กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 393

เวธัสเงยหน้าขึ้นมองก้อยอย่างเกียจคร้าน

คืนนี้เธอสวมเสื้อสายเดี่ยวสีดำเซ็กซี่มาก โดยมีเสื้อคลุมสีน้ำเงินทับอยู่ แต่โครงของเธอเล็กมากจนไม่สามารถคงรูปของเสื้อคลุมไว้ได้เธอแสร้งทำเป็นเดินเซเพราะเมา แต่จริงๆแล้วมันดูออกตลกสักนิดหน่อย

ยังไม่ทันที่เวธัสจะพูด มาวินที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาก็เอ่ยถาม –

“เธอเป็นใครอะ"

มาวินยังไม่ได้กลับไปรายงานตัวที่บริษัท ก็เลยไม่รู้จักก้อยว่าเธอเป็นเลขาคนใหม่

หัวใจของก้อยเต้นเร็วมาก ในสถานการณ์แบบนี้ เธอยังคงไม่เคยชิน

แต่เพื่อที่จะดีขึ้นในอนาคต เธอฝืนยิ้ม “ฉันคือ...น้องสาวของเวธัส”

เธอกัดฟันพูดคำว่า “น้องสาว” เบาๆ แล้วแอบมองเวธัสอย่างเขินอาย แอบขยิบตา

“ว้าว!” ทันใดนั้น กลุ่มคนก็โห่ร้องขึ้นทันที หนึ่งในนั้นก็บิดเอว แล้วขยิบตาให้เวธัส “พี่สาม ทำไมพวกเราถึงไม่รู้เลยว่าตระกูลสนธิไชยมีน้องสาวเพิ่มมาอีกคน น้องไม่แท้เหรอ”

“ไม่สิ ควรเรียกว่าน้องท้องชนกันมากกว่ามั้ง!"

มีคนพูดต่อ โดนเล่นความหมาย เป็นน้ำเสียงที่สกปรกมาก

แล้วก็โดนมาวินด่ากลับ

แฟนของพี่ธัสคือพี่ณิชา หลานชายของเขามีแม่คนเดียวเท่านั้น ผู้หญิงคนนี้มาจากไหน

เวธัสนั่งเงียบ ๆ เมื่อเปรียบเทียบกับมาวินที่หัวร้อน เขาสงบกว่ามาก ไม่อธิบายหรือปฏิเสธอะไร

ก้อยรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น แล้วยื่นแก้วไวน์ในมือของเธอออกไปอย่างเขินอาย

“พี่ธัส ไปดื่มกับฉันหน่อยได้ไหม”

เหล้าเป็นค็อกเทลผสมน้ำผลไม้ เหล้าแบบนี้ดูเหมือนจะไม่แรง แต่จริงๆแล้วฤทธิ์แรงและเมาง่าย

“ผมจะดื่มกับคุณเอง!” มาวินรับแก้วไวน์จากมือของก้อย

มาวินดื่มค็อกเทลอึกๆๆจนหมด ก้อยเห็นก็ตกตะลึง

นี่เป็นค็อกเทลที่เธอขอให้บาร์เทนเดอร์ทำเป็นพิเศษ ว่ากันว่าสามารถกระตุ้นฮอร์โมนได้ กลับถูกมาวินกินหมด!

“คุณ...คุณดื่มเก่งจริงๆนะคะ” ก้อยพูด

มาวินเช็ดคราบไวน์ที่มุมปาก วางแก้วไวน์ลง แล้วยืนขวางแนวสายตาของเวธัสกับก้อยบังก้อยจนหมด “ยังขาดคนกินเหล้าด้วยอีกไหม พวกเรามีผู้ชายเยอะ!”

