กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 376

เนื่องจากสิดาไม่สามารถฟื้นได้ในช่วงขณะนั้น เธอจึงทำตามคำสั่งอีกอย่างของน้ำตาลจนสำเร็จ

เมื่อได้เส้นผมมาเรียบร้อยแล้ว เธอจัดการใส่ในถุงใสอย่างระมัดระวัง

จากนั้นก็เดินไปยังมุมห้องเพื่อโทรศัพท์หาน้ำตาล เพื่อเป็นการบอกกล่าวว่าได้เส้นผมของณิชามาอยู่ในมือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

……

การผ่าตัดของสิดาเสร็จสิ้นในช่วงกลางดึก คุณหมอแจ้งว่าการผ่าตัดประสบผลสำเร็จ แต่ยังมึนยาสลบอยู่ ต้องรอให้สิดาฟื้นกลับมาก็ไม่เป็นไรแล้ว...

เวธัสจ้องมองดวงตาแดงฉ่ำของณิชา จึงให้เธอกลับไปพักผ่อน เขาจะเฝ้าให้เอง

ตอนแรกณิชาก็ไม่อยากจะตกลง แต่เมื่อสบตากับสายตาอันแรงกล้าของเวธัสแล้ว พลันเก็บคำพูดและเงียบปากทันที

คืนนั้นณิชาก็นอนไม่หลับ จวนจะใกล้สว่างแล้วถึงได้ฝืนผล็อยหลับไป

เธอจำได้ว่าตอนบ่ายต้องไปเซ็นสัญญาที่DS Group จึงตั้งเวลาปลุกในช่วงเที่ยงวันเอาไว้

ก็เพราะเหตุนี้เอง จึงพลาดสายของรวินทร์ที่โทรศัพท์มาหาเธอ

ภายในวีเอสเอ กรุ๊ป น้ำเพชรได้ยินว่าโทรศัพท์ของณิชาโทรไม่ติด ดวงตาเปล่งประกายมากกว่าเดิม

ณิชาไม่ยอมรับโทรศัพท์ จนทำให้รวินทร์อารมณ์เสีย เธอจึงคอยเติมเชื้อไฟทันที ซึ่งรวินทร์จิตใจโอนเอนมาทางน้ำเพชรเป็นทุนเดิมอยู่แล้วกลับยิ่งรังเกียจณิชามากขึ้นกว่าเดิม

เขาออกคำสั่งทันที ให้เอาเอกสารที่อยู่ในมือของอลิสาส่งให้น้ำเพชรทั้งหมด

สัญญาระหว่างDS Group ให้น้ำเพชรเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป

อลิสาร้อนใจดั่งไฟสุมทรวง จึงโทรศัพท์หาณิชาทันที แต่ก็ไม่มีคนรับสายสักที จึงเกิดความรู้สึกวิตกกังวลขึ้นว่าเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า เพราะณิชาไม่ใช่คนประเภทที่ไร้ความรับผิดชอบ...

……

ณิชานอนหลับลึกมากไปงีบหนึ่ง

รอเวลาที่เธอตื่นขึ้นมา จนค้นพบว่านาฬิกาปลุกที่อยู่หัวเตียงไม่ดัง เพราะตอนนี้มันบ่ายสามโมงเข้าไปแล้ว

เธอไม่สนใจจะกินอะไรทั้งนั้น พลันรีบร้อนเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากบ้านทันที

ก่อนจะออกไปก็ชำเลืองมองโทรศัพท์แวบหนึ่ง ซึ่งมีโทรศัพท์ของอลิสาที่โทรเข้ามาหาเยอะมาก รวมถึงข้อความด้วย

[คอขาดบาดตายแล้วแก! รับโทรศัพท์เร็ว สัญญาความร่วมมือของDS Groupโดนน้ำเพชรคาบไปแล้ว...]

[เห็นแล้วส่งข้อความกลับหาฉันด้วยนะ!]

[ท่านประธานมีประกาศลงมาแล้ว ให้ฉันเอาเอกสารทั้งหมดให้ไปให้หมดเลย...]

เปลือกตาณิชากระตุกอย่างรวดเร็วอยู่หลายครั้ง สัญญาความร่วมมือของDS Groupเรื่องนี้เธอเป็นคนรับผิดชอบอยู่ ถึงแม้จะรับช่วงต่อก็ตาม จำต้องรอให้ทั้งสองฝ่ายลงนามอย่างเป็นทางการหลังจากนี้ไม่ใช่เหรอ?

ตอนที่เตรียมจะโทรกลับหาอลิสา ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมาทันที

น้ำเพชรโทรเข้ามาหา

เธอเองก็จะลองฟังความคิดเห็นของน้ำเพชร จึงกดรับสาย

“คุณณิชา ขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ ตอนนี้โปรเจคของDS Groupนี้นั้นเป็นของฉันแล้ว ถ้าคุณมีตรงไหนไม่พอใจก็ไปคุยกับท่านประธานได้นะ” เมื่อเพิ่งกดรับโทรศัพท์ น้ำเพชรทำเสียงสูงจนดังทะลุเข้าหู

“มันเป็นความคิดของแก หรือว่าเป็นความหมายของคุณรวินทร์กันแน่?” ณิชาถามอย่างไม่สบอารมณ์

น้ำเพชรสะใจมากกว่าเดิม “มันแตกต่างกันมั้ยล่ะ? เดิมทีคุณก็ไม่เข้าพวกบริษัทของเราอยู่แล้ว ฉันติดตามท่านประธานมาตั้งหลายปี ท่านประธานก็ต้องคิดเห็นตรงกับฉันสิ! แต่ว่ายังไงก็ต้องขอบใจคุณด้วยนะ ถ้าไม่ใช่ว่าคุณเอาเรื่องพื้นที่ก่อสร้างไปเจรจากับDS Group ฉันก็ไม่มั่นใจว่าจะได้รับผิดชอบโปรเจคนี้หรือเปล่า....”

