กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 388

ณิชาลากเวธัสออกมา เดินเร็วมากจึงทำให้ไม่เห็นว่า ชลิดากำลังมองดูทั้งสองที่เดินจากไป ทันใดนั้นก็หัวเราะลั่น

วู้ว นึกว่า ณิชาจะน่าเบื่อนะเนี่ย แต่เหมือนว่าจะน่าสนใจอยู่แฮะ

...

ณิชาทำให้เวธัสโดดงาน ให้โทนี่เป็นคนตรวจงานแทน

เวธัสถูกณิชาลากไปยังทางเดินเล็กๆด้านหลังห้างใกล้ประตูด้านข้าง ไม่มีใครอยู่ที่นั่น ดวงตาสีเข้มของเธอก็กำลังจะลุกเป็นไฟ

การดึงคอสูทของชายผู้นั้นทำให้เขาต้องลดกรามลงเล็กน้อย

“ดูเหมือนว่าคุณกับชลิดาจะสนิทกันดีนะ” เธอถามอย่างเย็นชา “ตอนที่เธอกอดคุณ คุณดูไม่อยากจะผลักเธอออกเลยนะ น้ำหอมกลิ่นกุหลาบบนตัวเธอหอมดึงดูดมากสินะ”

มือของเธอแนบชิดกับคอเสื้อเขามาก ปลายจมูกของเขาเกือบจะชนกับเธอ ลมหายใจเต็มไปด้วยกลิ่นดอกพุดของเธอ

เวธัสคิดว่าตลกมาก แต่เขาก็ชอบเห็นเธอมีท่าทีหึงเขาเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้

คิดถึงตอนที่เธอพูดต่อหน้าทุกคนว่าเป็นภรรยาของเขา เขาก็รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก

“เธอมือไวไป ผมไม่ทันได้ผลักเลย แล้วน้ำหอมอะไรที่ผมชอบ คุณไม่รู้หรอ”

ณิชาจ้องมาที่เขา มีเวธัสตัวจิ๋วสะท้อนในรูม่านตาของเธอ การเคลื่อนไหวของการผูกเนคไทแน่นขึ้น เกือบรัดคอเขาจนหายใจไม่ออก

“ก่อนหน้านี้อะรู้ แต่หลังจากนี้ไม่รู้แล้ว! มีทั้งก้อยทั้งชลิดาไม่แน่วันไหนคุณก็เปลี่ยนใจจากฉันแล้ว!”

เวธัสให้เธอผูกเนคไทไป แล้วก็ยิ้ม “ก็ผมเห็นว่าคุณอยากจะทำงานนี้ให้ได้ ก็ไม่อยากทำอะไรให้คุณไม่สบายใจน่ะสิ...”

“ถ้าคุณบอกฉันก่อนว่า ชลิดาก็อยากได้คุณเหมือนกัน ฉันไม่พาคุณมาหรอก!”

ที่เห็นเธอยั่วยวนเวธัสวันนี้ ถ้าเธอไม่อยู่ด้วย บางทีเธออาจจะเปลื้องผ้าไปแล้วก็ได้...

เมื่อนึกถึกภาพนั้น ณิชาก็หงุดหงิดมาก

“ที่จริงคุณควรจะดีใจนะ” ไม่รู้ว่าเวธัสหลุดออกจากเอื้อมมือเธอตอนไหน ริมฝีปากบางของเขาแนบใบหูเธอ

ณิชาเอียงศีรษะเล็กน้อยเพื่อฟังสิ่งที่เขาพูด ริมฝีปากของเธอก็สัมผัสเข้ากับริมฝีปากของเขาแล้ว

มีกระแสไฟฟ้าที่แผ่กระจายไปตามมุมริมฝีปาก แผ่ไปทั่วร่างกาย

“ดีใจที่ได้ขายสามีแลกงานได้หรอ”

