กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 308

“คุณเวธัส ขอโทษครับ！”เอกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที และก็ไม่กล้าปกปิดอีกต่อไป “ตอนนั้นผมแค่อยากจะให้คุณกับคุณณิชาได้ใจเย็นลง……”

พลั่ก

เขาถีบมาที่ท้องของเอกอย่างแรง

ร่างกายของเขาสั่นไหว ลูกถีบของเวธัสทำให้เอกถอยหลังไปสองก้าว เหงื่อซึมออกที่หน้าผาก เขางอตัวอยู่นานเพราะไม่สามารถยืดตัวตรงได้ แต่กลับไม่พูดอะไรสักคำ

เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาคิดและทำเอง ก็ต้องได้รับโทษ

“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่นายต้องมายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉัน? หรือจะเอาตำแหน่งประธานฉันไปด้วยเลยไหมล่ะ? ”

“คุณเวธัส ผมซื่อสัตย์ต่อคุณจริงๆ นะครับ ไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นแน่นอน！”

เอกรีบโค้งคำนับเพื่อแสดงความเคารพอย่างรวดเร็ว

ตัวเขานั้นเป็นเด็กกำพร้า ก็ได้เวธัสนี่แหละที่เป็นคนอุปถัมภ์ และให้เขามาทำงานที่บริษัทหลังจากเรียนจบ

ทั้งๆ ที่อายุไล่เลี่ยกัน แต่ว่าเวธัสกลับมีออร่าที่ทำให้ผู้คนยอมสวามิภักดิ์อย่างอดไม่ได้

นอกจากเรื่องความสัมพันธ์กับณิชา เอกไม่เคยเห็นเวธัสเสียอาการขนาดนี้มาก่อนเลย นี่ก็เลยเป็นเหตุผลที่ตอนนั้นเขาเลือกที่จะปล่อยณิชากับคุณหนูไป……

“ลุกขึ้นเถอะ” หลังจากผ่านไปนาน ก็มีเสียงที่เยือกเย็นของผู้ชายคนนั้นดึงขึ้นมา

ร่างกายที่สูงใหญ่ของเวธัสนั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารนุ่มๆ สายตาที่เยือกเย็นนั้นสงบนิ่ง แสงแดดบางส่วนสาดส่องมาที่ร่างกายของเขา ไม่มีใครรู้ได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

เอกก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่เหมือนกัน

สรุปแล้วคุณเวธัสเป็นคนจับตัวคุณหนูไปรึเปล่า?

“คุณเวธัส ตอนนี้คุณณิชาอยู่ที่ห้องรับแขกข้างๆ ครับ คุณอยากไปเจอเธอหน่อยไหม? ”เอกถามอย่างระมัดระวัง พลางเอื้อมมือมาปาดเหงื่อที่หน้าผากของตัวเอง

เขานึกว่าเวธัสจะต้องอยากเจอณิชาอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม คำตอบของเขาก็คือ——

“ให้รปภ.มาเอาตัวเธอออกไป และอย่าปล่อยให้เธอเข้ามาอีก”

เอกเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเวธัสด้วยความตะลึง

“ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งงั้นเหรอ? ”ใบหน้าที่หล่อเหลาของเวธัสปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็ง ทำให้คนที่พบเห็นพลางตัวสั่นไปด้วย

เอกก็ไม่กล้าหยั่งเชิงอีก พอได้ยินดังนั้นเขาก็รีบหันหลังเดินออกจากห้องประชุมไปทันที

……

พอณิชาได้ยินในสิ่งที่เอกพูด ก็รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า แต่ถึงยังไงเธอก็บอกว่าเธอจะไม่ยอมออกไปอย่างแน่นอน

“เขาอยากให้ฉันมาขอร้องเขาไม่ใช่เหรอ? ฉันก็มาแล้วนี่ไง ทำไมถึงไม่ยอมเจอฉันล่ะ? ”

เธอนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ดวงตาแดงก่ำ และก็ตะคอกออกมาด้วยหัวใจที่แตกสลาย “ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น นอกจากเขาจะคืนลูกมาให้ฉัน！”

“คุณณิชา ยังไม่เข้าใจอีกเหรอครับ? ” เอกไม่กล้าสองจิตสองใจอีกแล้ว ได้แต่เกลี้ยกล่อมว่า “ตั้งแต่ที่พวกคุณหนีไปเมื่อวาน คุณเวธัสก็โกรธมาก และตอนนี้เขาก็ไม่เชื่อใจผมแล้ว……”

จนถึงตอนนี้ เขาก็ไม่ได้รับรู้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับคุณหนูทั้งสองเลย

บางทีอาจจะเป็นฝีมือของโทนี่ก็ได้ หรือไม่คุณเวธัสก็อาจจะส่งคนอื่นไปจัดการ

เอกหัวเราะอย่างขมขื่น

“ถ้าเขาจะโกรธก็ควรมาลงที่ฉันสิ！เขาเคยรับปากกับฉันแล้ว ว่าจะไม่แย่งสิทธิ์การเลี้ยงดูลูก……”หัวใจของณิชาเหมือนถูกมีดทิ่มแทวง ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด ยิ่งเสียใจ

และเธอก็รีบพุ่งออกไปทันที

เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เวธัสประชุมอยู่ที่ห้องไหน ก็เลยได้แต่มองหาเข้าไปทีละห้อง

“เวธัส ออกมาเดี๋ยวนี้นะ！ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ จะเอาลูกมาคืนฉันได้รึยัง? จะฟ้องศาลไหม? เดี๋ยวฉันจะพาไปเอง! คุณมีสิทธิอะไรมาลักพาตัวพวกเขาไปแบบนี้? ”

“คุณณิชา ที่นี่คือบริษัทนะครับ ถ้าเกิดว่าคุณยังเป็นแบบนี้ผมจะไม่เกรงใจแล้วนะ”เอกเข้ามาขวางณิชาเอาไว้

และก็เริ่มมีพนักงานสนใจณิชากับเอก พร้อมกับมองตรงมาที่พวกเขา……

ณิชาอยากจะให้หนึ่งในคนพวกนี้มีเวธัสอยู่ด้วยจริงๆ

แต่ว่าพอหาไปเรื่อยๆแล้ว นอกจากใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย เธอก็ไม่เจออะไรอีก

เวธัสไม่ปรากฏตัวเลย สุดท้ายณิชาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีก ต่อให้วุ่นวายต่อไปก็ไม่ได้ผลอะไร……

……

ภายในห้องประชุมนั้น ทุกคนออกไปหมดแล้ว เหลือเพียงแค่เวธัสคนเดียวเท่านั้น

เขาถอดเสื้อสูทพาดไว้หลังเก้าอี้ ตอนนี้เขาสวมใส่เสื้อกั๊กสีน้ำเงินเข้ม มือหนึ่งคีบบุหรี่เอาไว้ แต่ว่าไม่ได้สูบเข้าไป ได้แต่ดมกลิ่นควันอยู่แบบนั้น