอีกต่อไปแล้วจริงๆ

พวกเขาสมควรจะเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ได้นั่งอ่านเขียนในห้องเรียนกว้างๆ พอเลิกเรียนแล้วก็ได้เล่นกับเพื่อนร่วมชั้น แต่ไม่ใช่ต้องกลายมาเป็นเล่นแมวไล่จับหนูทุกวี่ทุกวัน

แต่ถ้าเกิดว่าไม่หนี เวธัสยังจะงัดกลอุบายอะไรมาจัดการกับพวกเขาอีก?

ณิชาคิดไม่ออกจริงๆ

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือเธอต้องทำงานให้เสร็จก่อน

ก่อนหน้านี้เธอลางานกับWilliamมาเพราะว่าจะย้ายบ้าง แต่การลาครั้งนี้มันก็เลยเวลามาหลายวันแล้ว

เธอวิดีโอคอลหาWilliam Williamเองก็รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของณิชากับเวธัส แล้วเขาจะกล้าแสดงอารมณ์ออกมาได้ยังไงกันล่ะ? แม้แต่พูดจาประจบสอพลอมากขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ “คุณณิชา สวัสดีตอนเย็นครับ สองสามวันนี้ลางานอยู่บ้านได้พักผ่อนเพียงพอรึยังเอ่ย? ”

คำพูดของณิชาค้างแข็งไปในทันที

ถ้าเกิดว่าเขารู้ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับเวธัสกำลังตึงเครียดกันอยู่ เขาคงจะด่าเธอไปแล้วใช่ไหม?

“ผู้อำนวยการ ความจริงที่วันนี้ฉันโทรมาหาคุณเพราะอยากจะบอกว่า……”

“เดี๋ยวก่อน ผมรู้ว่าเวลาของคุณมีค่านะคุณณิชา คุณฟังผมพูดก่อนแล้วกัน”Williamขัดณิชาก่อน แล้วก็ยิ้มจนตาหยีพร้อมกับพูดต่อว่า “คุณน่าจะรู้ว่าวีเอสเอ กรุ๊ปส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในยุโรป ถึงแม้ว่าจะขยายเข้าสู่ตลาดทางฝั่งตะวันออกบ้างแล้ว แต่ว่ามันก็ยังไม่สมบูรณ์แบบ”

“ฉันเคยได้ยินอยู่บ้างค่ะ”

แต่ว่ามันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ？

“คือแบบนี้นะ คุณสนิทสนมกับคุณเวธัสขนาดนั้น ถ้าเกิดว่าคุณสามารถให้คุณเวธัสร่วมงานกับเราได้ ช่วยให้พวกเขาขยายเข้าตลาดตะวันออกได้ คุณสามารถเลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการทั่วไปของภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกได้เลยนะ”

เหอะ พูดอ้อมค้อมขนาดนี้ก็แค่เพียงเพราะว่าอยากจะให้เธอไปช่วยพูดกับเวธัสให้เองสินะ