กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 309

ณิชาพยายามหาทนายคนแล้วคนเล่า ใช้เงินที่ดนัยให้เธอมาก่อนหน้านี้

“……ขอโทษด้วยนะครับ คุณณิชา ทนายของพวกเราความรู้ยังน้อย เกรงว่าจะไม่สามารถทำให้เงื่อนไขของคุณสำเร็จได้”

“……คุณณิชา ช่วงนี้พวกเรารับเคสใหญ่ๆ มาเต็มเลย ตอนนี้คิวเต็มหมดแล้วครับ”

“……ข้างๆ มีสำนักงานทนายความอยู่แห่งหนึ่ง คุณลองไปที่นั่นดูไหมคะ? ”

ตอนที่ทุกคนได้ยินว่าฝ่ายตรงข้ามคือทีปกรนั้นก็พากันถอยในทันที จากท่าทีที่อ่อนโยนก็เปลี่ยนไปกลายเป็นปฏิเสธเงื่อนไขของเธออย่างแข็งขันในทันที

ทีปกร ทีปกร

ในโลกของกฎหมาย เขาเป็นเหมือนปีศาจที่น่ากลัวที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

ทันใดนั้นณิชาก็นึกถึงตอนแรก ที่แค่ชื่อของทีปกรก็ทนายของฐานภพหวาดกลัวจนยอมถอย ตอนนี้ก็มาถึงคิวเธอแล้วงั้นเหรอ?

ณิชาก็เลยใช้เงินเยอะในการจ้างทนายที่ไม่ได้จดทะเบียนอย่างถูกกฎหมาย

แบบที่ว่าพึ่งได้รับใบอนุญาตมาเลย

บางครั้งตอนที่ณิชาถามคำถามเกี่ยวกับการเปลี่ยนสิทธิการเลี้ยงดู เขาก็ต้องเปิดหนังสืออยู่นานกว่าจะให้คำตอบกับเธอได้

ณิชาจ้องไปที่ทนายที่อยู่ตรงหน้าของเธอ และความตื่นตระหนกในใจของตัวเองก็ขยายขึ้นอย่างไร้ขีดจำกัด

ทนายมองดูสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของเธอ และรีบปลอบใจว่า “คุณณิชา สบายใจได้เลยครับ ต่อให้อีกฝ่ายเป็นทีปกรผู้ยิ่งใหญ่ แต่ว่าผมก็จะพยายามลองให้ถึงที่สุด！”

“คุณช่วยบอกฉันตรงๆ หน่อยได้ไหมคะว่า คุณคิดว่าเปอร์เซ็นต์ที่จะชนะคดีนี้มีมากแค่ไหน? ”ณิชาถามออกมาทื่อๆ ใบหน้าของเธอดูไร้ชีวิตชีวามาก

ทนายคนนั้นชะงักไป และก็ตอบด้วยสีหน้าที่ดูลำบากใจ “คุณณิชาค่อนข้างเปลี่ยนงานและสถานที่ทำงานบ่อย ฐานะทางการเงินก็สู้อีกฝั่งไม่ได้ ไม่สามารถดูแลเด็กทั้งสองคนได้อย่างเหมาะสม เพราะฉะนั้น……”

“คุณไม่ต้องพูดแล้ว ฉันรู้แล้ว”ณิชาหลับตาลงช้าๆ แล้วก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง แต่ว่าสายตาของเธอยังคงดูมุ่งมั่นเหมือนเดิม “ฉันยินดีจ่ายเพิ่มสามเท่าเลย ！ต่อให้มันจะมีโอกาสเพียงแค่เปอร์เซ็นต์เดียวเท่านั้น แต่ว่าคุณต้องช่วยฉันสู้คดีนี้ต่อไปนะ！”

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ณิชานึกไม่ถึงก็คือ เช้าวันที่สอง ทนายที่เธอพึ่งจะหามาได้นั้นก็ขอเธอถอนตัว

สีหน้าของเขาดูคลุมเครือ และก็พยายามหาข้อแก้ตัวอย่างตะกุกตะกัก

ณิชารู้ดีว่า เขาต้องถูกเวธัสซื้อตัวไปแล้วอย่างแน่นอน！

แม้แต่ทนายใหม่บ้านๆ เขายังไม่ยอมปล่อยไปเลย……

ณิชาโทรหาเวธัสด้วยความโมโห

“ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”เสียงที่เย็นชาของหญิงสาวคนนี้เอาแต่ตอนเธอกลับมาด้วยประโยคนี้อยู่เสมอ

เหมือนกับว่าเธอถูกเวธัสบล็อกไปแล้ว！

เวธัส นี่คุณจะบีบฉันไปถึงไหนกัน?

