กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 370

“แต่ทางเราไม่มีทุนทรัพย์มากพอที่จะไปบุกเบิกนะคะ ปล่อยไว้ตรงนั้นก็เท่ากับเสียไปเปล่าประโยชน์ อีกอย่างที่ดินก่อสร้างผืนนั้นไม่ได้ให้เปล่า แต่ขายค่ะ”

รวินทร์ทำหน้าตาขึงขัง “ตอนนั้นทำไมคุณไม่รายงานให้ผมทราบก่อนเลย!”

“ฉันถามคุณแล้วนะคะ คุณก็ตอบตกลงด้วย ไม่ว่าฉันใช้วิธีไหนขอแค่สามารถเจรจาจนทางDS Groupยอมร่วมงานด้วย ได้หมดทุกอย่าง” ณิชาหยิบตาให้ รวินทร์

เวลานี้สินทรัพย์ของบริษัทที่เข้าตาอันเฉียบคมของDS Groupความเป็นไปได้มีน้อยจนสามารถเอานิ้วขึ้นมานับได้เลย

ต้องการจะร่วมลงทุนสร้างสนามบินกับDS Group โดยที่ไม่อยากจะเสียเลือดเสียเนื้อ ถือว่าเป็นความฝันของคนโง่เขลาเบาปัญญาเท่านั้นแหละ

รวินทร์เลือดไหลซิบในหัวใจจริงๆ ที่ดินก่อสร้างผืนนั้นเป็นที่ดินที่เขาประมูลมาได้ผืนแรกตั้งแต่ที่เขาเพิ่งขึ้นมาตำแหน่งประธานบริษัท

ในเวลานี้ที่ดินก่อสร้างในละแวกใกล้เคียงกำลังอยู่ในช่วงพัฒนา รออีกไม่กี่ปี ราคาต้องเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวอย่างแน่นอน

เป็นเกาะป้องกันตัวผืนใหญ่ที่สุดของเขาแล้ว

ณ เวลานี้ก็ให้DS Groupไปแบบนี้! เธอแค่เอาบริษัทมาล้อกันเล่นแล้วแหละ!

น้ำเพชรจ้องมองใบหน้าเขียวปั๊ดของรวินทร์ ฉวยจังหวะที่ทุกคนเดินออกไปแล้ว ค่อยๆ เขยิบมากระซิบข้างหูรวินทร์ “ท่านประธานคะ ณิชาไม่ได้เห็นหัวคุณเลย วันนี้เอาที่ดินก่อสร้างยกไปให้ดื้อๆ ข้ามหัวคุณเลย ไม่แน่พรุ่งนี้อาจให้ทางสำนักงานใหญ่ยกตำแหน่งประธานให้เธอเป็นก็ได้นะคะ…”

คำพูดประโยคนี้ของน้ำเพชรมันจี้ใจดำรวินทร์ “คุณหมายถึงอะไร?”

“อย่างไรเสียความร่วมมือของทางDS Groupกับเราก็อาศัยที่ดินก่อสร้างผืนนั้น งั้นเอางี้มั้ยคะ หลังจากนี้ปล่อยให้น้ำเข้ามารับผิดชอบต่อเอง และแจ้งกลับไปที่สำนักงานใหญ่ว่าท่านประธานทำงานตรากตรำจนเจรจาสำเร็จ! ไม่มีโปรเจคงาน น้ำจะคอยดูสิว่าเธอยังจะจองหองพองขนยังไงได้อีกค่ะ?”

……

รวินทร์หวั่นไหวไปกับคำพูดของน้ำเพชรแล้ว พร้อมทั้งวางแผนเมื่อเสร็จงานจะจัดการคนต้นคิดในเวลานั้นทันที แต่ณิชาอารมณ์ดีมาก

เพราะว่าในที่สุดสาวน้อยเจนนี่ก็ยอมกลับมาจากต่างประเทศแล้ว

เมื่อเจนนี่กลับมาถึงก็ถามถึงสมุดของอลิสาที่เพิ่งวาดใหม่ทันที…

บังเอิญที่อลิสาไม่ได้พกติดตัวมา ณิชาพกสมุดเล่มนั้นมาและวางนอนแอ้งแม้งอยู่ในกระเป๋ามาตลอด จึงให้เจนนี่ไป

สามสาวเพื่อนสนิทไปกินชาบูในละแวกนั้น

ไม่รู้ว่าวัตถุดิบอาหารของเมืองพรกับของอเมริกาแตกต่างกันหรือเปล่า ณิชามักรู้สึกว่าเจนนี่เพิ่งไปเที่ยวครึ่งเดือนเอง กลับมาตัวกลมกลิ้ง ปลายคางไม่ได้เรียวเหมือนเมื่อก่อน เริ่มกลม แต่ก็ช่างน่ารักมาก

“ว้าว! แซบมากแม่...”

