กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 40

“เดิมทีอรัลเป็นคนเก็บตัวมาตลอด คุณใช้วิธีอะไรในการซื้อใจเขากันแน่ จนทำให้เขาชอบคุณได้ขนาดนี้ ยังส่งดอกกุหลาบและหัวใจที่พับเองกับมือให้คุณ？”

ลมหายใจที่อบร้อนของผู้ชายติดกับใบหน้าของณิชา เริ่มแต่ลำคอณิชาเป็นต้นไป จนถึงใบหูนั้นแดงก่ำไปหมด

ทั้งสองคนใกล้กันมากเกินไป จนเธอต้องจับผ้าเช็ดตัวที่อยู่ตรงอกอย่างแน่น

นี่เป็นสิ่งเดียวของเธอที่ปกปิดไว้ได้……

เวธัสยังคงบีบบังคับอยู่ มือที่จับข้อมือของเธอไว้ก็จับแรงขึ้นเรื่อยๆ “ในเมื่อคุณได้มีลูกชายดีๆให้กับฐานภพแล้ว แล้วจะมายุ่งกับลูกผมอีกทำไม？”

เขาเริ่มสงสัยว่าเธอจะพาอรัลไปทางไม่ดีไหม

ณิชาทนไม่ไหวแล้ว เธอฟังไม่เข้าอีกต่อไป และได้หันศีรษะกลับไปมองเขา เพราะการกระทำนี้หน้าอกและท้องของเธอก็สูงขึ้นด้วย แต่เธอไม่ได้ตระหนักถึงมัน และในหัวสมองของเธอก็เต็มไปด้วยความโกรธ

ซื้อใจอรัลอะไรกัน？

เธอมีลูกของใคร แล้วเกี่ยวอะไรเขาด้วย？

“คุณต้องการพูดอะไรกันแน่？”

“คราวที่แล้วผมดูถูกคุณมากเกินไป เธอรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะเข้าใกล้ผม จึงพยายามให้อรัลยอมรับคุณก่อน แล้วใช้อรัลบังคับให้ผมยอมรับคุณด้วย คุณต้องการเป็นแม่เลี้ยงของเขา และบรรลุถึงผลสำเร็จของฝันกลางวันเพียงชั่วเวลาสั้นๆ ใช่ไหม？”

“……”

ขมับของณิชามีเส้นเลือดนูนโป่งออกจางๆ เขามีโรคประสาทหลอนหรือยังไงเนี่ย？

เธอตอกกลับเขาอย่างโกรธเคือง “ถ้าคุณคิดว่าฉันเข้าใกล้คุณหนูด้วยเจตนาร้ายจริงๆ คุณสามารถไล่ฉันออกได้เลยตอนนี้ แล้วพาคุณหนูของคุณกลับไปที่ตระกูลสนธิไชย และพวกเราจะไม่ต้องพบกันอีกตลอดไป！”

เวธัสมองดูเธอที่พูดอย่างเคร่งครัด นัยน์ตามีแสงวาบผ่าน……

เขาสามารถทำเช่นนี้ได้ แต่ว่าอรัลจะเชื่อฟังกันดีๆไหม？

อาจจะเพราะว่าเธอมั่นใจกับเรื่องนี้ จึงได้ทำตามอำเภอใจโดยไม่ต้องเกรงกลัวใคร！

ไม่ว่ายังไงงานชิ้นนี้ก็ไม่ใช่เงินน้อยๆ เธอก็ได้เตรียมการงานเบื้องต้นก่อนหน้านั้นเรียบร้อย รอเพียงก่อสร้างให้เสร็จก็จะทำการชําระบัญชี เขาไม่เชื่อว่าเธอจะไม่มีใจให้กับเงินก้อนนี้จริงๆ……

อรัลที่แนบติดอยู่ตรงหน้าประตูได้ยินณิชาพูดว่าจะไม่ได้เจอเธออีก ทำให้กังวลหนักมาก

รู้แต่แรกแล้วว่าคุณพ่อมีอคติต่อคุณน้าณิชา แต่ไม่คิดว่าจะอคติได้ถึงขั้นนี้

คุณน้าณิชาได้ซื้อใจเขาสักที่ไหนล่ะ เป็นเขาต่างหากที่อยากจะซื้อใจคุณน้าณิชามาเป็นแม่เลี้ยงของเขา

เป็นครั้งแรกที่เจ้าตัวเล็กรู้สึกว่าเวธัสไม่ได้เรื่องเอาซะเลย！

โอกาสที่เขาอุตส่าห์สร้างขึ้นมาได้ พอมาถึงตัวเวธัส เพียงแค่คำพูดสองสามคำกลายเป็นพูดจาให้ร้ายคุณน้าณิชาโดยยังไม่รู้จักดีพอ

ยังพูดเธอว่ามีเจตนาร้ายอีก！

ทำไมคุณพ่อถึงโง่เง่าได้เช่นนี้เนี่ย……

ในขณะที่เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงต่อนั้น ธนาก็ได้ถือน้ำขิงร้อนๆขึ้นมา

เมื่อเห็นอรัลที่อยู่ตรงประตู ธนาก็อดไม่ได้ที่จะมีความสงสัยเล็กน้อย และได้มองดูรอบๆ ห้องของคุณผู้ชายไม่ควรที่จะอยู่ที่ข้างๆหรือ？

“คุณหนูครับ？ผมยืนอยู่ที่นี่ทำอะไรครับ？”

ไม่มีทางที่เจ้าตัวเล็กจะบอกว่าตัวเองกำลังแอบฟังอยู่น่ะสิ

“ผมเดินผ่านครับ อาธนาจะ……”

“ลุงชัยได้ต้มน้ำขิงไว้ อาคิดว่าณิชายังไม่ได้ดื่มเลยเอามาให้เธอหน่อย”ธนาได้ชี้ตรงประตูที่อยู่ข้างหลังเจ้าตัวเล็ก ณิชาได้พักผ่อนอยู่ที่นี่

อรัลได้ถลึงตาใส่ธนาในทันที

เขาอยากทำดีกับคุณน้าณิชา！

ธนาถูกสายตาคู่นั้นจ้องจนรู้สึกแผ่นหลังเย็นๆ

แต่ไม่รู้เพราะอะไร ในวินาทีต่อมา เจ้าตัวเล็กก็เปิดประตูให้เขาด้วยรอยยิ้ม และหน้าตาที่ไร้เดียงสา “ถ้างั้นอารีบเข้าไปเถอะครับ……”

“ได้ครับ ขอบคุณนะครับคุณหนู……”

เมื่อสักครู่ต้องเป็นภาพหลอนของเขาแน่ๆ

นิสัยของคุณหนูมันช่างดีจริงๆ！