กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 327

กันญ่ารอเขาอยู่บนดาดฟ้าชั้นบนสุด

เตชินท์เร่งรุดไปยังดาดฟ้าชั้นบนอย่างรวดเร็ว กันญ่าถอดชุดเครื่องแบบพยาบาลสาวออกเรียบร้อยแล้ว พลันใส่เสื้อกันลมสีดำของตนเองทันที จนเห็นเค้าโครงรูปร่างเพรียวระหงของเธอ

สายลมบนดาดฟ้าพัดแรงมาก พัดเส้นผมสลวยเงางามดำขลับของเธอจนยุ่งเหยิง

“ญ่า ผมทำสำเร็จแล้วครับ!”

เตชินท์เก็บงำความปีติยินดีอย่างบ้าคลั่งในใจ และเดินนำหน้าไปอย่างตื่นเต้น และสวมกอดทางด้านหลังกันญ่าทันที

ฝ่ามือใหญ่พยุงท้องน้อยของเธอ พยายามทำตัวให้ใกล้ชิดลูกของเขาให้มากขึ้นกว่าเดิม

กันญ่าทั้งหวาดกลัวและตื่นเต้น พลันหันหลังกลับเพื่อชะเง้อมองเตชินท์ทันควัน มุมปากบิดเบี้ยวเล็กน้อยด้วยความตื่นเต้น

“จริงเหรอคะ? คุณใส่ยานั่นลงในถุงน้ำเกลือให้เวธัสแล้วใช่มั้ยคะ? งั้นฉันก็เป็นนายหญิงของตระกูลสนธิไชยได้อย่างสบายใจได้แล้วใช่มั้ยคะ?”

แต่สิ่งที่น่าลำบากใจก็คือ เวธัสผ่าตัดทำหมันชายแบบถาวรเรียบร้อยแล้ว

หมอในประเทศต้องไม่มีบันทึกไว้อย่างแน่นอน

แต่ว่าไม่เป็นไร ตัวยาชนิดนี้ทำลายระบบประสาทสมองของคนรุนแรงมาก แม้เวธัสจะฟื้นขึ้นมา แต่จะมีอาการมึนงงเบลออยู่สักระยะ

เมื่อถึงเวลานั้น มีท่านประเสริฐคอยสนับสนุนให้ตนเอง เธอให้ข้ออ้างว่าร่างกายไม่แข็งแรง บวกกับแอบให้ทางโรงพยาบาลทำการผ่าตัดแก้หมันชายให้...

จำต้องพูดเลยว่า กันญ่าเกิดอาการคลุ้มคลั่งเล็กน้อยในเวลานี้

แต่เธอก็เฝ้าหวังเป็นนายหญิงของตระกูลสนธิไชยมานานหลายปีแล้ว จนทนรอต่อไปไม่ไหวแล้ว!

เตชินท์ใช้ข้อนิ้วเกี่ยวพันเส้นผมของกันญ่า พลันหัวเราะอย่างไม่แยแส “ญ่า มีเรื่องที่ผมลืมบอกคุณครับ”

“อะไรหรือคะ?” หัวของกันญ่าเบาสบายปลอดโปร่งด้วยความยินดี พลันเอ่ยปากถามไปตามน้ำ

“ผมสลับยานั้นเป็นยาพิษฤทธิ์ร้ายแรงแทน เมื่อพิษเข้าสู่ร่างกายจะเกิดอาการขาดอากาศหายใจจนเสียชีวิต เวธัสเสียชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย! จากนั้น คุณไม่ต้องไปคิดถึงเขาแล้ว แต่งงานกับผมนะ ผมสามารถดูแลคุณกับลูกได้อย่างดีมาก”

เสียงอื้ออึง ไม่น้อยกว่าสายฟ้าฟาดในวันอากาศปลอดโปร่ง ร่างกายกันญ่าแข็งทื่อ หน้าซีดเซียวราวกับกระดาษ

เธอชะเง้อมองเตชินท์อย่างตกตะลึง ริมฝีปากเกร็งชาไปหมด

“คุณพูดอีกครั้งสิ ว่าคุณไปทำอะไรมา?”

