กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 382

ไกลออกไปหน่อย เจนนี่กำลังนอนอยู่บนโต๊ะหินอย่างบูดบึ้ง เอียงหัว ใบหน้าด้านข้างอยู่ตรงหน้าเขา ชาลีจึงมองเห็นใบหน้าที่โผล่ออกมาเพียงครึ่งเดียว มองไม่เห็นสีหน้าทั้งหน้า

แผ่นหลังที่ผอมบาง ราวกับตัวตุ่นที่ถูกทอดทิ้ง

เดียวดายและหดหู่ใจ

ตอนนี้หน้าหนาวแล้ว ม้านั่งหินและเก้าอี้หินนั้นเย็นมาก เธอมานอนอยู่ที่นี่หลังจากทำแท้งหรอ

คิดว่าร่างกายแข็งแรงมาก หรือว่าเผลอหลับไปแล้วกันแน่

...

เจนนี่นอนลงบนโต๊ะหินด้วยสีหน้าสิ้นหวัง คิ้วที่สวยงามของเธอขยุกเป็นก้อน มองดูนาฬิกาที่ผ่านสามโมงครึ่งไป

สูดหายใจเข้าแล้ว หายใจเข้าอีก เธอก็ยังไม่มีความกล้าพอ

ถ้าณิชาอยู่เป็นเพื่อนเธอก็คงจะดี

ตอนที่คิดอยู่นั้น เงาร่างหนึ่งก็เข้ามาข้างๆ บดบังแสงอาทิตย์ที่ลาดเอียงลงมา

เจนนี่หยิบหน้ากากและแว่นกันแดดขึ้นมาปิดใบหน้าของเธออย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันที่เธอจะได้สวมมัน นิ้วมือทั้งห้าของชายหนุ่มก็จับข้อมือเธอไว้แล้ว ดูรีบร้อนมาก

“เจนนี่!”

“มาค่ะ” เจนนี่ตะโกนตอบรับอัติโนมัติ

ตะโกนออกไป ก็ตกตะลึงที่เห็นชาลี

ท่าทางไม่สู้ดีราวกับเห็นผี พูดติดอ่าง “คุณ...คุณชาลี เป็นคุณนี่เอง ตกใจแทบแย่! คุณก็มาหาหมอที่โรงพยาบาลเหมือนกันหรือคะ...”

ชาลีเห็นว่าริมฝีปากสวยของเธอสั่นเทา หลังจากอยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน มือและเท้าของเธอก็ไม่เย็นไปหมด ใบหน้าน่ารักนั้นก็ขาวซีด เขาพยายามควบคุมอารมณ์ ถอดเสื้อสูทออก แล้วก็สวมให้เจนนี่

“ทำไมคุณไม่บอกผมล่ะ”

ร่างกายได้รับความอบอุ่น เสื้อสูทของเขาใหญ่มาก สามารถคลุมร่างเล็กๆ ของเธอได้มิด ได้กลิ่นโคโลญจางๆ ในอากาศ เจนนี่มองเขาด้วยความประหลาดใจ “บอกอะไรคะ”

ชาลีขมวดคิ้วอย่างเย็นชาราวกับจะพูดว่า คุณแสดงต่ออีกสิ

“...”

เขารู้แล้วหรือว่าเราท้อง

ก็ถูก เป็นเรื่องปกติที่เบื้องบนจะรู้เรื่องส่วนตัวของศิลปิน

เจนนี่กัดปากเงียบ นัยน์ตากลมโต กล้ามองแค่พื้นดิน “วางใจได้นะคะ ฉันจะไม่ให้กระทบภาพลักษณ์บริษัทแน่ค่ะ เด็กคนนี้ฉัน…” “ใครบอกให้เอาเด็กคนนี้ออกโดยไม่ปรึกษาผมก่อน” ชาลีกำหมัดแน่น

เอาเด็กออกหรือ

เดี๋ยวนะ แล้วทำไมต้องปรึกษาเขาด้วย

เจนนี่เงยหน้าขึ้นมองชาลีอย่างสับสน

เห็นหน้าขึงขังของเขา เธอก็แสร้งทำตัวสบายๆ แล้วพูดติดตลกว่า "ฮ่า เจ้านายอย่างคุณทำเกินหน้าที่ไปแล้วมั้งคะ! แม้แต่ชีวิตส่วนตัวของพนักงานสาวก็ต้องจัดการ แต่เด็กคนนี้เป็นลูกของฉัน ฉันจะทำแท้งก็ทำได้ แถมหมอยังบอกว่าร่างกายของฉันยังแข็งแรง ต่อไปมีลูกไปอีกเป็นทีมฟุตบอล...”

