กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 38

สายตาของเวธัสอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง เมื่อเขารู้ตัวว่าจิตใจเขาไม่อยู่กับที่ จึงรีบหลบสายตามองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว และพบว่าหัวหน้านักออกแบบธนาที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเองนั้นก็กำลังจ้องมองณิชาอย่างไม่กะพริบตาเลยแม้แต่น้อย！

ราวกับว่ารอบตัวไม่มีอะไรหลงเหลือยู่ ในสายตาของธนาเหลือเพียงแต่ณิชาเพียงคนเดียว

ผู้หญิงคนนี้ช่างดึงดูดความสนใจของคนอื่นขนาดนั้นเลยหรือ？

สีหน้าของเวธัสเคร่งขรึมลงทันที จึงเปลี่ยนหัวข้อเรื่องที่คุยไปเป็นเรื่องธุรกิจแทน

หัวหน้าสถาปนิกอย่างธนาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่อายุน้อยที่สุดของเวธัส

ก่อนหน้านั้นณิชาได้เจอกับเขาอยู่สองสามรอบ แต่พวกเขาไม่มีโอกาสพูดคุยอย่างลึกซึ้ง

ทั้งสามคนสวมเสื้อกันฝนและไปที่วิลล่าที่ยังไม่ได้ก่อสร้าง พูดคุยถึงความคืบหน้าที่เกี่ยวข้องเป็นครั้งคราว ธนาเป็นวิศวกรก่อสร้างของสนธิไชยกรุ๊ป เรื่องการดัดแปลงนั้นเป็นเรื่องง่ายนิดเดียวสำหรับเขา

ณิชาแสดงความคิดเห็นของตัวเองเป็นครั้งคราว เข้ากันกับธนาที่ต่างให้คำแนะนำซึ่งกันและกัน ภายนอกดูบุ่มบ่าม ใจร้อน แต่กลับทำงานละเอียดรอบคอบ และหลังจากที่ปรึกษากันนั้น เวธัสกลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน แค่เพียงฟังในสิ่งที่พวกเขาพูดกันคำต่อคำ

นิ้วที่ขรุขระของเขาถูไปมา ชายคนนี้พูดแบบลวกๆว่า “ปรึกษากันเสร็จก็ดำเนินการก่อสร้างในลักษณะนี้เลย ผมจะต้องเห็นคนงานครบหมดภายในสามวัน”

“ไม่มีปัญหา คนงานสามารถมาทำงานเมื่อไหร่ก็ได้ เพียงแต่ว่าวัสดุ……”

ณิชามองไปที่ธนา เส้นผมที่หลุดร่วงห้อยลงมาเล็กน้อยท่ามกลางสายฝน เธอสะบัดปลายผมที่ไม่เชื่อฟังไปข้างหลังใบหูของเธอ

ตรงบริเวณข้อมือที่ขาวนุ่มราวกับขวดนมที่พลิกคว่ำ บนเส้นเลือดสีฟ้าบาง ๆ ที่คอสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ธนาจู่ๆ ก็รู้สึกว่าการหายใจของเขาไม่ปกติ และเขาก็รีบพูดอย่างร้อนรนว่า “ผมได้ติดต่อซัพพลายเออร์สำหรับวัสดุนี้แล้ว พอได้พิจารณาว่าจะเป็นที่พักอาศัยของคุณหนู ดังนั้นผมจึงเป็นคนไปจัดหาวัสดุทุกชิ้นเองกับมือหมด เพื่อให้แน่ใจว่ามันปลอดภัยจริงๆ”

“ลำบากคุณหน่อยนะคะ คุณธนา”

“ไม่ลำบากครับ มันเกี่ยวข้องกับสุขภาพของเด็ก ฉะนั้นวัสดุต้องได้รับการคัดเลือกมาอย่างดี ”ธนาตอบด้วยรอยยิ้ม หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นในทันที！

ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่รู้ว่าณิชาสวยขนาดนี้……

ฝนตกกระหน่ำซัดสายลมโบกพัดต้นไม้ใบหญ้าดังสนันทั่วอณาบริเวณ เวธัสมองดูฉากนี้ด้วยความลึกซึ้ง ริมฝีปากอันบางยกขึ้นเบาๆ ณิชาช่างมีความสามารถซะจริง ไม่เพียงแค่ล่ออรัลให้หลงใหล แม้ธนา……ก็ถูกล่อให้หลงใหลอย่างง่ายดาย

ฝนที่ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่เพียงแต่ไม่มีแนวโน้มที่จะหยุดเท่านั้น แต่กลับตกหนักมากกว่าเดิมอีก

เนื่องจากตอนนี้พื้นยังไม่เริ่มปู แม้จะไม่ใช่ทางที่เป็นโคลน แต่ก็ไม่ต่างสักเท่าไหร่

พวกเขาทั้งสามเดินกลับ และณิชาก็เดินตามชายสองคนนั้นไปทีละก้าว ด้วยความประมาท เธอเหยียบโดนท่อเหล็กพอดี จนทำให้รองเท้าของเธอลื่นโดยทันที

