กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 378

กองทัพได้ยินถึงเรื่องนี้ยิ่งขมวดคิ้วมากขึ้นกว่าเดิม

น้ำเพชรได้ยินว่ามาเจอชลิดา โดยที่ไม่รอให้กองทัพอธิบายอะไร เธอมุ่งหน้าและยื่นมือให้เลขาฯสาวคนนั้นทันที “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นตัวแทนจากวีเอสเอ กรุ๊ปมาเซ็นสัญญาค่ะ”

“งั้นดีเลย คุณไปเจอคุณหนูใหญ่กับฉันเลยค่ะ” เลขาฯสาวจับมือกับเธออย่างเรียบง่าย พร้อมทั้งพาน้ำเพชรเข้าไปในลิฟต์

กองทัพไล่ตามไปได้สาวก้าว พลันจ้องมองลิฟต์ปิดกับตา จึงรีบร้อนตะโกนเสียงดังลั่น “เฮ้ ผิดแล้ว! ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนนั้นที่คุณหนูใหญ่ต้องการตัว...”

เลขาฯสาวพาน้ำเพชรไปยังชั้นบนสุดอันแสนหรูหรา

ตลอดทั้งชั้นบนสุดมีการตกแต่งอย่างประณีตบรรจงมาก แปลงโฉมเป็นสวนดอกไม้ลอยกลางอากาศ มีสถานที่พักผ่อนและห้องหนังสือส่วนบุคคล ตกแต่งอย่างหรูหราสง่างามที่สุด ทว่ากลับแสดงความเย่อหยิ่งออกมาพร้อมกัน

น้ำเพชรกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว ใกล้จะพบเจอคุณหนูใหญ่ของตระกูลรังสิกุลตามข่าวที่เล่าลือกันมาแล้ว

ระหว่างที่ครุ่นคิดอยู่นั้น เลขาฯสาวก็ผลักประตูห้องทำงานเพียงห้องเดียวที่อยู่ชั้นบนสุด พร้อมทั้งแจ้งผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานอย่างพินอบพิเทาพลันกล่าวทันที “คุณหนูใหญ่ค่ะ ผู้อำนวยการของVSAมาถึงแล้วค่ะ”

เวลานั้นหัวใจของน้ำเพชรเต้นรัวอย่างเร็วมาก ตอนแรกคิดว่าเลขาฯสาวกำลังแนะนำตัวให้ตนเอง

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พลันเผยรอยยิ้มอันไร้ที่ติออกไปทันที และเดินเข้าไปยังห้องทำงานขนาดใหญ่อันหรูหราที่มีที่ว่างสามารถเตะบอลได้

หญิงสาวหน้าตาโฉบเฉี่ยวเฉียบคมกำลังเอนหลังพิงเก้าอี้ทำงานนอนหลับตาอยู่ เมื่อได้ยินความเคลื่อนไหว พลันลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ

จากนั้น ผู้หญิงคนนั้นเพ่งจ้องน้ำเพชร อยู่สักครู่

น้ำเพชรโดนสายตามเฉียบคมมองจนตื่นเต้นมาก พลันฉุกคิดได้ว่าปกติชลิดาชอบสนุกกับผู้ชาย จึงยิ้มหวานให้ทันที

“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นตัวแทนของวีเอสเอ กรุ๊ปมาเซ็นสัญญาค่ะ ได้พบเจอคุณถือว่าเป็นความโชคดีจากฉันจริงๆ ค่ะ เพราะว่าฉันกับคุณมีสิ่งที่ชอบที่เหมือนกันหลายอย่างมากค่ะ อย่างเช่นชอบไปเที่ยวGolden Horse Clubอยู่บ่อยครั้ง”

Golden Horse Club เป็นสถานที่ที่ผู้หญิงร่ำรวยมักจะไปนั่งดื่มกับหนุ่มๆ นั่งคุยเล่นไปนอนด้วยกัน คอยปลอบใจเศรษฐีนีที่อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวนับไม่ถ้วน

ก่อนหน้านี้ชลิดารู้จักณิชาแค่ผ่านๆ แต่เธอไม่เคยพบหน้าณิชาสักครั้ง

เมื่อได้ยินว่า เบ้าตาอันเกียจคร้านที่สุดเลิกขึ้นเล็กน้อย

“คุณก็ชอบไปGolden Horse Clubเหรอ?”