ณิชาติดต่อเอกอย่างไม่มีทางเลือก “เอก ช่วยฉันถามหน่อยสิ ว่าเขาจะเอายังไงกันแน่? ”

“คุณณิชา ยอมแพ้เถอะครับ”ช่วงนี้เอกก็ไม่มีงานทำเหมือนกัน หลายๆ เรื่องเวธัสได้สั่งให้โทนี่เป็นคนทำแทนไปแล้ว

เอกเองก็รู้สึกไร้อำนาจเหมือนกัน “ไม่ว่าคุณจะไปจ้างทนายคนไหนมา ไม่ว่าจะเป็นฝรั่งเศสหรือว่าเมืองพรก็ไม่มีประโยชน์หรอกครบ คุณเวธัสก็จะบีบให้พวกเขาถอยไป และคุณก็จะถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง”

“มันไม่มีลู่ทางให้แก้สถานการณ์ได้บ้างเลยเหรอ? ”ณิชากัดริมฝีปาก

“มี”เอกตอบอย่างตรงไปตรงมา

ณิชาตาเป็นประกายขึ้นมาทันที เธอรีบไล่ถามต่อว่า “คืออะไรเหรอ? ”

“นอกจากให้คุณเวธัสยอมถอยเอง ไม่งั้นก็……”

ประโยคข้างหลังเอกไม่ได้พูดต่อ แต่ว่าทุกคนก็ย่อมเข้าใจดีอยู่แล้ว

เธอไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ต่อสู้เลยด้วยซ้ำ……

เพราะว่าเขาคือคุณเวธัส คุณชายใหญ่ของตระกูลสนธิไชยที่สูงส่ง แล้วเธอเป็นใครกัน?

……

“ณิชา เธอคุยกับทนายมาเป็นยังไงบ้าง? ” พอกลับบ้านมา อลิสาก็ถามอย่างเป็นห่วง

สองวันที่ผ่านมาณิชามาอยู่ที่คอนโดกับอลิสา

ณิชาส่ายหน้าอย่างงุนแงง “ทนายถูกซื้อตัวไปแล้ว ฉันไม่มีทนายแล้วล่ะ”

“ไม่มีทนาย? แต่ว่าพรุ่งนี้เป็นวันที่ต้องนัดเจรจาแล้ว！แล้วจะทำยังไงดีล่ะ? ”อลิสารู้สึกหงุดหงิดมาก

ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ตอนนั้นพวกเขาไม่ควรจะตัดสัมพันธไมตรีขนาดนั้น และไม่ควรจะแจ้งตำรวจเลย……

ตอนนี้ทุกคนก้าวลงมาไม่ได้แล้ว

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ มันทำให้แม่ลูกอย่างณิชากับลูกแฝดของเธอต้องแยกจากกันไป

“ฉันไม่มีทางยอมเสียสิทธิเลี้ยงดูไปเด็ดขาด ไม่มีทาง” คำว่าแน่วแน่เขียนเด่นชัดอยู่บนใบหน้าที่ขาวสะอาดของเธอ

แต่ว่าหัวใจของเธอนั้นกลับรู้สึกหนาวเหน็บจนสิ้นหวัง

“ฉันรู้ว่าเธอทำใจไม่ได้ที่จะแยกจากลูกๆ แต่ว่าอีกฝ่ายคือคุณเวธัส……”อลิสาเดินกลับไปกลับมาในห้องด้วยความกังวล และจู่ๆ เธอก็ดึงมือณิชาขึ้นมา “หรือว่า ฉันกับธนาไปขอโทษเขาดี ให้เขามาลงโทษพวกเราแทน……”

“ไม่มีประโยชน์หรอก เพราะว่ายังไงเป้าหมายของเวธัสก็ไม่ใช่พวกเธออยู่แล้ว”

ณิชาหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ยังจะลากพวกเขามามีส่วนร่วมอีกได้ยังไงกันล่ะ?

ต่อให้ขอโทษ โดนลงโทษ เวธัสก็ไม่ยอมผ่อนลงหรอก

……

ช่วงบ่ายณิชาก็มุ่งหน้าไปที่สนธิไชยกรุ๊ป

ธนาบอกว่าจะไปส่งเธอ แต่ว่าณิชาก็ปฏิเสธไป

ในเมื่อเวธัสไม่ยอมรับสายเธอ งั้นเธอก็จะรอให้เขาออกมาเอง！

เธอไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะอยู่ที่บริษัทตลอดชีวิต……

“ขอโทษด้วยนะครับ คุณคือคุณณิชาใช่ไหม? คุณเวธัสสั่งเอาไว้ว่าห้ามคุณเหยียบเข้ามาที่บริษัทแม้แต่ก้าวเดียว คุณรีบกลับไปเถอะนะครับ” รปภ.ขวางเธอที่หน้าประตูทางเข้า

เหมือนกับว่าเขาเคยเห็นรูปถ่ายและรู้จักตัวตนของเธอมาแล้ว

ณิชาจ้องมองไปที่รปภ.ด้วยสีหน้าที่ไร้จิตวิญญาณ

ที่แท้เวธัสก็เพิกเฉยต่อเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?

