กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 333

ซู่ซ่า เหมือนโดนน้ำเย็นจัดกะละมังหนึ่งสาดเข้าใส่

ความคิดอันงดงามเล็กน้อยของเวธัสนั่นพลันหายวับไปกับตาทันที พร้อมทั้งมันเขี้ยวเคี้ยวฟันถลึงตาให้เธอ

ซึ่งเมื่อคิดว่าตนเองไม่ได้อาบน้ำอาบท่าจริงๆ จังๆ มาหลายวัน ก่อนหน้านี้นอนสลบไสลไม่ฟื้น มัวแต่คอยเฝ้าเช็ดตัวให้เขา ใบหน้าหล่อเหลาพลันตีหน้าเข้มทันที

เขาทิ้งช้อนส้อม และไม่ยอมกินข้าวอีกแล้ว พลันบังคับรถเข็นเพื่อหันหลังเพื่อมุ่งหน้าไปยังด้านข้างอีกทาง...

ณิชาตกใจกับการกระทำที่หุนหันพลันแล่นแบบนี้ โดยที่ไม่สนใจเช็ดคราบน้ำมันที่เลอะอยู่มุมปาก พลันสอบถามทันที “นี่ คุณจะไปไหนเนี่ย?”

“อาบน้ำ!” ชายหนุ่มเค้นคำพูดออกมาจากไรฟัน

สำหรับคนที่เป็นคนรักสะอาดคนหนึ่งแล้ว การไม่ได้อาบน้ำอาบท่าจริงจังมาหลายวันมันเป็นเรื่องที่ยากลำบากมา

กลับโดนเธอแสดงความรังเกียจรังงอน เรื่องนี้จะอดกลั้นได้อย่างไรกัน?

ณิชาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลามืดหม่นจนหาที่เปรียบไม่ได้ พลันหัวเราะร่าออกมา

นี่เขาเชื่อจริงๆ เหรอเนี่ย?

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากเธอ เวธัสพลันหันหน้าไปชำเลืองมองเธอย่างเย็นเฉียบ “ผมมีกลิ่นตัว คุณรู้สึกว่ามันน่าขบขันมากงั้นเหรอ?”

“เปล่านะ เมื่อกี้ฉันแค่ล้อคุณเล่นค่ะ ตัวคุณไม่เหม็น แถมยังหอมฟุ้งเลยค่ะ”

เพื่อแสดงว่าตนเองพูดความจริง ณิชาจึงพยักหน้าอย่างเต็มแรง

เวธัสเชื่อเธอก็แปลกแล้ว พลันฉายแววตาชั่วร้ายออกมา “ไปเปิดน้ำ คุณช่วยอาบน้ำให้ผมด้วย”

ช่วยอาบน้ำให้เขา?

ณิชาเริ่มอยู่ไม่สงบอีกแล้ว นี่มันเท่ากับขนก้อนหินมาทับเท้าของตนเองโดยแท้!

“เวธัส ฉันล้อคุณเล่นจริงๆ นะคะ พยาบาลพิเศษเขาช่วยเช็ดตัวให้คุณอยู่ทุกวัน แล้วจะมีกลิ่นที่ไหนกันล่ะคะ!”

“คุณแกล้งผมเหรอ?” เวธัสเล็งหอกไปยังณิชา น้ำเสียงไม่เป็นมิตรทันที

ณิชายิ้มอย่างขมขื่นเล็กน้อย “…” ดูเหมือนแม้ว่าจะพูดว่าอะไรก็ไม่ถูกต้องทั้งสิ้น

“ในเมื่อไม่มีกลิ่น งั้นคุณหอมผมสิ”

จู่ๆ ชายหนุ่มก็เปลี่ยนโทนน้ำเสียงทันที ด้วยท่วงท่าน่าเกรงขาม ไม่อนุญาตให้เธอปฏิเสธ พลันคว้าข้อมือเต็มแรงและเริ่มลงเพิ่มขึ้นด้วย อดใจไม่ไหวจนดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดและจูบอย่างดูดดื่ม เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้รังเกียจรังงอนเขา

ในใจณิชาเกิดความบาดหมางขึ้น ท้ายที่สุดเมื่อมองนิสัยการเอาคืนลักษณะแบบนั้นของเวธัสอีกครั้ง พลันหลุดพูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเงียบงัน “ฉันไปเปิดน้ำให้คุณอาบน้ำดีกว่าค่ะ”

หากเขามั่นใจจริงๆ ว่าเธอตั้งใจปั่นหัวเขา ต่อไปเธอต้องถูกแก้แค้นอย่างแน่นอน

สู้ปรนนิบัติเขาสักรอบไปเถอะ

ในทางกลับกันเธอก็อาบน้ำให้ปัณณ์อยู่บ่อยครั้ง ก็ทำเหมือนว่าเขาเป็นปัณณ์ในแบบไซซ์ใหญ่ก็แล้วกัน