“ใช่ค่ะ” น้ำเพชรรู้สึกว่าเธอสนใจตนเองแล้ว จึงพูดต่อทันที “ในนั้นมีหลายคนที่ฉันสนิทดี ต่างร่วมบทรักได้ดีมากในทุก ๆ ที่ ถ้าคุณหนูใหญ่สนใจ ฉันสามารถให้พวกเขามาอยู่เป็นเพื่อนคุณได้ค่ะ”

ชลิดาประเมินผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า ดึงดูดใจแต่ขาดวิจารณญาณ ไม่เหมือนตัวละครที่ทำให้ดนัยและเวธัสต้องให้ความสนใจเลย

“คุณก็ชอบเที่ยวเนอะ สามีไม่ว่าอะไรเหรอคะ?”

สามี? น้ำเพชรหน้าเปลี่ยนสี “ฉันยังไม่ได้แต่งงานค่ะ”

ปลายคางชลิดาเชิดขึ้น “ต่อหน้าฉันคุณไม่ต้องเสแสร้งอะไรหรอก พูดมาเถอะ ฉันสนใจในตัวสามีคุณมาก ถ้าคุณยอมยกเขาให้ฉันสนุกด้วยสักสองวัน ความร่วมมือในครั้งนี้อัตราส่วนแบ่งจะเปลี่ยนเป็น 50:50ได้นะ”

น้ำเพชรรู้สึกหวาดกลัวมา ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าชลิดาชื่นชอบเล่นสนุกกับผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ไม่คาดคิดเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริง

“แต่ฉันยังไม่ได้แต่งงานจริงๆ ค่ะ...”

“ในเมื่อคุณไม่มีความจริงใจให้ งั้นความร่วมมือกันในครั้งนี้ก็ไม่ต้องเจรจาต่ออีกแล้ว” ชลิดายื่นคำขาดทันที ตอนที่เธอกำลังแสร้งทำทีหน้าเอ๋อตะลึงอยู่นั่นแหละ

น้ำเพชรเหงื่อแตกเต็มหัว เพิ่งอยากจะอธิบาย จู่ ๆ ประตูห้องทำงานก็มีคนเคาะพอดี

“คุณหนูใหญ่ครับ ผมเอง...” กองทัพตะโกนพูดอยู่นอกประตูอย่างวิตกกังวล

ประจวบเหมาะกับชลิดาไม่อยากสนใจ “ณิชา” คนนี้อีกแล้ว

ยังคิดว่าน่าสนใจมาก แต่ผลที่ได้กลับคว้าน้ำเหลวเสียนี่

“เข้ามา”

กองทัพเข้ามาในห้องทำงาน จึงมองเห็นน้ำเพชรยืนแน่นิ่งต่อหน้าชลิดาจริงๆ ด้วย จึงปาดเหงื่อออก “คุณหนูใหญ่ครับ เมื่อครู่ทางชั้นล่างผมไม่ทันพูดให้ชัดเจน วันนี้ผู้อำนวยการณิชาลาป่วยครับ ท่านนี้คือคุณน้ำเพชร”

เมื่อเธอได้ยินริมฝีปากสีแดงเจ้าชู้ของเธอพลันหุบลงทันที “ดังนั้น ที่ฉันพูดอยู่นานสองนาน คือพูดเข้าหูหมาทะลุหูควาย พวกคุณพาตัวปลอมมาให้ฉันเจอหน้าใช่มั้ย?”

กองทัพไม่กล้าสูดหายใจเข้าลึกๆ “ผมจะพาคุณน้ำเพชรท่านนี้ออกไปเดี๋ยวนี้ครับ! ขอโทษครับคุณหนูใหญ่ ที่รบกวนความคิดอันมีเกียรติของคุณ...”

“คุณหนูใหญ่คะ แม้ว่าณิชาจะไม่อยู่ที่นี่ แต่ฉันก็มีอำนาจในการเป็นตัวแทนวีเอสเอ กรุ๊ป ฉัน...”

“กลับไปบอกณิชานะ เธอผิดสัญญาทำให้ฉันไม่สบายใจมาก การร่วมงานกันครั้งนี้ถือเป็นโมฆะ ที่ดินก่อสร้างผืนนั้นไม่อยู่ในสายตาฉันแล้ว” ชลิดาพูดจบ พลันให้เชิญตัวน้ำเพชรออกไปทันที

น้ำเพชรไม่รู้ว่าทำไมถึงกลับกลายอยู่ในสภาพนี้ได้ อยากจะอธิบายอะไรออกไปแต่รู้สึกหวาดหวั่น บอดี้การ์ดอุดปากเธอทันที

พลันฉุดกระชากลากถูกให้ออกไปด้านนอกเหมือนหมาตายตัวหนึ่ง...