ใบหน้าของก้อยเปลี่ยนเป็นสีแดง ลังเลอยู่นานก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

เวธัสไม่สนใจที่จะคุยกับพวกเขาอีกต่อไปแล้ว คว้าชุดที่หลังเก้าอี้ด้วยแขนข้างหนึ่ง แล้วพูดอย่างเกียจคร้านว่า “ฉันไปก่อนนะ พวกนายสนุกกันเถอะ บอกให้ลงบิลที่ฉันนะ”

เป้าหมายของก้อยคือเวธัส เมื่อเห็นเขาออกไป ก็รีบคว้ากระเป๋าวิ่งตามเขาไป

มาวินหัวร้อนแล้ว เดินเข้าไปข้างหน้าเธอด้วยท่าทีร้ายกาจของนักเลง "เธอต้องการอะไร”

ก้อยตกใจกับสายตาที่ดุร้ายของเขา ไหล่สั่น "ฉัน... ฉันจะกลับบ้าน"

"แฟนของพี่ธัสคือพี่ณิชา ถ้าเธอกล้ามายุ่งกับพี่ธัส ฉันจะให้กลุ่มผู้ชายมาจัดการเธอ เข้าใจหรือยัง” มาวินยังอายุไม่ถึงยี่สิบปี แต่เขาจงใจพูดเสียงดุ ฟังดูอันตราย

ก้อยพยักหน้าอย่างสั่นๆแล้ววิ่งหนีไปด้วยความตกใจ

แต่เธอไม่คิดยอมแพ้หรอก

โอกาสดีๆแบบนี้ ตอนกลางคืน ในคลับ เวธัสอยู่คนเดียว แถมดื่มมาด้วย เป็นโอกาสครั้งเดียวในชีวิต ถ้าเธอทำอะไรกับเวธัสสักหน่อย ณิชาจะต้องแย่แน่

เธอรีบวิ่งตามออกไป แต่ในแนวสายตากลับไม่เห็นเวธัสแล้ว

เธอก้มหน้าลงด้วยความหงุดหงิดและกระทืบเท้า

ต้องโทษมาวิน ไม่อย่างนั้นเธอได้คงเกี่ยวพันกับเวธัสแล้วแน่ ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงกรอบแกรบใต้เงาไม้ฝั่งตรงข้าม แล้วร่างหนึ่งก็ออกมาจากใต้เงาดำของต้นไม้....

เวธัสวางสาย ตอนที่เขาเงยหน้าขึ้น ก็พบกับแววตาที่ตกตะลึงของก้อย

หัวใจของ ก้อยเกือบจะกระโดดออกจากร่างของเธอด้วยความตื่นเต้น

เวธัสยังไม่กลับ!

“พี่ธัส รอฉันอยู่เหรอคะ!” เธอวิ่งเหยาะๆเข้าไปทันที จ้องเขม็งไปที่เวธัสอย่างกล้าหาญ แล้วก็พูดว่า “สนใจจะเที่ยวต่อกันอีกรอบไหมคะ ฉันรู้มาว่าแถวนี้มีโรงแรมเปิดใหม่!”

เวธัสมองลงมาจากด้านบน มองก้อยที่แววตาเต็มไปด้วยแผน ริมฝีปากบางของเขากระตุก “ได้ ไปสิ”

...

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ในห้องสวีทชั้นบนสุดของYOLAIR

บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของไวน์แดง เวธัสเปิดไวน์สองขวดแล้ววางลงบนโต๊ะสีดำ

แสงสะท้อนที่โต๊ะมองเห็นคนได้ ก้อยก็ประหม่ามาก เธออดไม่ไหวที่จะรินไวน์แล้วกลืนลงไป แล้วมองดูเวธัส "พี่ธัส ดื่มหมดแก้วหน่อยไหม"

ชายหญิงสองต่อสอง มาที่โรงแรมตอนดึก ๆ เห็นได้ชัดว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ก้อยทั้งวิตกกังวลและคาดหวัง

“ถ้าจะดื่มให้หมด ผมชอบใช้ขวดนะ คุณแน่ใจเหรอ”