……

ณิชากำลังเปิดน้ำใส่อ่างได้ครึ่งอ่าง

เวธัสย่อมไม่สามารถอาบน้ำในอ่างน้ำได้ เขายังคงนั่งอยู่บนรถเข็น

จากนั้นภายในอ่างอาบน้ำมีละอองน้ำควันพวยพุ่งตีขึ้นมาจากน้ำ บรรยากาศภายในห้องมีแต่หมอกเป็นชั้นๆ บรรยากาศในห้องน้ำปกคุลมหนาทึบ

ณิชาฉุกคิดเขารังเกียจที่ร่างกายมีกลิ่นเหม็น จึงหยิบเอาน้ำหอมการ์ดิเนียมาหนึ่งขวด

ตอนที่เตรียมจะหยดลงน้ำนั้น...

“นี่คุณกำลังจะทำอะไร?”

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็นทำสีหน้าเย็นเฉียบ จู่ๆ ก็เปล่งเสียงขึ้นมากะทันหัน แต่ณิชารู้สึกตกใจ

เธอแกว่งน้ำหอมการ์ดิเนียที่อยู่ในมือ “นี่ คุณชอบน้ำหอมการ์ดิเนียไม่ใช่เหรอคะ? ฉันแค่ใส่กลิ่นหน่อยเดียว รับประกันเลยว่าตอนคุณอาบน้ำเสร็จจะมีกลิ่นหอมฟุ้งบนตัวเลยค่ะ”

“ผมแค่ชอบกลิ่นน้ำหอมการ์ดิเนียบนตัวคุณเท่านั้นครับ!” นี่คิดว่าเขาเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ?

พลันพูดหลุดปากออกไปประโยคหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ ณิชารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง โชคดีที่ว่าเดิมภายในห้องน้ำก็หมอกควันอยู่ จนรมควันให้แก้มเธอแดงก่ำ จึงมองไม่เห็นความผิดปกติแต่อย่างใด

เธอหยิบน้ำมันหอมระเหยขึ้นมา พลันหยดลงผสมในน้ำ

เวธัสจ้องมองเธอที่พาดตรงริมขอบอ่างอาบน้ำ มือเล็กๆ อันขาวเกลี้ยงเกลาโบกสะบัดอย่างช้าๆ อยู่กลางน้ำ เพื่อเป็นการทดสอบอุณหภูมิ

โดยอยู่ในท่าคุกเข่า เรียวแขนกลมกลึงมาก เส้นโค้งรูปร่างไร้ที่ติ

ลูกกระเดือกเวธัสเคลื่อนไหวขึ้นลง แววตาฉายความมืดหม่นออกมา...

ณิชาไม่ทันจับสังเกตสายตาของชายหนุ่มที่เปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม

เธอเตรียมน้ำในอ่างเรียบร้อยแล้ว จากนั้นถึงไปหยิบผ้าขนหนูสะอาดมาให้อีกหลายผืน

จากนั้นก็มองเห็นดวงตาดั่งนกเหนี่ยวของเวธัสเพ่งจ้องมาที่ตนเอง

จู่ๆ เปลือกตาของเธอก็กระตุกขึ้นอย่างรุนแรงอยู่หลายครั้ง พลันเกิดความรู้สึกสุดจะพรรณนาออกมา คล้ายว่าถูกสัตว์ร้ายคอยเพ่งมองอยู่

“ช่วยถอดเสื้อผ้าให้ผมหน่อย” เวธัสพยายามเก็บงำความปรารถนาที่อยู่ในใจ เปล่งเสียงแหบพร่าในการสั่งการ

ณิชายึกยักอยู่สักพัก จึงเริ่มเป็นคนเดินเข้าไปหา พลันแกะกระดุมชุดคนป่วยสีฟ้าขาวลายทาง ชุดคนป่วยตัวโคร่งมาก เธอไม่ได้เสียพลังมากตอนถอด ไม่นานนักก็สามารถถอดเสื้อคลุมออกได้

แผงอกกำยำอันเซ็กซี่ของชายหนุ่มเปิดเผยอยู่ต่อหน้า ดวงตาของณิชาไม่สามารถละไปไหนได้

เธอรู้ดีมาตลอดว่าเขารูปร่างดีมาก

แต่ไม่เคยปรากฏเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลย ซึ่งการได้พินิจพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วนในระยะอันใกล้ชิดเช่นนี้ เป็นกล้ามหน้าอกสมบูรณ์แบบ กล้ามเซ็กซี่เป็นลอน แถมแผงอกยังสร้างความปั่นป่วนอย่างแรง พร้อมทั้งกระเพื่อมเป็นจังหวะพร้อมกัน

เมื่อรับรู้ถึงสายตาของเธอ เวธัสจึงเลิกคิ้วขึ้นอย่างเชื่องช้า “อยากลูบคลำมั้ย?”

“…ไม่อยาก” ณิชารีบดึงสติกลับมาให้ไว เธอกลายเป็นผู้หญิงหื่นไปเสียแล้ว!

