กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 38

สายตาของเวธัสอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง เมื่อเขารู้ตัวว่าจิตใจเขาไม่อยู่กับที่ จึงรีบหลบสายตามองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว และพบว่าหัวหน้านักออกแบบธนาที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเองนั้นก็กำลังจ้องมองณิชาอย่างไม่กะพริบตาเลยแม้แต่น้อย！

ราวกับว่ารอบตัวไม่มีอะไรหลงเหลือยู่ ในสายตาของธนาเหลือเพียงแต่ณิชาเพียงคนเดียว

ผู้หญิงคนนี้ช่างดึงดูดความสนใจของคนอื่นขนาดนั้นเลยหรือ？

สีหน้าของเวธัสเคร่งขรึมลงทันที จึงเปลี่ยนหัวข้อเรื่องที่คุยไปเป็นเรื่องธุรกิจแทน

หัวหน้าสถาปนิกอย่างธนาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่อายุน้อยที่สุดของเวธัส

ก่อนหน้านั้นณิชาได้เจอกับเขาอยู่สองสามรอบ แต่พวกเขาไม่มีโอกาสพูดคุยอย่างลึกซึ้ง

ทั้งสามคนสวมเสื้อกันฝนและไปที่วิลล่าที่ยังไม่ได้ก่อสร้าง พูดคุยถึงความคืบหน้าที่เกี่ยวข้องเป็นครั้งคราว ธนาเป็นวิศวกรก่อสร้างของสนธิไชยกรุ๊ป เรื่องการดัดแปลงนั้นเป็นเรื่องง่ายนิดเดียวสำหรับเขา

ณิชาแสดงความคิดเห็นของตัวเองเป็นครั้งคราว เข้ากันกับธนาที่ต่างให้คำแนะนำซึ่งกันและกัน ภายนอกดูบุ่มบ่าม ใจร้อน แต่กลับทำงานละเอียดรอบคอบ และหลังจากที่ปรึกษากันนั้น เวธัสกลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน แค่เพียงฟังในสิ่งที่พวกเขาพูดกันคำต่อคำ

นิ้วที่ขรุขระของเขาถูไปมา ชายคนนี้พูดแบบลวกๆว่า “ปรึกษากันเสร็จก็ดำเนินการก่อสร้างในลักษณะนี้เลย ผมจะต้องเห็นคนงานครบหมดภายในสามวัน”

“ไม่มีปัญหา คนงานสามารถมาทำงานเมื่อไหร่ก็ได้ เพียงแต่ว่าวัสดุ……”

ณิชามองไปที่ธนา เส้นผมที่หลุดร่วงห้อยลงมาเล็กน้อยท่ามกลางสายฝน เธอสะบัดปลายผมที่ไม่เชื่อฟังไปข้างหลังใบหูของเธอ

ตรงบริเวณข้อมือที่ขาวนุ่มราวกับขวดนมที่พลิกคว่ำ บนเส้นเลือดสีฟ้าบาง ๆ ที่คอสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ธนาจู่ๆ ก็รู้สึกว่าการหายใจของเขาไม่ปกติ และเขาก็รีบพูดอย่างร้อนรนว่า “ผมได้ติดต่อซัพพลายเออร์สำหรับวัสดุนี้แล้ว พอได้พิจารณาว่าจะเป็นที่พักอาศัยของคุณหนู ดังนั้นผมจึงเป็นคนไปจัดหาวัสดุทุกชิ้นเองกับมือหมด เพื่อให้แน่ใจว่ามันปลอดภัยจริงๆ”

“ลำบากคุณหน่อยนะคะ คุณธนา”

“ไม่ลำบากครับ มันเกี่ยวข้องกับสุขภาพของเด็ก ฉะนั้นวัสดุต้องได้รับการคัดเลือกมาอย่างดี ”ธนาตอบด้วยรอยยิ้ม หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นในทันที！

ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่รู้ว่าณิชาสวยขนาดนี้……

ฝนตกกระหน่ำซัดสายลมโบกพัดต้นไม้ใบหญ้าดังสนันทั่วอณาบริเวณ เวธัสมองดูฉากนี้ด้วยความลึกซึ้ง ริมฝีปากอันบางยกขึ้นเบาๆ ณิชาช่างมีความสามารถซะจริง ไม่เพียงแค่ล่ออรัลให้หลงใหล แม้ธนา……ก็ถูกล่อให้หลงใหลอย่างง่ายดาย

ฝนที่ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่เพียงแต่ไม่มีแนวโน้มที่จะหยุดเท่านั้น แต่กลับตกหนักมากกว่าเดิมอีก

เนื่องจากตอนนี้พื้นยังไม่เริ่มปู แม้จะไม่ใช่ทางที่เป็นโคลน แต่ก็ไม่ต่างสักเท่าไหร่

พวกเขาทั้งสามเดินกลับ และณิชาก็เดินตามชายสองคนนั้นไปทีละก้าว ด้วยความประมาท เธอเหยียบโดนท่อเหล็กพอดี จนทำให้รองเท้าของเธอลื่นโดยทันที

เวธัสและธนาจะไปคว้าเธอในเวลาเดียวกัน แต่เพราะว่าเวธัสเร็วก่อนหนึ่งก้าว ทันทีที่เขาคว้ามือของณิชา เขาก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา และใบหน้าอีกครึ่งหนึ่งของณิชาก็กระแทกโดนหน้าอกของเวธัสเต็มๆ

เธอได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขา แม้แต่เสียงฝนก็ไม่อาจปกปิดได้

กลิ่นบนร่างกายของเขาห้อมล้อมเธอ แสงในสายฝนหักเหเป็นมุมที่ละเอียดอ่อน ณิชางอข้อศอกของเธอในอ้อมแขนของเขา เสียงที่ต่ำและเย็นเยือกของเขาอยู่เหนือศีรษะของเธอ——

“ยังโอเคไหม？”

มือของธนายังลอยอยู่กลางอากาศ มองดูท่าทีที่กอดกันอยู่ของทั้งสอง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

แต่แค่แอบเสียดายที่เมื่อสักครู่ทำไมตัวเองไม่ไปให้เร็วกว่านี้ บางทีอาจเป็นเขาที่อุ้มคนงามอยู่ตอนนี้

ณิชาก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว และได้รักษาระยะห่างจากเวธัสครึ่งเมตร และยิ้มอย่างเหมาะสม “ฉันโอเค ขอบคุณค่ะคุณผู้ชาย”

“ผมแค่ไม่อยากให้คุณบาดเจ็บก่อนเริ่มทำงาน เพราะมันจะทำให้กระทบต่องานหลังจากนั้น” อ้อมกอดของเขาไม่มีความเนื้อหอมอีก เวธัสหันใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาอย่างไร้ความรู้สึก

ณิชา “……”

ความซาบซึ้งในวินาทีก่อน ได้หายไปหมดในทันที！

ธนารีบวิ่งไปหาเธอ และเอื้อมมือไปช่วยเธอ “ณิชา ฝนตกหนักขนาดนี้ ผมพยุงคุณเดินไปไหมครับ？”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเดินได้อยู่ เมื่อสักครู่แค่เผลอล้มไปเท่านั้นเอง！”

เธอกวาดสายตาไปเจอมือของเวธัส