ภายในร้านชาบู เจนนี่เปิดสมุดไปหน้าแรก ดวงตาเปล่งประกายทันที

ก่อนหน้านี้ณิชาก็อยากอ่าน แต่กลัวว่าตนเองจะลืมเก็บ จนถูกเด็กน้อยสองคนเปิดอ่าน งั้นก็จนปัญญาแล้ว

ดังนั้นเธอนั่งฟังเสียงร้องของเจนนี่ในเวลานี้ จนต้องเอนศีรษะเข้าหา เพื่อแอบมองสักหน่อย

มองแค่แวบเดียว เลือดลมพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที

สิ่งที่เห็นเต็มตาคือชาลีถูกเวธัสกดทับอยู่บนโซฟา แบบต้อนเข้ามุมจด้วยนะ!

อลิสาวาดบรรยายได้อย่างครบครันมาก ชายหนุ่มหน้างามทั้งสองคนโป๊เปลือยล่อนจ้อน ลอนกล้ามนูนจนเป็นลอนไหลพลิ้ว เซ็กซี่ยั่วยวนใจมากราวกับรู้สึกเหมือนทะลุออกมาจากกระดาษ

“ณิชา รีบบอกฉันมาเร็ว ผัวแกกดแกบนโซฟาแบบนี้หรือเปล่า ...คริ ๆ ๆ ...” เจนนี่หัวเราะอย่างชั่วร้าย

น้ำในหม้อเดือดแล้ว ไอร้อนพวยพุ่งกระทบใบหน้าณิชา และปกปิดอาการหน้าแดงเป็นเทือกเอาไว้ “เจนนี่แกมันผู้หญิงติดเรท ผิวเผินแกดูเป็นคนใสซื่อ แท้จริงคิดลึกกว่าคนอื่นอีก! ในหัวของแกวันๆ คิดอะไรอยู่นะ?”

“ใครให้ผัวแกหล่อมากล่ะ? จินตนาการไม่มีความผิดนี่...”

เจนนี่กำลังพูดออกมา กลิ่นชาบูลอยเตะปลายจมูกของเธอ

ทันใดนั้นกระเพาะอาหารรก็ปั่นป่วนขึ้นมา สีหน้าเจนนี่เปลี่ยนทันที พลันเอามือปิดปากแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างร้อนรน...

เธอพาดตัวติดด้านหน้าอ่างล้างมือ และอาเจียนลมออกมาสักระยะ

ณิชาเดิมตามเข้ามาอย่างไม่ไว้ใจ พลันตบแผ่นหลังของเธออย่างแผ่วเบา “เจนนี่ แกเป็นไงบ้าง?”

“ฉันไม่เป็นไร หลายวันก่อนกินอะไรผิดสำแดงมาจนท้องไส้ปั่นป่วน เป็นแบบนี้ตลอดเลย! เบื่อชะมัด!”

หลังจากเจนนี่อาเจียนออกมาแล้ว พลันรองน้ำใส่มือ และเช็ดล้างมุมปาก

พอณิชาได้ยินว่าเธอกินผิดสำแดงมาจนเกิดอาการท้องไส้ปั่นป่วน จึงถอนหายใจโล่งอก “โชคดีที่ครั้งที่แล้วฉันเห็นแกกินยาคุมกับตา ไม่งั้นฉันก็เป็นห่วงอาการแกมันบ่งบอกว่าท้องแล้ว”

“ทะ...ท้อง?” มือที่รองน้ำอยู่ในก๊อกน้ำของเจนนี่ ถึงกลับแน่นิ่งและชะเง้อมองณิชา

ตอนนั้นเธอเหมือนว่านั่งอยู่ในรถแท็กซี่ ไม่ทันได้คิด....

จนอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง

จบเห่ นี่คืออาการตั้งท้องของเธอแล้วใช่มั้ย?

เธอคิดมาตลอดว่าตนเองอยู่ในอเมริกาแล้วไม่คุ้นเคยกับสภาพอากาศอาหารการกิน ทุกวันก็ปล่อยเนื้อปล่อยตัว กินขนมของกินต่างๆ นานาอยู่ตลอดเวลามั่วซั่วไปหมด เป็นเพราะลำไส้มีปัญหาจนเกิดอาการอาเจียน

ณิชามองสีหน้าของเธอที่ซีดเซียวในชั่วพริบตา พลันถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย “ไปตรวจลำไส้ที่โรงพยาบาลมั้ย? ฉันจะไปเป็นเพื่อนแก”

เจนนี่แสดงปฏิกิริยาตอบสนองส่ายหน้าอย่างบ้าคลั่งทันที

“มะ...ไม่ต้องแล้ว ฉันซื้อยามาจากอเมริกาแล้ว เดี๋ยวกลับไปกินยาสองเม็ดก็ดีขึ้น”

ณิชาไม่ค่อยวางใจสักเท่าไหร่ “ช่วงบ่ายฉันกับอลิสาไม่มีอะไรให้ทำ ไปเป็นเพื่อนแกได้นะ”

“ฉันไม่เป็นไรจริงๆ!” เจนนี่ฝืนยิ้มหน้าบาน แต่ในความเป็นจริงสมองใกล้จะระเบิดอยู่แล้ว

เธอคงไม่ท้องลูกของไอ้สารเลวคนนั้นจริงๆ แล้วใช่มั้ยเนี่ย?

