กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 339

แพทย์ตรวจสุขภาพของคุณประเสริฐเสร็จแล้ว

ใช้เวลาไป 20 นาที เวธัสกับเด็กทั้งสองคนกำลังวิดีโอคอลกับณิชาอยู่ที่ประตู

จากนั้น ณิชาก็ให้พวกเขาหันไปทางชายชราเพื่อทักทายเขา

แม้เธอจะรู้ว่าชายชราไม่ชอบเธอ เนื่องจากเธอโทรเข้ามาแล้ว ณิชาก็แสร้งทำเป็นไม่เห็นก็ไม่ได้

“คุณปู่ทวด หม่ามี๊ฝากให้พวกเรามาสวัสดีคุณปู่ทวด ช่วงนี้คงรบกวนคุณปู่ทวดแย่เลย หวังว่าคุณปู่ทวดจะไม่ว่าอะไรนะครับ” อรัลหยิบส้มเขียวหวานจากตะกร้าผลไม้ ก่อนจะปอกเปลือกออกแล้วยื่นให้ประเสริฐ ด้วยความจริงใจ

เมื่อประเสริฐได้ยินสิ่งนี้เขาก็เย้ยหยัน

สวัสดีเขา?

เธอกำลังยั่วยวนเขามากกว่า?

แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเหลนชายตัวน้อยที่น่ารัก ประเสริฐก็ระงับอารมณ์ของเขาไว้

หลังจากกินส้มเขียวหวานไปสองสามคำ เขายังไม่ทันได้พูด เขาก็ได้ยินเสียงที่เยือกเย็นของเวธัสดังขึ้น

“ไม่ว่าคุณปู่จะเห็นณิชาเป็นคนยังไง แต่เธอเป็นแม่ของฝาแฝดทั้งสอง ตราบใดที่ฝาแฝดทั้งสองยอมรับในตัวเธอ ยังไงผมก็จะไม่แย่งสิทธิ์ในการเลี้ยงดูจากเธอ และคุณปู่ก็ไม่มีสิทธิ์ด้วย”

“นี่เป็นท่าทีที่แกเอาไส้พูดคุยกับผู้อาวุโสเหรอ!” ประเสริฐจ้องเขม็งไปที่เวธัสอย่างไม่พอใจ

“ทำไมเมื่อสี่ปีที่แล้ว อรัลถึงถูกทิ้งไว้ที่ประตูคฤหาสน์สนธิไชย ยังไงผมก็จะตรวจสอบ แต่ผมเชื่อว่าณิชาไม่ได้ทำ อย่าตั้งข้อกล่าวหาใดๆ กับเธอเลย” เวธัสไม่สนใจใบหน้าเย็นชาของชายชรา ทุกครั้งที่พูดถึงณิชา ชายชราก็จะโกรธมากๆ

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็พาเด็กทั้งสองคนนั้นออกไป

ประเสริฐมองดูคนตัวใหญ่และเด็กทั้งสองคนเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง เขายื่นมือไปจับไม้เท้า และเหวี่ยงทุกอย่างบนโต๊ะตรงหน้าเขาลงกับพื้น

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ตามาด้วยเสียงสิ่งของต่างๆ ตกลงไปที่พื้น คนรับใช้ทั้งหมดในห้องโถง รวมทั้งแพทย์ ต่างก็พากันกลั้นหายใจ

สักพัก ทุกอย่างก็เงียบสงบมาก

หน้าประตู เวธัสกำลังนำเด็กทั้งสองคนออกไป

เมื่อเด็กน้อยได้ยินเสียงตะโกน ร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อย

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในบ้านหลังนี้มาไม่นาน แต่พวกเขาไม่เคยเห็นชายชราโกรธขนาดนี้มาก่อน เสียงของเขาราวกับระฆัง ราวกับว่าอากาศตรงหน้ากำลังจะถูกเขาฉีกทิ้ง

เวธัสเหลือบมองเอก “พาคุณหนูทั้งสองคนไปรอฉันในรถ”

“ครับ”

เอกอุ้มเด็กน้อยขึ้น ก่อนจะเดินตรงไปที่ลานจอดรถกลางแจ้งของบ้านหลังนี้

ปัณณ์นั่งอยู่ทางซ้ายของเอก เขาหันไปมองเวธัสที่ยังคงยืนอยู่ที่ประตู...

เขาถอนสายตาของเขาออกมา แต่ท่าทางของเขาดูช้ามากๆ

แม้ว่าบางครั้งปีศาจกษัตริย์จะค่อนข้างแย่ แต่บางครั้งในฐานะแฟนเขาก็ดูแมนมากๆ

ปีศาจกษัตริย์แก่ดุร้ายขนาดนี้ แต่เขาก็ยังช่วยหม่ามี๊พูดแก้ต่าง...

อรัลกัดปากของเขา เขาดูลังเลมาก “คุณปู่ทวดดูโกรธมากเลย อาเอก เราต้องไปขอขมาคุณปู่ทวดไหม”

เอกดีใจมากๆ คุณหนูเริ่มเป็นห่วงพ่อแล้ว

“ไม่ต้องห่วง คุณเวธัสเจออะไรมาเยอะแยะ คุณท่านไม่สามารถทำให้เขาตกใจได้หรอก”

“หืม ผมไม่ได้เป็นห่วงเขา ผมอยากกลับไปดูเขาถูกปีศาจกษัตริย์แก่ตี” ปัณณ์พูดอย่างขุ่นเคือง “การที่สั่งสอนหลานชาย มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว”

เอกเกือบจะสะดุดล้มลง

……

ห้องนั่งเล่นของบ้านพักเก่า

ประเสริฐเคาะไม้เท้าในมือจนเกิดเสียงดัง และเกือบจะยกไม้เท้าฟาดไปที่หน้าผากของเวธัส

“ไม่เชื่อฟังคำสั่งสอนของผู้หลักผู้ใหญ่! ฉันจะบอกแกให้นะ ถ้าแกยังกล้าพัวพันกับผู้หญิงคนนั้นอีก ฉันจะยกตำแหน่งหัวหน้าคนต่อไปของตระกูลสนธิไชยให้เก้าดีกว่าให้แก!”

หลังจากพูดจบ ทุกคนก็ยิ่งสั่นสะท้านมากขึ้น

ลุงพรลืมตาขึ้นด้วยความประหลาดใจ