“งั้นฉันก็ขออวยพรให้คุณทำงานราบรื่นทุกอย่างก่อนเลย!” ณิชาตัดสายทิ้งทันที พลันโยนโทรศัพท์ไปบนโซฟา ถ้าพูดว่าไม่อึดอัดนั่นก็โกหกแล้วแหละ

ในเมื่อคุณรวินทร์ได้ยื่นเอกสารให้น้ำเพชรทั้งหมดแล้ว ตอนนี้เธอจะพูดอะไรออกไปก็ไร้ประโยชน์แล้วแหละ

หวังว่าคุณรวินทร์จะรักษาสัญญา ที่ยอมเปลี่ยนภาพลักษณ์เดิมของบริษัท

แต่เมื่อพลิกมุมมองของความคิด ตอนนี้สิดายังอยู่ในโรงพยาบาล เธอไม่มีกะจิตกะใจสักเท่าไหร่ที่จะคิดถึงเรื่องความร่วมมือของDS Groupด้วยซ้ำ

ดังนั้นจึงไม่รีบร้อนที่จะเร่งกลับไปที่บริษัทแล้ว

เธอแจ้งข่าวคราวให้เวธัสทราบ สิดายังไม่ฟื้น แต่ก็มีสัญญาณล่วงหน้าว่าใกล้จะฟื้นขึ้นมาแล้ว จึงเคี่ยวโจ๊กพร้อมกับแม่บ้านและมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลทันที

ณิชาชำเลืองมองเวธัสที่เอาแต่เฝ้าสิดาอยู่หน้าเตียงอยู่ตลอดเวลา จนเกิดความซาบซึ้งกินใจ

ณิชาเพิ่งจะแปรงฟันมาไม่นานนี้เอง จึงมีกลิ่นมินท์จางๆ ปะปนมาด้วย จนถูกเวธัสครอบงำจนหมดสิ้น

ตอนที่เวธัสอยากจะรุกล้ำมากขึ้น ณิชาคอยกดมือของเขาเอาไว้ พร้อมทั้งจ้องมองเขาตาเขม็งอย่างไม่พอใจ และใช้สายตาแสดงความหมายว่าให้เขาจำตัวจริงจังสักหน่อย

สิดายังนอนสลบไสลอยู่บนเตียงคนป่วย เขา...เขาก็ช่างบังอาจมากจนเกินเหตุ!

เหมือนเวธัสจะรู้สึกตัวแล้วว่าเวลากับสถานที่มันไม่ถูกต้อง จึงงับริมฝีปากของของเธอทันที และถอยหลังออกไป ยังหายใจยังติดๆ ขัดๆ “ครั้งหน้าอย่าใช้ยาสีฟันกลิ่นมินท์อีก กลิ่นนี้ผมอดใจไว้ไม่อยู่”

“…” ณิชาหมดคำพูดจะเสวนาด้วย จึงลงจามากต้นขาของเขาทันที และนั่งอยู่ที่มุมโต๊ะที่อยู่ตรงข้ามในมุมที่ไกลที่สุด

เวธัสแสยะยิ้มมุมปาก จนเผยให้รอยยิ้มจางๆ ที่เอ็นดูมากๆ

“ตอนบ่ายคุณต้องไปเซ็นสัญญาที่DS Groupไม่ใช่เหรอครับ?”

ณิชาส่งเสียงตอบรับอื้ออึง “ไม่เซ็นแล้ว โปรเจคโดนรองผู้อำนวยการแย่งไปแล้วค่ะ”

เวธัสขมวดคิ้วไว้แน่น “โครงการนี้มันเป็นสัญญาที่เกี่ยวพันถึงคุณและคุณรวินทร์โดยเฉพาะเลยไม่ใช่เหรอ?”

เขารู้ว่าเธออยากเปลี่ยนภาพลักษณ์ของวีเอสเอ กรุ๊ป เพื่อเปิดตลาดที่เมืองพร แต่รวินทร์กลับเป็นพวกหัวโบราณ ทั้งสองจึงเอาโปรเจคนี้มาเดิมพันกัน

ในเมื่อตอนนี้โครงการกลับไปอยู่ที่น้ำเพชรเหมือนเดิม หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว แล้วเครดิตจะตกอยู่ที่ใครล่ะ?

ณิชาเองถึงกลับหมดคำพูด

“น่าจะเป็นเพราะเมื่อเช้าฉันหลับอยู่ เลยไม่ได้รับโทรศัพท์ เขาคงกังวลว่าฉันจะไปเซ็นสัญญาไม่ทัน จึงเอาโปรเจคให้กับรองผู้อำนวยการไปนั่นแหละค่ะ”

“ให้ผมช่วยแย่งกลับคืนมาเอามั้ยล่ะ?” เวธัสถามเสียงเข้ม

ณิชาส่ายหน้า “ไม่ต้องค่ะ! ยังไงเป้าหมายเดิมของฉันก็ไม่ใช่การทำโปรเจคอยู่แล้ว แต่เป็นการรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับ William ให้เสร็จสิ้น...”

เมื่อเห็นว่าเธอยังคงยืนกราน เวธัสก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะที่บริษัทของเขายังมีเรื่องให้จัดการอีกมากมายจริงๆ พลันลูบกระหม่อมของเธอ พร้อมทั้งกำชับกับเธอไว้อีกสองสามคำ พลันหันหลังให้และเดินออกจากห้องพักผู้ป่วย

……

สิดาฟื้นขึ้นมาหลังจากเวธัสกลับไปได้ไม่นาน