กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 333

ซู่ซ่า เหมือนโดนน้ำเย็นจัดกะละมังหนึ่งสาดเข้าใส่

ความคิดอันงดงามเล็กน้อยของเวธัสนั่นพลันหายวับไปกับตาทันที พร้อมทั้งมันเขี้ยวเคี้ยวฟันถลึงตาให้เธอ

ซึ่งเมื่อคิดว่าตนเองไม่ได้อาบน้ำอาบท่าจริงๆ จังๆ มาหลายวัน ก่อนหน้านี้นอนสลบไสลไม่ฟื้น มัวแต่คอยเฝ้าเช็ดตัวให้เขา ใบหน้าหล่อเหลาพลันตีหน้าเข้มทันที

เขาทิ้งช้อนส้อม และไม่ยอมกินข้าวอีกแล้ว พลันบังคับรถเข็นเพื่อหันหลังเพื่อมุ่งหน้าไปยังด้านข้างอีกทาง...

ณิชาตกใจกับการกระทำที่หุนหันพลันแล่นแบบนี้ โดยที่ไม่สนใจเช็ดคราบน้ำมันที่เลอะอยู่มุมปาก พลันสอบถามทันที “นี่ คุณจะไปไหนเนี่ย?”

“อาบน้ำ!” ชายหนุ่มเค้นคำพูดออกมาจากไรฟัน

สำหรับคนที่เป็นคนรักสะอาดคนหนึ่งแล้ว การไม่ได้อาบน้ำอาบท่าจริงจังมาหลายวันมันเป็นเรื่องที่ยากลำบากมา

กลับโดนเธอแสดงความรังเกียจรังงอน เรื่องนี้จะอดกลั้นได้อย่างไรกัน?

ณิชาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลามืดหม่นจนหาที่เปรียบไม่ได้ พลันหัวเราะร่าออกมา

นี่เขาเชื่อจริงๆ เหรอเนี่ย?

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากเธอ เวธัสพลันหันหน้าไปชำเลืองมองเธอย่างเย็นเฉียบ “ผมมีกลิ่นตัว คุณรู้สึกว่ามันน่าขบขันมากงั้นเหรอ?”

“เปล่านะ เมื่อกี้ฉันแค่ล้อคุณเล่นค่ะ ตัวคุณไม่เหม็น แถมยังหอมฟุ้งเลยค่ะ”

เพื่อแสดงว่าตนเองพูดความจริง ณิชาจึงพยักหน้าอย่างเต็มแรง

เวธัสเชื่อเธอก็แปลกแล้ว พลันฉายแววตาชั่วร้ายออกมา “ไปเปิดน้ำ คุณช่วยอาบน้ำให้ผมด้วย”

ช่วยอาบน้ำให้เขา?

ณิชาเริ่มอยู่ไม่สงบอีกแล้ว นี่มันเท่ากับขนก้อนหินมาทับเท้าของตนเองโดยแท้!

“เวธัส ฉันล้อคุณเล่นจริงๆ นะคะ พยาบาลพิเศษเขาช่วยเช็ดตัวให้คุณอยู่ทุกวัน แล้วจะมีกลิ่นที่ไหนกันล่ะคะ!”

“คุณแกล้งผมเหรอ?” เวธัสเล็งหอกไปยังณิชา น้ำเสียงไม่เป็นมิตรทันที

ณิชายิ้มอย่างขมขื่นเล็กน้อย “…” ดูเหมือนแม้ว่าจะพูดว่าอะไรก็ไม่ถูกต้องทั้งสิ้น

“ในเมื่อไม่มีกลิ่น งั้นคุณหอมผมสิ”

จู่ๆ ชายหนุ่มก็เปลี่ยนโทนน้ำเสียงทันที ด้วยท่วงท่าน่าเกรงขาม ไม่อนุญาตให้เธอปฏิเสธ พลันคว้าข้อมือเต็มแรงและเริ่มลงเพิ่มขึ้นด้วย อดใจไม่ไหวจนดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดและจูบอย่างดูดดื่ม เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้รังเกียจรังงอนเขา

ในใจณิชาเกิดความบาดหมางขึ้น ท้ายที่สุดเมื่อมองนิสัยการเอาคืนลักษณะแบบนั้นของเวธัสอีกครั้ง พลันหลุดพูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเงียบงัน “ฉันไปเปิดน้ำให้คุณอาบน้ำดีกว่าค่ะ”

หากเขามั่นใจจริงๆ ว่าเธอตั้งใจปั่นหัวเขา ต่อไปเธอต้องถูกแก้แค้นอย่างแน่นอน

สู้ปรนนิบัติเขาสักรอบไปเถอะ

ในทางกลับกันเธอก็อาบน้ำให้ปัณณ์อยู่บ่อยครั้ง ก็ทำเหมือนว่าเขาเป็นปัณณ์ในแบบไซซ์ใหญ่ก็แล้วกัน

……

ณิชากำลังเปิดน้ำใส่อ่างได้ครึ่งอ่าง

เวธัสย่อมไม่สามารถอาบน้ำในอ่างน้ำได้ เขายังคงนั่งอยู่บนรถเข็น

จากนั้นภายในอ่างอาบน้ำมีละอองน้ำควันพวยพุ่งตีขึ้นมาจากน้ำ บรรยากาศภายในห้องมีแต่หมอกเป็นชั้นๆ บรรยากาศในห้องน้ำปกคุลมหนาทึบ

ณิชาฉุกคิดเขารังเกียจที่ร่างกายมีกลิ่นเหม็น จึงหยิบเอาน้ำหอมการ์ดิเนียมาหนึ่งขวด

ตอนที่เตรียมจะหยดลงน้ำนั้น...

“นี่คุณกำลังจะทำอะไร?”

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็นทำสีหน้าเย็นเฉียบ จู่ๆ ก็เปล่งเสียงขึ้นมากะทันหัน แต่ณิชารู้สึกตกใจ

เธอแกว่งน้ำหอมการ์ดิเนียที่อยู่ในมือ “นี่ คุณชอบน้ำหอมการ์ดิเนียไม่ใช่เหรอคะ? ฉันแค่ใส่กลิ่นหน่อยเดียว รับประกันเลยว่าตอนคุณอาบน้ำเสร็จจะมีกลิ่นหอมฟุ้งบนตัวเลยค่ะ”

“ผมแค่ชอบกลิ่นน้ำหอมการ์ดิเนียบนตัวคุณเท่านั้นครับ!” นี่คิดว่าเขาเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ?

พลันพูดหลุดปากออกไปประโยคหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ ณิชารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง โชคดีที่ว่าเดิมภายในห้องน้ำก็หมอกควันอยู่ จนรมควันให้แก้มเธอแดงก่ำ จึงมองไม่เห็นความผิดปกติแต่อย่างใด

เธอหยิบน้ำมันหอมระเหยขึ้นมา พลันหยดลงผสมในน้ำ

เวธัสจ้องมองเธอที่พาดตรงริมขอบอ่างอาบน้ำ มือเล็กๆ อันขาวเกลี้ยงเกลาโบกสะบัดอย่างช้าๆ อยู่กลางน้ำ เพื่อเป็นการทดสอบอุณหภูมิ

โดยอยู่ในท่าคุกเข่า เรียวแขนกลมกลึงมาก เส้นโค้งรูปร่างไร้ที่ติ