กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 427

เวธัสเองก็อึ้งตะลึงไปเหมือนกัน

เขาถามเจ้าหน้าที่ตำรวจ“ยืนยันว่าวิดีโอเป็นของจริง?”

“พวกเราตรวจสอบดูอย่างละเอียดแล้ว ไม่มีร่องรอยการตัดต่อหรือว่าเพิ่มเสริมเติมแต่งเลยครับ”เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดออกมาอย่างเป็นทางการ“นอกจากนี้รถที่จอดอยู่ตรงประตูของคุณพวกเราก็จำเป็นต้องยึดเอาไว้ ทำการวิเคราะห์และบันทึกการขับขี่ และส่งเจ้าหน้าที่พิเศษไปทำการประเมินตรวจสอบอีกทีครับ”

เวธัสขมวดคิ้วแน่น ในตาแฝงให้เห็นถึงความซับซ้อนและคดเคี้ยว

“ผมออกไปโทรศัพท์สักเดี๋ยว”เขาพูดขึ้น

เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบลุกขึ้นยืนทันที“ให้ผมส่งคนไปคอยประกบไหม?”

เวธัสหันสายตาเย็นชาที่เฉียบคมมองไป“ทำไม ผลการประเมินตรวจสอบยังไม่ออก ผมก็กลายเป็นคนร้ายไปแล้ว?”

“เอ่อ……”เจ้าหน้าที่ตำรวจยิ้มแห้ง ไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับยังไง รู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อย

“เจ้าหน้าที่ตำรวจ คนที่ถูกชนเป็นแม่ของฉันค่ะ ฉันเชื่อว่าคุณเวธัสไม่มีทางฉวยโอกาสหนีแน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาไม่มีทางเป็นฝ่ายมาแจ้งความเองถูกต้องไหม?”

ณิชาพยายามทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง จึงพูดเสริมขึ้นมา

เจ้าหน้าที่ตำรวจก็โบกมือ บ่งบอกว่าให้เวธัสไปโทรศัพท์ได้ ในขณะเดียวกันก็ส่งคนไปยึดรถของเวธัสเช่นกัน

ณิชาไม่ได้ตามเวธัสออกไปด้วย เธอคิดในใจ สีหน้าท่าทางของเวธัสไม่เหมือนกับคนที่เสแสร้งแกล้งทำ

ตอนที่เขาเห็นว่าคนที่ขับรถชนสิดาหน้าตาเหมือนกับเขานั้น ก็รู้สึกประหลาดใจและไม่อยากจะเชื่อ

ในเรื่องนี้……มันมีเงื่อนงำอะไรซ่อนอยู่ใช่ไหม?

มันเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เขาไปทำเมื่อวานไหม? แล้วทำไมถึงบอกเธอไม่ได้ด้วย……

ในหัวของณิชาครุ่นคิดพิจารณาถึงความเป็นไปได้ต่างๆนานา ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว

เจ้าหน้าที่ตำรวจแอบชำเลืองตามองเธอเป็นระยะๆ

ประมาณว่ากำลังเป็นกังวลว่าเวธัสจะแอบหนีไป หรือไม่ก็เป็นกังวลว่าการที่สามีชนแม่ของเธอแล้ว เธอจะแบกรับมันยังไง?

ในที่สุด ก็ผ่านไปสิบกว่านาที เวธัสก็กลับมา

คิ้วของเขาขมวดพันกันอยู่ตลอดเวลา มีทีปกรกับทนายความอีกคนหนึ่งตามมาข้างหลัง

ทีปกรเข้ามาแนะนำตัวเอง

เจ้าหน้าที่ตำรวจเคยได้ยินชื่อของเขามาก่อน สั่นกระส่ายเล็กน้อย“คุณกร ลมอะไรพัดคุณมาครับเนี่ย?”

“ผมแค่มาแสดงความคิดเห็นบางส่วนเกี่ยวกับเรื่องชนแล้วหนีในนามของเวธัสคู่กรณีคนนี้น่ะครับ……”

ทีปกรกับเจ้าหน้าที่ตำรวจเริ่มเจรจาต่อรองกัน ณิชาใจเต้นตึกตักๆ

ที่เวธัสเรียกทีปกรมา แสดงว่าเขายอมรับแล้วใช่ไหมว่าเป็นคนขับรถชนสิดา?

ราวกับว่ามีกระแสจิตเชื่อมถึงกัน ในขณะที่ณิชากำลังจ้องมองเวธัสนั้น เวธัสก็มองเธอเหมือนกัน

สองตาสบกัน เวธัสขมวดคิ้วพูดขึ้น“เรื่องนี้ผมจะต้องตรวจสอบให้กระจ่าง ผมจำไม่ได้เลยว่าเมื่อคืนไปชนแม่ของคุณเข้า”

“คุณบอกฉันไม่ได้ว่าเมื่อคืนคุณไปทำอะไรมา แต่คุณไม่น่าจะอยู่คนเดียวหรอกใช่ไหม? ไม่มีคนอื่นมาเป็นพยานหลักฐานว่าคุณไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุได้เลยเหรอ?”

เวธัสเม้มริมฝีปากแรงขึ้น“รอผลการประเมินตรวจสอบของรถแล้วกัน”

พอได้ฟังน้ำเสียงแบบนี้ของเวธัส ณิชาก็รู้ว่าถามอะไรไม่ได้แล้ว

“ฉันจะไปดูแม่ที่โรงพยาบาลก่อน หมอบอกว่าตอนนี้สติของเธอเลือนรางมากๆ จำเป็นต้องให้ญาติสนิทอยู่พูดคุยเป็นเพื่อนเธออยู่บ่อยๆ จะได้ช่วยเพิ่มโอกาสที่เธอฟื้นกลับมาได้อีกครั้ง”

“อื้อ”

พอเดินออกมาจากกองบังคับการตำรวจจราจร ณิชาก็เอาแต่กระวนกระวายตลอดเวลา

ระหว่างทางไปโรงพยาบาล ณิชาถูกรถสไปเคอร์สีดำคันหนึ่งมาจอดขวางเอาไว้