เวธัสและธนาจะไปคว้าเธอในเวลาเดียวกัน แต่เพราะว่าเวธัสเร็วก่อนหนึ่งก้าว ทันทีที่เขาคว้ามือของณิชา เขาก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา และใบหน้าอีกครึ่งหนึ่งของณิชาก็กระแทกโดนหน้าอกของเวธัสเต็มๆ

เธอได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขา แม้แต่เสียงฝนก็ไม่อาจปกปิดได้

กลิ่นบนร่างกายของเขาห้อมล้อมเธอ แสงในสายฝนหักเหเป็นมุมที่ละเอียดอ่อน ณิชางอข้อศอกของเธอในอ้อมแขนของเขา เสียงที่ต่ำและเย็นเยือกของเขาอยู่เหนือศีรษะของเธอ——

“ยังโอเคไหม？”

มือของธนายังลอยอยู่กลางอากาศ มองดูท่าทีที่กอดกันอยู่ของทั้งสอง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

แต่แค่แอบเสียดายที่เมื่อสักครู่ทำไมตัวเองไม่ไปให้เร็วกว่านี้ บางทีอาจเป็นเขาที่อุ้มคนงามอยู่ตอนนี้

ณิชาก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว และได้รักษาระยะห่างจากเวธัสครึ่งเมตร และยิ้มอย่างเหมาะสม “ฉันโอเค ขอบคุณค่ะคุณผู้ชาย”

“ผมแค่ไม่อยากให้คุณบาดเจ็บก่อนเริ่มทำงาน เพราะมันจะทำให้กระทบต่องานหลังจากนั้น” อ้อมกอดของเขาไม่มีความเนื้อหอมอีก เวธัสหันใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาอย่างไร้ความรู้สึก

ณิชา “……”

ความซาบซึ้งในวินาทีก่อน ได้หายไปหมดในทันที！

ธนารีบวิ่งไปหาเธอ และเอื้อมมือไปช่วยเธอ “ณิชา ฝนตกหนักขนาดนี้ ผมพยุงคุณเดินไปไหมครับ？”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเดินได้อยู่ เมื่อสักครู่แค่เผลอล้มไปเท่านั้นเอง！”

เธอกวาดสายตาไปเจอมือของเวธัส

ณิชาตกตะลึง หรือว่าเวธัสก็พาผู้หญิงมาค้างคืนที่นี่บ่อยๆหรือ？

ในทันใดนั้น เมื่อณิชาถูกอรัลพาขึ้นไปที่ชั้นบน หลังจากที่เห็นเสื้อผ้าที่อรัลเอาให้เธอนั้น หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกเลยทีเดียว

เสื้อผ้าผู้หญิงอะไรกันล่ะ นั่นมันเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวของเวธัสต่างหาก！

เป็นเสื้อบางๆตัวหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าถ้าใส่บนตัวแล้วจะทะลุไหม？

แต่นี่เป็นฤดูร้อน

“……ไม่เป็นไรแล้วดีกว่า ได้เปิดเครื่องปรับอากาศแล้ว เดี๋ยวน้าก็อุ่นเอง”

“ไม่ได้ครับ คุณน้าเป็นหวัดอยู่แล้วแต่แรก ถ้าเป็นหวัดขึ้นมาอีกจะกระทบต่อการก่อสร้างหลังจากนั้นเอานะครับ！”อรัล มอบเสื้อเชิ้ตสีขาวให้ณิชาอย่างจริงจัง และได้ชี้ไปทางห้องอาบน้ำ “ในห้องน้ำมีเครื่องอบผ้า คุณน้าสามารถใส่เสื้อเชิ้ตนี้ก่อน รอให้เสื้อของตัวเองอบแห้งแล้ว ค่อยเปลี่ยนกลับมาก็ได้แล้วครับ”

ณิชาคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี สักพักเธอล็อกประตูไว้ ก็จะไม่มีคนเข้ามาได้……

“อรัลผมฉลาดมากเลย”

ณิชาอดไม่ได้ที่จะจับศีรษะของเจ้าตัวเล็ก

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีสถานะที่แตกต่าง เธออยากจะจุ๊บให้เขาสักหน่อย

อรัลได้เข้าไปถูที่อ้อมแขนของณิชาอย่างเชื่อฟังโดยทันที เขาไม่ชอบให้คนอื่นมาแตะที่ศีรษะของเขา แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณน้าณิชาที่ให้ความรู้สึเหมือนแม่ เขาจะรู้สึกสบายใจมากกว่า

ในใจก็ยิ่งมุ่งมั่นที่จะส่งเสริมให้เธอและคุณพ่อได้อยู่ด้วยกัน！

เสียงน้ำไหลค่อย ๆ ออกมาจากห้องอาบน้ำ และอรัลก็ไปที่ประตูอย่างเงียบ ๆ คลายเกลียวประตูเพื่อให้แน่ใจว่าปลดล็อกแล้ว จากนั้นก็ไปหาเวธัสที่อยู่ห้องหนังสือข้างห้องที่กำลังตรวจอ่านเอกสารอยู่

เขาได้เคาะประตูเบาๆ “คุณพ่อครับ”

“มีเรื่องอะไรครับ？”สายตาของเวธัสอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ โดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น