……

ณิชาย่อมไม่รู้ว่าน้ำเพชรได้รับความเดือดเนื้อร้อนใจในDS Group

เธอกำลังไปรับเด็กสองคนจากโรงเรียนอนุบาลเพื่อมาเยี่ยมสิดาที่โรงพยาบาล

ก้อยเอาแต่อยู่ที่โรงพยาบาลอยู่ตลอดไม่ยอมไปไหน รอจนณิชาออกไปแล้ว เธอก็รีบย่องเข้าห้องพักผู้ป่วยของสิดาทันที แถมยังเขย่าปลุกสิดาที่กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ ร้องไห้ฟูมฟายปานสายฝนกระหน่ำ ท่าทางเสียใจมาก

สิดาปวดหัวมากในเวลานี้ แต่เมื่อเห็นก้อยร้องไห้อยู่ เธอจึงกลิ้งกลอกลูกตาเพื่อชะเง้อมองเธอตามระบบกลไก

“แม่...แม่ต้องช่วยหนูนะ...”

ก้อยกระโจนดัง และคุกเข่าอยู่ข้างเตียงสิดา

สติสัมปชัญญะของสิดาตื่นไม่เต็มที่และตั้งสติได้ในวินาทีนั้นเอง

“ก้อยแก...แกเรียกฉันว่าอะไรนะ?”

ก้อยอดกลั้นความรู้สึกรังเกียจ นัยน์ตาซ่อนเร้นน้ำตาคลอเบ้าสีแดงระเรื่อย และตะโกนอย่างน่าสงสาร “แม่ ก่อนหน้านี้หนูผิดไปแล้ว หนูไม่น่ามาใส่อารมณ์กับแม่เลย หนูรู้ว่าแม่แค่หวังดี ตอนนี้พ่อไม่อยู่แล้ว เหลือแม่เป็นญาติแค่คนเดียว เราไม่ต้องโกรธกันอีกแล้วดีมั้ยคะ?”

สิดาสะอึกสะอื้นจนพูดไม่ออก สักพักใหญ่ถึงขยับริมฝีปาก “แกไม่โทษฉันแล้วเหรอ?”

ไม่โทษแม่เหรอ? โทษอยู่แล้ว! แต่ตอนนี้การเอาใจแกถือว่าสำคัญที่สุด

ก้อยพยักหน้าเล็กน้อย “แม่ให้ชีวิตหนูมา แล้วทำไมหนูต้องโทษแม่ด้วยล่ะ?”

“เด็กดี ไม่ต้องคุกเข่าแล้ว รีบลุกขึ้นมาเร็ว...” สิดาอยากจะฉุดก้อยให้ลุกขึ้น แต่ก้อยดื้อรั้นจะคุกเข่าต่อไร้การเคลื่อนไหวใดๆ น้ำตาไหลอาบแก้ม จนเป็นคราบน้ำตาเป็นแถวยาว

คราบน้ำตารอยนั้นเหมือนพาดผ่านก้นบึ้งหัวใจของสิดา ลูกสาวของเธอนี่...

แยกจากกันมาตั้งหลายปี เธอฝันถึงลูกสาวในความฝันกลางดึกนับครั้งไม่ถ้วน

ในที่สุดเธอก็ยอมรับแล้ว!

“แม่ หนูไปทำผิดจนเจอปัญหาใหญ่มาก ถ้าแม่ไปยอมช่วยหนู บางทีครั้งนี้นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่แม่จะเจอหน้าหนูแล้ว” ก้อยพูดขณะเบ้าตาแดงก่ำ

สิดาร้อนใจดั่งไฟบรรลัยกัลป์สุมทรวง พลันคว้ามือของก้อยและเอ่ยถามทันที “แกไปทำผิดเรื่องอะไรมา?”

“หนู...ก่อนหน้านี้ตอนที่หนูเพิ่งจะมาถึงเมืองพร ทำงานสัพเพเหระอยู่ในกองถ่าย ไม่ทันระวังจนไปทำกำไลข้อมือของนักแสดงหญิงคนหนึ่งหัก กำไลวงนั้นลักษณะเหมือนของพี่ณิชาทุกอย่าง ได้ข่าวว่าราคาสูงลิบลิ่ว นักแสดงสาวคนนั้นต้องการเรียกค่าชดใช้จ่ายหนู ไม่งั้นจะส่งคนมาทำร้ายหนูจนตาย!”

เบื้องหน้าสิดามืดทันที “นักแสดงหญิงคนไหนนะถึงได้จองหองขนาดนี้! ฉันจะโทรศัพท์หาพี่เขยของแก เขาช่วยแกได้...”

“ไม่ต้อง!” ก้อยตึงมือของสิดาที่เริ่มเคลื่อนไหวควานหาโทรศัพท์ “พี่ณิชาไม่ชอบหนูมากๆ ถ้าให้พวกเขารู้ว่าหนูไปก่อเรื่องข้างนอก ไม่แน่แม้แต่งานที่หนูทำก็รักษาไว้ไม่ได้แล้ว...”