เจนนี่กินอาหารอย่างไม่รู้รสชาติ แถมเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองออกมาจากร้านชาบูยังไง

หลังจากแยกย้ายจากเพื่อนสนิทสองคน เธอเรียกรถแท็กซี่มุ่งหน้าไปโรงพยาบาล เพิ่งเดินทางได้ครึ่งทาง พลันฉุกคิดได้ว่าตนเองเป็นบุคคลสาธารณะ จึงให้คนขับรถเอาเธอไปส่งที่หมู่บ้านออเรนจ์

เธอจำได้ว่าแถวนี้มีคลินิกร้านเล็ก ๆ อยู่ แต่เธอวนหาแล้วก็หาไม่เจอ...

ท้ายที่สุดเธอเดินเลี้ยวไปเลี้ยวมา จนมาเจอกับร้านขายยาร้านเล็กๆ ที่อยู่ไกลมากจนหาไกลกว่านี้ไม่ได้แล้ว จึงซื้อชุดตรวจสอบการตั้งครรภ์มาหลายชุด

กังวลว่ามันจะไม่มาตรฐาน จึงกวาดซื้อหลายยี่ห้อมาเป็นกองๆ

แต่ราคากลับถูกมาก--

สามอันราคา50บาทเอง!

ตอนเจนนี่กลับถึงหมู่บ้านออเรนจ์ทำทีเหมือนเป็นหัวขโมย แกะกล่องที่เก่ามาก และทำตามวิธีการใช้งานข้างบน จากนั้นก็เดินไปในห้องน้ำเพื่อตรวจว่าท้องหรือไม่

เจนนี่ถือแก้วอยู่ในมือ ตอนเธอกำลังรอผลอยู่นั้น มือก็สั่นไม่หยุด...

ถ้าเธอเกิดท้องขึ้นมาจริงๆ แล้วจะทำยังไง?

เธอยังต้องหาเงิน ยังต้องทำงาน ทีวาย เอ็นเตอร์เทนเม้นท์มีเธอที่เป็นศิลปินหาเงินได้คนเดียว ผู้จัดการต้องบีบให้เธอไปทำแท้งแน่นอนเลยมั้ง?

เจนนี่ครุ่นคิดยุ่งเหยิง ชั่วพริบตา ที่ตรวจตั้งครรภ์ก็ปรากฏเส้นสีแดงแนวขวางสองขีดขึ้นมา!

ตึก....

มือสั่นมาก จนแก้วหล่นลงในชักโครก ใบหน้าซีดเผือดไร้เลือด

จบสิ้นแล้ว เธอตั้งท้องจริงๆ ด้วย!

เจนนี่กำที่ตรวจครรภ์ไว้แน่น และเดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง บ้างก็ลูบคลำท้องน้อยอยู่ตลอดเวลา บ้างก็ดึงเส้นผมอย่างเอาเป็นเอาตาย

แต่ว่า เธอแค่ตรวจครั้งเดียวเอง ต้องพลาดแน่ ๆ !

เจนนี่แกะชุดตั้งครรภ์ใหม่อีกรอบ เพื่อวางแผนจะตรวจอีกหลายครั้ง...

ปิ๊งป่อง

ทันใดนั้นกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น พลันมีเสียงด่าทอของผู้จัดการดังขึ้นนอกประตู--

“เจนนี่ เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี่นะ! ในที่สุดก็กล้ากลับมาแล้ว? แกเก่งกล้าแล้วใช่มั้ย จู่ ๆ ก็ยกเลิกสัญญางานเป็นกองแล้วออกไปเที่ยวโดยที่ไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ แล้วให้บริษัทมาไล่เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวตามก้นแกใช่มั้ย?! เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันเห็นกับตาว่าแกขึ้นมาบนตึกแล้ว อย่าคิดหลบฉันนะ...”

ผู้จัดการแหกปากตะเบ็งเสียงอย่างหงุดหงิดเจนนี่ที่สติเคร่งเครียดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ยิ่งเคร่งเครียดมากขึ้นกว่าเดิม

เธอเอาที่ตรวจครรภ์ทั้งหมดเต็มฝ่ามือยัดใส่ในกระเป๋าถือ พลันโยนไว้ที่โซฟา และแสร้งเดินไปเปิดประตูทำท่าไม่มีเรื่องเกิดขึ้น

นอกประตู ผู้จัดการทุบลงบนบานประตูด้วยความโกรธเคืองอยู่หลายครั้ง ในที่สุดเจนนี่ก็เดินมาเปิดประตูอย่างเชื่องช้า

เธอยิ้มให้ผู้จัดการตามแบบฉบับหน้าตาตุ๊กตาตามเอกลักษณ์ “พี่ซี Morning ค่ะ...

พี่ซีชะเง้อมองเธอที่มีเหงื่อไหลพลั่กเต็มใบหน้าราวกับเห็นผี “นี่แกเป็นขโมยหรือว่าทำอะไรผิดมาเหรอเปล่า? นี่มันบ่ายแก่แล้วนะ!”