“คุณเป็นคนให้ผมไปซื้อยามา และคุณก็อนุญาตให้ผมเป็นคนวางยาพิษ มากที่สุดก็ชั่วโมงกว่า จะมีศพเพิ่มในห้องเก็บศพของโรงพยาบาลอีกศพ”

“เพี๊ยะ...”

กันญ่าโกรธจนตัวสั่นเทิ้ม พลันตบหน้าเตชินท์ฉาดใหญ่อย่างสุดแรง และหันหน้าเตรียมจะวิ่งลงไปชั้นล่าง

ยังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง เธอสามารถไปแจ้งหมอเพื่อให้ช่วยเขาได้ทัน...

เวธัสตายไม่ได้นะ เขาตายแล้วเธอจะทำยังไง? แล้วตำแหน่งนายหญิงของตระกูลสนธิไชยของเธอจะไปหามาจากใครที่ไหนล่ะ?

เตชินท์ถูกตบหน้าจนเสียงดังอื้ออึง ซีกครึ่งหน้าใบหน้าหล่อปรากฏรอยนิ้วมือสีแดงครบทั้งห้านิ้ว

โดยที่ไม่รอให้เขาระเบิดอารมณ์ออกมา ก็มองเห็นกันญ่าที่เตรียมวิ่งลงชั้นล่างแล้ว

ดวงตาของเขาหม่นหมองลง พลันใช้มือทั้งสองข้างคว้าช่วงเอวและกอดกันญ่าเอาไว้แน่นทันควัน ไม่ให้เธอลงไปชั้นล่าง พลันตะคอกเสียงทุ้มต่ำ “ถึงคุณลงไปตอนนี้ คุณก็ไม่สามารถหลุดพ้นเรื่องที่เวธัสโดนวางยาได้! หรือว่าคุณอยากเข้าคุกใช่มั้ย?”

กันญ่าที่แสดงอาการดิ้นรนขัดขืนค้างเติ่งทันที พลันกัดฟันพูด “แกตั้งใจทำ!”

“ใช่! ผมทนดูไม่ไหวที่ในสายตาของคุณจะมีแค่เวธัสคนเดียว คุณก็บอกผมเอง ว่าต้องการล้างแค้นเวธัสที่เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของพวกเราไม่ใช่เหรอ? นี่ผมก็เชื่อฟังคุณพูดทุกอย่างเลยนะครับ...”

ถึงขั้นย้ายก้อนหินมาทับเท้าตนเองเนี่ยนะ!

หมาขี้ประจบตัวหนึ่งต่อหน้าเชื่อฟังพอลับหลังกล้าหักหลังเหรอ?

ตอนนี้ควรจัดการอย่างไรดี?

หัวสมองของกันญ่าสับสนอีนุงตุงนัง ทันใดนั้น เธอยิ้มและเอ่ยถามเตชินท์อย่างอ่อนโยน “เต คุณรักฉันมากจริงๆ มั้ยคะ?”

“ตั้งแต่ที่ผมเห็นคุณครั้งแรก ก็หลงรักคุณอย่างหัวปักหัวปำ”

มิเช่นนั้น ทำไมเขาถึงไม่มีผู้หญิงอยู่ข้างกายตลอดหลายปีที่ผ่านมา เพื่อให้กันญ่าเห็นเขาในด้านสะอาดและบริสุทธิ์ที่สุด

แต่เขามาช้าไปเพียงหนึ่งก้าว เวธัสกลับหลอกล่อเธอไปแล้ว!

ร่างกายกันญ่าสั่นเทาแอบซ่อนความโกรธเคืองและเหี้ยมโหดชั่วร้ายเอาไว้ ราวกับไร้การลังเล เธอเงยหน้าออกจากแผงอกของเตชินท์ พลันใช้มือทั้งสองข้างดันแผงอกของเขา และผลักเขาไปทางด้านหลังอย่างสุดแรงเกิด--

“งั้นคุณก็ตายแทนฉันแล้วกัน!”