“...” เวธัสฟังคำพูดของเธอ ก็กัดใบหูของเธอแรงๆ “ดีใจที่มีผู้หญิงมากมายอยากได้ผม แต่ผมเลือกคุณคนเดียวไง”

อันที่จริง ชลิดาไม่ได้สนใจเขาเลย เพียงแต่เธอชอบแกล้ง คล้ายกับชาลี กลัวว่าโลกจะสงบสุขเกินไป เพราะงั้นเมื่อกี้ที่เห็นณิชาอยู่กับเขา ก็ตั้งใจแกล้งเธอ

ตระกูลสนธิไชยกับตระกูลรังสิกุลไม่นับว่าสนิทกัน แต่แวดวงนี้ก็มีกันแค่นี้

เวธัสก็แค่รู้จักชลิดาผ่านๆเท่านั้น

ถ้าเธอชอบเขาจริงๆ เธอก็คงทำแบบเดียวกันกับดนัย...

พอคิดได้อย่างนั้น เวธัสก็ขมวดคิ้ว

ตำแหน่งที่ณิชาถูกเขากัดเหมือนจะเจ็บ เธอบ่นร้องออกมา

เธอชำเลืองมองดูเขา แล้วพูดด้วยความโกรธว่า “มันบอกได้แค่ว่าคุณมีรสนิยมดีเท่านั้นแหละ ยังไงซะคุณต้องจำไว้ให้ดี คุณเป็นของฉันกับลูกสองคนเท่านั้น ห้ามยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงข้างนอก ได้ยินไหม”

น้ำเสียงเหมือนคำบอกเอกสิทธิ์ เวธัสยิ้มบางๆ แต่ในใจของเขาพอใจเป็นอย่างมาก

พลิกตัวเธออย่างแรง ผลักเธอชิดกับกำแพง ก้มศีรษะลงแล้วจูบลงที่ริมฝีปากของเธอ เกี่ยวปลายลิ้นของเธอ ไล่ไปในร่องปาก

“ได้ ผมเป็นของคุณ คุณก็เป็นของผม”

เมื่อกี้ที่ร้านอาหาร เธอยังไม่ได้กินอะไรเลย

เขาดื่มชาเขียวไป กลิ่นหอมจางๆ ได้ส่งผ่านไปยังเธอผ่านทางปลายลิ้นของเขา

ความคิดของณิชาค่อยๆล่องลอยไป ยังคงจำได้ว่าชลิดาลูบไล้คอของเขา ก่อนที่เขาจะก้มลง เธอก็ขู่ว่า “ฉันจะลงโทษคุณ แบกฉันกลับบ้าน”

"มีสมาธิหน่อย"

เวธัสไม่พอใจกับความฟุ้งซ่านของเธอ หน้าอกอันอบอุ่นเข้ามาใกล้ ลมหายใจพ่นไปรดเธอ

... ...

หลังจากที่รอคอยอย่างยาวนาน ผลของการตรวจDNA ที่น้ำตาลส่งไปตรวจที่ศูนย์ก็ออกมาแล้ว

เนื่องจากตัวอย่าง DNA ของกานต์รวีไม่มีตั้งนานแล้ว ในทางเทคนิคจึงทำได้เพียงเปรียบเทียบตัวอย่าง DNA ของณิชากับของคุณย่าศิริจันทร์ระบุเครือญาติข้ามรุ่น เพราะว่าไม่ใช่แม่ลูกกัน ผลของการตรวจแบบนี้จะมีความเป็นไปได้หนึ่งในสี่เท่านั้น

แต่ถึงอย่างนั้นน้ำตาลก็จัดให้คนทำแล้ว

เมื่อเธอเห็นว่าตัวเลขในแถวสุดท้ายมีความคล้ายคลึงกันสูงถึง 27% ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ ไม่อยากจะเชื่อ!

