กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 390

ณิชาเช็ดคราบน้ำที่มุมปากด้วยทิชชูอย่างสงบ เอียงคอดูเธอด้วยความไม่พอใจ “เธอคิดว่าสามีฉันเป็นคนประเภทที่ยอมเสียตัวเพื่อโปรเจกต์เหรอ”

พูดก็พูด ถ้าจะยอมเสียตัวก็คงไปเสียกับโครงการหมื่นล้านพันล้าน จะมาสนใจโปรเจกต์เล็กๆของพวกเขาทำไม

“บางทีคุณเวธัสอาจจะทนดูเธอเสียใจกับโครงการนี้ไม่ได้...” อลิสาโบกมือขวาขึ้นไปในอากาศด้วยท่าทีตามใจตัวเอง “ยังไงเขาก็เป็นคนคลั่งรักนี่หน่า”

ณิชาเอาเอกสารตบไหล่เธอ "สาวน้อย ถึงเวลาตื่นจากความฝันแล้ว!"

แม้ว่าเธอจะพูดไปอย่างนั้น แต่ณิชากลับรู้สึกสงสัยในใจ

ชลิดา คิดอะไรอยู่กันแน่ จะถือโอกาสเข้าไปพัวพันกับเวธัสเหรอ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ณิชาก็รู้สึกหย็องๆ ไม่สบายใจ

ต่อมาเธอก็ถือโอกาสตอนที่คุยเรื่องความร่วมมือ ถามชลิดา อย่างจริงจังและเป็นส่วนตัว "ทำไมคุณถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน”

ชลิดา สะบัดผมลอนของเธอ ขยิบตาให้เธอ "เธอไม่อยากรู้คำตอบนี้หรอก"

ยิ่งเธอพูดแบบนี้ ยิ่งเพิ่มความสงสัยในตัวณิชามากขึ้น

“ฉันเตือนเธอนะ งานก็คืองาน เรื่องส่วนตัวก็คือเรื่องส่วนตัว ถ้าคุณกล้าที่จ้องจับกินสามีของฉัน...”

ไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ชลิดา ก็ตอบด้วยรอยยิ้มก้ำกึ่งว่า “แต่ถ้าสามีของเธอตกลงแล้วว่าจะนอนกับฉันล่ะ”

“เธอเลิกสร้างความร้าวฉานได้แล้ว!" ณิชาไม่เชื่อคำพูดไร้สาระของเธอ

เวธัสจะขายตัวเพื่องานได้ยังไง เขาไม่ได้ต้องการเงินสักหน่อย

ชลิดา เห็นว่าเธอโกรธจัด ก็คิดว่าสนุกมาก ทันใดนั้นเธอก็เข้าไปใกล้หูของเธอและหายใจอย่างช้าๆใต้ใบหูของเธอ มันเย้ายวนมาก –

“ถ้าเธอไม่เชื่อก็ลองโทรหาสามีดูสิ ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่แอบแซ่บหรอกนะ”

ณิชาผลักเธอออกด้วยความโกรธ ไม่น่าเชื่อ เมื่อกี้ชลิดาก็... ยั่วเธอด้วยเหรอ

กินได้ทั้งชายหญิงเลยสินะ!

ดนัยทนได้ยังไงกัน

ณิชาไม่เชื่อคำพูดไร้สาระของ ชลิดา เธอก็แค่กลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวาย

วันรุ่งขึ้น เธอไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมสิดาตามปกติ จู่ๆ แต่ที่ไม่ปกติคือได้เห็นคุณย่าศิริจันทร์กับตุ๊กในห้องของสิดา

บรรยากาศในห้อง อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของผลไม้ ตุ๊กก็นำของฝากกับผลไม้สดมากมาย มาวางเต็มโต๊ะเล็กๆ ข้างเตียงของสิดา

สิดาได้ยินตุ๊กพูดถึงตัวตนของคุณย่าศิริจันทร์ ก็ตกใจ พูดกับคุณย่าอย่างกล้าๆกลัวๆไม่เป็นธรรมชาติ

คุณย่าแก่กว่าสิดาเยอะ แถมยังมีตำแหน่งสูง สิดาไม่รู้จะพูดด้วยยังไง จะอวยเอาใจก็ไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหน ทำได้แค่ยิ้มๆ ถามเธอว่าจะดื่มน้ำไหมตลอดเป็นพักๆ

บรรยากาศในห้องตึงมาก

ตุ๊กอยู่ข้างหลังคุณย่า ปอกส้มให้คุณย่า

ในใจคิด ถ้าไม่ใช่เพราะโกรธประเสริฐ อยากจะเจอณิชา เธอคงไม่มาโรงพยาบาลด้วยตัวเอง

คุณย่าศิริจันทร์ไม่ได้อยากมาเยี่ยมสิดาจริงๆ เธอจึงนั่งบนโซฟาหนังนุ่มๆ อย่างเย็นชา ก้มคางลงเล็กน้อย ดูอึดอัดมาก

ในบรรยากาศแบบนี้ เมื่อสิดาเห็นณิชามา เธอก็ร้องไห้มาช่วย!

ตอนเจอกับเวธัส สิดายังไม่กลัวขนาดนี้...

"ณิชาเหรอ” สิดาโบกมือให้ณิชาที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยความดีใจ ยิ้มขึ้น “เร็วเข้า คุณย่าศิริจันทร์มาเยี่ยมฉัน ฉันนอนบนเตียงไม่ค่อยสะดวก ช่วยฉันลุกขึ้นหน่อย...”

ณิชาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นคุณย่าศิริจันทร์

เธอไม่ได้เห็นคุณย่าศิริจันทร์มาตั้งแต่การแข่งขันออกแบบครั้งล่าสุด