ชาลีมีท่าทีเศร้าหมองมากขึ้น “คุณจะทำแท้งก็ทำได้ แล้วผมล่ะ”

“คุณเหรอ” เจนนี่กะพริบตา

“เด็กคนนั้นก็มีเป็นของผมครึ่งหนึ่ง คุณเอาออกแบบนี้ ผมเป็นอะไรกัน”

“...” เสียงดังก้องกังวานราวกับพายุฝนฟ้าคะนองพุ่งออกมาที่หัวของเจนนี่

เธอมองไปที่ชาลี ดวงตาเบิกกว้าง

เธอคงจะประสาทหลอนไปแล้วแน่ๆ

คืนนั้นที่เธอเจอคือไอ้โรคจิตทรมานเธอจนจะตาย จะเป็นชาลีไปได้ยังไง

ไม่ใช่สิ! ชาลี นี่แหละไอ้วิปริต!

เจนนี่หยุดพูดกะทันหัน แล้วมองไปที่ชาลี

ชาลีสูดหายใจเข้าลึกๆ กำมือที่เย็นเยือกของเธอ “ในเมื่อคุณทำให้คุณย่ามีความสุขได้ ผมก็จะสนองคุณ เก็บของซะ ไปอำเภอกับผม”

“...” ว๊อทท

“ไปอำเภอ...ทำไม” เจนนี่ถามอย่างไม่เต็มใจ

ชาลีเริ่มสงสัยในการตัดสินใจของเขาแล้ว

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกที่เกิดกับเจนนี่ไอคิวต่ำ

“สรุปสั้นๆ นะ ถ้าคุณเอาลูกผมออก ไม่มีให้ผมแล้ว ผมเอาคุณตายแน่”

เจนนี่รู้สึกเย็นลูบที่หลัง ไม่อยากทะเลาะกับเขาแล้ว แต่อยากจะเอามีดมาแทงเขาจนตายไปเลย

แต่นี่ยังห่างไกลจากจุดจบ มันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

คำพูดต่อมาของชาลีเป็นเหมือนการทิ้งระเบิด –

“ในคืนนั้นคุณล่วงละเมิดผมอย่างรุนแรง ผมให้ทนายความเก็บพยานและหลักฐานทางกายภาพแล้ว เลือกเอาว่าจะแต่งงาน หรือว่าจะเจอกันที่ชั้นศาล”

แววตาของเจนนี่แฝงไปด้วยความสงสัย มองชาลีอย่างว่างเปล่า ในหัวมีแต่เสียงหึ่ง

เธอประสาทหลอนอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย

ผู้ชายฟ้องผู้หญิงข้อหาล่วงละเมิดทางเพศ...

เธอขยับปาก อยากพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูด ประโยคสุดท้ายยังคงก้องอยู่ในหูของเธอ

“คิดให้ดี คุณกับผมก็ล้วนเป็นคนสาธารณะ ถ้าขึ้นศาลกัน อย่างมากผมก็โดนคนว่าเจ้าชู้ ส่วนคุณ ...จบเห่แน่”

......

เจนนี่ เหมือนสะใภ้ถูกทำร้ายและไม่กล้ามีปากมีเสียง ยอมรับปากว่าจะกลับบ้านไปเอาทะเบียนบ้าน

แต่ก่อนหน้านั้นเธอดึงชายเสื้อของชาลี

ชาลีหยุด จ้องตาสีแดงก่ำของเธอที่แวววาว ใจอ่อนลงเล็กน้อย “เป็นอะไร ไม่สบายหรือ”

“ฉัน...ฉันยัง....ไม่ได้ทำแท้ง” เจนนี่ พูดเบา ๆ

ชาลี “...”

“ตอนแรกฉันก็อยากจะทำแท้งด้วยยา แต่ไม่กล้าเข้าไป พอถึงประตูก็วิ่งออกมาแล้ว ตอนนี้ต้องกลับไปทำแท้งอีกไหม”