มันจะแบบนี้ไปได้ยังไง

ณิชาเป็นลูกของสุขุมกับภรรยาเขาไม่ใช่หรือ ทำไมเธอถึงกลายเป็นลูกสาวของกานต์รวี

หรือว่ากานต์รวีไม่เคยหนีไปกับหนุ่มปริศนาคนนั้น แต่อยู่กับสุขุมมาโดยตลอดหรอ

น้ำตาลพยายามค้นหารูปของสุขุมกับภรรยาของเขา แต่ว่าตอนนั้นเธอเด็กมาก แม้ว่าจะหาตามหนังสือพิมฑ์ในปีนั้นๆแล้วก็ตาม ก็หาไม่เจอภาพของภรรยาของสุขุมเลย

สุขุมปกป้องภรรยาดีมาก หรือไม่ก็...ผู้หญิงคนนี้จงใจหลบซ่อนจากใคร

ยิ่งคิด น้ำตาลก็ยิ่งไม่อยากจะยอมรับ ตาแดงก่ำของเธอเต็มไปด้วยความดุร้าย เธอก็แค่คนไม่มีตัวตนในตระกูลรุ่งโรจน์ มีโชคที่ได้ติดตามดูแลคุณย่าศิริจันทร์ในช่วงไม่กี่ปีนี้ ยังมีคนมาหมายปองนับไม่ถ้วน

ถ้าณิชากลับมาที่บ้านตระกูลรุ่งโรจน์ คนที่คิดถึงลูกสาวมากๆอย่างคุณย่า จะต้องส่งต่อความรักทั้งหมดให้กับณิชาอย่างแน่นอน

ณิชามีเวธัสอยู่แล้ว บวกกับบ้านรุ่งโรจน์อีก...

ที่ประเสริฐไม่ชอบณิชาก็เพราะภูมิหลังของเธอ ถ้าคุณย่าเป็นแบ็คให้ณิชา เธอก็จะเป็นผู้หญิงที่มีเกียรติที่สุดในเมืองพรสินะ

น้ำตาลขยำผลรายงานในมือเป็นลูกกลมๆ

ไม่ เธอจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น!

ก้อยมองน้ำตาลด้วยความกังวลใจตั้งแต่ได้รายงานแผ่นนี้มา หน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดมน อ่านสีหน้าไม่ออกเลยสักนิด “คุณน้ำตาล คุณเอาผมของณิชา ไปเทียบกับใครคะ”

ความคิดของน้ำตาลถูก ก้อยขัดจังหวะ จ้องมาที่เธออย่างดุร้าย ด้วยดวงตาสีแดง

แววตานี้ราวกับถูกสัตว์ร้ายจ้องมอง ก้อยตกใจกับภาพนั้น เธอถอยหลังออกมาโดยไม่รู้ตัว "ฉัน... ฉันก็แค่อยากรู้ ไม่มีเจตนาร้ายอะไรนะคะ"

ท่าทีไม่สู้คนทำให้น้ำตาลคิดว่าควบคุมง่าย

จู่ๆ ก็มีความคิดกล้าหาญหนึ่งผุดขึ้นมาในใจว่า

ถ้ามีคนเอากำไลข้อมือนั้นไปก่อน แล้วมาปรากฏตัวแทนณิชาล่ะ

“แม่ฉันยังรอฟังผลอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันกลับก่อนนะคะ”

“เดี๋ยว” น้ำตาลเรียกให้ ก้อยหยุด “เธออยากเหยียบณิชาให้จมดินไหม”

ก้อยได้ยินคำว่าณิชา ดวงตาก็กลอกกลับมา เต็มไปด้วยความเกลียดชัง แล้วเธอก็พยักหน้าอย่างจริงจัง

น้ำตาลได้ตัดสินใจให้ก้อยเสี่ยงดู

แต่ก้อยก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินคุณค่าของกำไลนกฟีนิกซ์

ผลการเปรียบเทียบ DNA กับณิชาเป็นคุณย่าศิริจันทร์!

หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ ตระกูลรุ่งโรจน์

ณิชาเป็นหลานสาวของคุณย่าศิริจันทร์!