ก้อยชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า หยิบขวดหนึ่งขึ้นมา แล้วเลียริมฝีปากของเธอ “ชนให้กับความรักของเราในคืนนี้! ที่จริงฉันก็รู้แล้วว่าคุณไม่ได้ชอบพี่ฉันขนาดนั้น ถูกบังคับให้อยู่กับเธอเพราะเรื่องลูกทั้งสองคนใช่ไหมคะ”

“คุณรู้อยู่แล้วจะถามทำไมอีก" เวธทัสหยิบขวดอีกขวดมาชนเธอ แล้วก็ดื่มไวน์เข้าไป

ลูกกระเดือกของเขาขึ้นๆลงๆจากการกลืน

ก้อยคิดถึงว่าอีกเดี๋ยวจะได้อยู่บนร่างของเขา จูบกระเดือกเขา จะเป็นภาพที่เซ็กซี่ขนาดไหนกัน

เมื่อคิดเรื่องนี้หูของเธอก็ร้อนฉ่า แล้วก้ดื่มไวน์หมดไปอีกขวดโดยไม่รู้ตัว จากนั้นร่างกายก็เบาราวกับอยู่บนฝ้าย

เธอไปอาบน้ำแป๊บเดียว พอออกมาก็เห็นเครื่องอะไรอยู่กลางห้องนั่งเล่น มีจุดสีเขียวแวบๆ เธอไม่มีสติแล้ว สายตาก็วนกลับไปที่บนเตียง

ชายคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียง เอนกายลงอย่างเกียจคร้านที่หัวเตียง ร่างถูกคลุมด้วยผ้าห่มบางๆ

มีภาพซ้อนอยู่ในสายตาเธอ เธอมองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของผู้ชายคนนั้น เธอส่ายหัว และมองเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้าของชายคนนั้นก็ทับซ้อนกับใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเวธัส

แลดูเผ็ดร้อนเย้ายวนมาก ก้อยเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้มทันที...

“พี่ธัสคะ”

“น้องก้อย ร้อนมากใช่ไหม มา เดี๋ยวถอดเสื้อให้นะ" ในตอนที่ไม่ค่อยได้สติ เธอได้ยินเสียงชายคนนั้นเสียงแหบแห้งยั่วยวนใจ ร่างของเธอถูกเขาพาไปที่เตียงใหญ่ อุดปากของเธอไว้ ทำไม่ได้แม้แต่จะตะโกน

...

ดิ้งด่อง

ณิชาหลับไปอย่างไม่รู้ตัวในกลางดึก ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรื่อยๆไม่ขาดสาย

ณิชาเหลือบมองพื้นที่ว่างข้างๆเธอ เวธัสไม่ได้กลับมา

มาวิน เจ้าเด็กนี่เล่นสนุกเกินไปแล้ว

เธอลุกขึ้นจากเตียงและเปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ แค่แวบเดียวก็ต้องตกตะลึง เป็นภาพที่ก้อยส่งมา มีหลายภาพ พื้นหลังของแต่ละภาพล้วนอยู่ในโรงแรม มีเตียงคิงไซซ์ โซฟา พรม เยอะแยะไปหมด

มีรอยยับยู่ยี่ขยุกเป็นก้อน ราวกับร่องรอยหลังการปลดปล่อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนผ้าปูที่นอน...

มสีแดงสดจางๆ ที่ตัดกับสีขาว ทำให้เห็นชัดเป็นพิเศษ

ณิชาไม่อยากจะสนใจก้อยรู้สึกคลื่นไส้

ตอนกลางดึกแบบนี้ ก้อยออกไปมั่วกับคนอื่นก็สุดแล้ว แถมยังส่งรูปมาให้เธออีกเหรอ

ตอนที่เธอกำลังจะทิ้งโทรศัพท์แล้วกลับไปนอนต่อ โทรศัพท์ก็สั่นอีกครั้ง

ประโยคต่อมาของก้อยทำให้เธอที่ง่วงอยู่ตื่นขึ้นทันที –

“พี่เห็นหรือยัง พี่เขยพาฉันมาเปิดห้อง"