กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 329

แขนขวาเตชินท์ชาหมดแล้ว อาศัยพลังจิตอันแกร่งกล้าทั้งหมดถึงยังประคับประคองจนไม่ตกลงไป

เมื่อได้ยินกันญ่ากลับใส่ร้ายตน ดวงตาปกคลุมด้วยหมอกควันมืดหม่นอีกชั้น ราวกับได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก...

ไม่อยากจะเชื่อเมื่อถึงจุด ๆนี้ผู้หญิงคนที่เขาหลงรักมาก แต่กลับไม่พูดความจริงออกมาจากปากสักประโยค

แค่คิดต้องการสาดเรื่องสกปรกให้เขาทั้งหมด

ทั้ง ๆ ที่เขาทำทุกสิ่งทุกอย่างลงไปเพราะว่าเธอทั้งนั้น!

เวธัสนั่งบนเก้าอี้รถเข็น สายตากดต่ำตอนมองกันญ่าอยู่ไกลๆ จำต้องแหงนศีรษะถึงสบตากับเขาได้

แต่บรรยากาศรอบตัวของเขากลับไร้ความอ่อนแอแต่อย่างใด เฉกเช่นพระราชาที่ปกครองโลกทั้งใบ

แววตาอันเย็นเฉียบกวาดตามองกันญ่า ด้วยรอยยิ้มขี้เล่นเล็กน้อย เขาถามณิชา “เมื่อกี้ผมได้ยินคนพูดว่ากันญ่าเป็นตัวตั้งตัวดีในการคิดวางยา ทำไมเหรอ ผมฟังผิดเหรอ?”

ณิชาถลึงตาใส่เวธัสอย่างตำหนิเล็กน้อย

พูดแล้วนะว่าเขาโดนลมไม่ได้ แถมบนขายังมีบาดแผล แล้วยังอุตส่าห์ถ่อขึ้นมาอีก...

“คุณไม่ได้ฟังคิดไปหรอกค่ะ ฉันก็ได้ยิน อีกอย่างตอนที่กันญ่าผลักคุณเตชินท์ลงจากตึก เหมือนจะด่าท่านประเสริฐว่าเป็นไอ้แก่หนังเหนียว เพื่อหลีกเลี่ยงให้ท่านตามสืบความจริง ดังนั้นจึงต้องการฆ่าคุณเตชินท์ปิดปากซะ”

ทั้งสองคนต่างช่วยพูดสนับสนุนให้อีกฝ่าย เลือดบนใบหน้ากันญ่าหายวับไปกลับตา เพราะรู้ว่าจะแก้ตัวยังไงก็ไร้ประโยชน์แล้ว

เธอรู้สึกผิดที่ต้องผลักเตชินท์ตกจากตึก

ตราบใดที่เขาเสียชีวิต เวธัสก็ไร้หลักฐาน และก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้

ณิชาพลันส่งสัญญาณทางสายตาให้กับเอกทันที

มีเรื่องราวมากมายที่จัดการไม่ชัดเจน ไม่สามารถให้เตชินท์ตายฟรีโดยเปล่าประโยชน์ได้

กันญ่ายื่นเท้าออกไปพลางใช้ใต้รองเท้าเหยียบฝ่ามือเตชินท์ เงาร่างกายเอกเคลื่อนไหว จนมาอยู่ทางด้านหลังของกันญ่าเรียบร้อยแล้ว

เขากลับไร้ความทะนุถนอมอีกต่อไป พลันง้างแขนยาวออก เพื่อปัดกันญ่าให้กระเด็นออก...