เขาตัดสินใจจะแย่งสิทธิเลี้ยงดูของลูกไป ก็เลยไม่ยอมแม้แต่เจอหน้าเธอเลยงั้นเหรอ?

แต่ว่าณิชาก็ยังไม่ยอมไปไหน เธอได้แต่ยืนอยู่หน้าบริษัทอยู่แบบนั้น

และก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว

หนึ่งชั่วโมง สองชั่วโมงผ่านไป……

มันนานจนขาของเธอเริ่มรู้สึกชา ตอนที่กำลังใจลอยอยู่นั้น ฟ้าก็เริ่มร้องและมีฝนตกหนักลงมา เม็ดฝนสาดลงมาที่ใบหน้าและร่างกายของเธอ……

เนื่องจากเป็นฤดูใบไม้ร่วง ณิชาจึงสวมใส่เสื้อโค้ตสีกากี

เสื้อโค้ตนั้นเปียกฝน และแขวนอยู่บนร่างกายของเธออย่างหนักอึ้ง

เธอยืนโซซัดโซเซอยู่หลายครั้ง

……

“ คุณเวธัส ฝนตกแล้วครับ”ที่ห้องทำงานของประธานชั้นบนของตึก โทนีมองไปที่หยาดฝนนอกหน้าต่างและเอ่ยปากเตือนเขา

เวธัสนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย แล้วก็เซ็นเอกสารสัญญาฉบับสุดท้าย

“โครงงานด้านการเงินในยุโรปเตรียมการเป็นยังไงบ้าง? ”

“ทุกอย่างเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วครับ เหลือแค่รอเปิดตัวอาทิตย์หน้า”พอโทนี่อธิบายจบ ก็นึกว่าเวธัสจะถามเรื่องงานต่อ

แต่จู่ๆ เขาก็โยนแฟ้มเอกสารออกไป และร่างสูงก็ลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปตรงหน้าต่าง และมองไปยังร่างที่บอบบางที่ยืนอยู่ข้างล่าง ท่ามกลางพายุฝน เธอรูปร่างผอมบางมาก แต่ยังคงยืนตัวตรงไม่ไปไหน……

เหมือนกับว่าไม่มีอะไรจะมาทำลายความศรัทธาของเธอได้

เขากลืนน้ำลาย หัวใจเหมือนกับว่าถูกอะไรบางอย่างแทงเข้าให้อย่างแรง

“ให้เธอไป！”เขาพูดออกมาสามคำ

เขาต้องบีบเธอให้ไปเจอทางตัน ระหว่างพวกเขาถึงจะได้เริ่มมีความคืบหน้าขึ้นมา

ถ้าใช้วิธีอ่อนแล้วมันไม่ได้ผล ก็ต้องแข็งใส่บ้างแล้ว

“คุณเวธัส คุณณิชาพยายามหาทนายไปทั่วทั้งเมือง แล้วก็ไม่ได้เจอคุณด้วย พรุ่งนี้เป็นวันนัดเจรจาแล้ว ถูกกระตุ้นมากมายขนาดนี้ ถ้าเกิดว่าเธอคิดไม่ออก……”

“นายดูถูกเธอเกินไปแล้ว”นัยน์ตาสีดำของเวธัสอำพรางความร้ายกาจเอาไว้ “เธอเป็นคนตรงไปตรงมาขนาดนั้น ทำไมจะคิดไม่ออกล่ะ? ”

“คุณเวธัสครับ เหมือนกับว่าคุณณิชาจะไม่ไหวแล้วนะครับ！”และในตอนนี้ จู่ๆ โทนี่ก็ชี้ไปที่ด้านล่างและพูดออกมา

เวธัสมองไปยังทางที่โทนี่ชี้ไป เด็กสาวที่ยืนเซอยู่ตรงนั้น จู่ๆ ก็ล้มลงไปกับพื้นแล้ว……

เวธัสรู้สึกหายใจไม่ออกทันที แล้วเขาก็พุ่งตรงออกไปข้างนอก