“ทำไมเหรอ อายเหรอ?” เวธัสชำเลืองมองใบหูแดงก่ำของเธอ จึงจงใจหยอกล้อเธอเล่น

แสงไฟสว่างสดใสผสมกลุ่มควันละอองน้ำปกคลุมไปทั่ว ณิชาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ฉันไม่มีอะไรต้องอายนี่คะ? โครงสร้างรูปร่างของปัณณ์และอรัลก็เหมือนกับคุณทุกอย่าง ฉันเห็นมานักต่อนักแล้ว”

“พวกเขามีกล้ามหน้าอกแบบผม ที่เหมือนผมจนทำให้คุณมองตาไม่กะพริบเลยแบบนี้มั้ย?”

“…” ใครมองตาไม่กะพริบไม่ได้!

เธอก็แค่สติหลุดไปแวบเดียวใช่มั้ยล่ะ?

“อย่ามาแก้ตัวเลย ผมรู้ว่าคุณชอบมาก” เวธัสมั่นใจกับรูปร่างของตนเองมาโดยตลอด เมื่อเห็นผู้หญิงคนที่เขาชอบหลงใหลในรูปร่างของเขา เขาก็ยิ่งพอใจเป็นอย่างมาก

เขาดึงมือของเธอเอาไว้ และวางลงบนกางเกงชุดคนป่วยลายทางตัวโคร่งนั้น “ถอดกางเกงให้ผมต่อสิ”

แม้ว่าภายในห้องน้ำจะมีเครื่องทำความอุ่นก็ตาม ซึ่งใกล้จะเข้าฤดูหนาวแล้ว

เขาได้รับบาดเจ็บมา ไม่สามารถทำให้เป็นคนป่วยได้อีกแล้ว

ดังนั้นณิชาจึงไม่ปฏิเสธคำร้องขอของเขา ถึงกระนั้น เธอยังรู้สึกขวยเขิน แพขนตาอันงดงามสั่นเทา เธอหลับตาปี๋ทันที พลันใช้มือเล็กๆ สอดเข้าไปตรงสายรัดเอวของเขา...

เมื่อเห็นณิชาหลับตาสนิทเพราะความอายม้วนต้วน ดวงตาเวธัสฉายแววตาต้องการหยอกล้อขึ้นมาแวบหนึ่ง

พลันฉวยจังหวะตอนที่ณิชาไม่ทันรู้สึกตัว เขาจงใจเบี่ยงตัวไปทางด้านข้างเล็กน้อย...

เอ๋?

ทำไมมันร้อนๆ อุ่นๆ นะ?

ณิชาลืมตากลมโตขึ้นมาทันที สิ่งที่เห็นเต็มกระบอกตาก็คือ...

“เวธัส!” ณิชาเกิดความรู้สึกทั้งอายทั้งโกรธเคืองผสมปนเปไปพร้อมกัน พลันตะคอกใส่ชายหนุ่มทันที

รอยยิ้มมุมปากเวธัสหุบไม่ทัน พลันชื่นชมใบหน้าเพรียวของณิชาที่กำลังแดงระเรื่อ จนโกรธจัด ซึ่งเหมือนกับกระต่ายที่ถูกยั่วจนโกรธเคือง ที่กำลังหูตั้งขึ้นทั้งสองข้าง

“โกรธเหรอ?”

ณิชาตีหน้าขรึม และไม่อยากพูดคุยกับเขาต่อ พลันถอดกางเกงของเขาออกทันควัน และนำครีมอาบน้ำมาเช็ดถูเพื่อเช็ดตัวให้เขา

และยังระมัดระวังที่จะเลี่ยงแผลที่อยู่บนตัวของเขา...

เวธัสแกล้งเธอไปหลายครั้ง ณิชาบ้างก็เพิกเฉยเขาไปดื้อๆ บ้างก็ทำตาแข็งใส่เขา

ไม่ง่ายเลยที่เธอจะเช็ดตัวเขาเสร็จ และต้องไปหาเสื้อผ้าชุดคนป่วยตัวหลวมมาใส่ให้เขาอีก

ครั้งนี้เวธัสให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีมาก แถมยังฉวยจังหวะจับมือเธอ พลันพูดเสียงออดอ้อน และสื่อความหมายเอาอกเอาใจ “โกรธจริงเหรอ? แค่ล้อคุณเล่นเองนะ”

“ร่างกายก็เป็นของคุณ คุณยังไม่สนใจเลย แล้วฉันจะต้องโกรธทำไมเหรอคะ?”

เดิมทีอุณหภูมิภายในห้องน้ำก็ไม่ค่อยร้อนมากนัก

เธอยากจะรีบอาบน้ำให้เขาเสร็จเร็วๆ แต่เขากลับ...

เดี๋ยวแผลโดนน้ำแล้วมีอาการอักเสบจนเป็นหวัดขึ้นมาก็ดี จะได้ไม่มีใครมาแย่งสิทธิ์การเลี้ยงลูกกับเธอ!