กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 455

สายตาของผู้คนหันไปมองทางต้นเสียงทันที

แล้วก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาวประบ่า สวมใส่ชุดเดรสเข้ารูปสีขาว เผยให้เห็นเอวที่เรียวบางของเธอ ผิวของเธอนั้นขาวกระจ่างใส สวมใส่รองเท้าส้นสูง และคอหงส์ที่เรียวยาวของเธอทำให้เธอดูสง่าผ่าเผยมาก……

บรรดาแขกต่างแหวกทางตรงกลางให้กับเธอ

ณิชาเดินผ่านกลุ่มคนพวกนั้นไปและขึ้นไปบนเวที

และบรรดาแขกก็กระซิบกระซาบกัน

“ผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นตาจังเลย”

“ฉันนึกออกแล้ว คนที่ไปก่อเรื่องในงานแต่งงานของคุณเวธัสก็คือเธอคนนี้ไม่ใช่เหรอ? ”

“ใช่แล้ว เธอคือณิชา……”

“เธอมาที่นี่ได้ยังไง? รปภ.ตาบอดรึยังไงกัน！วันนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับคนในครอบครัวของตระกูลรุ่งโรจน์ คนที่เชิญมาต่างก็เป็นคนมีชื่อเสียงทางการด้านเมืองและโลกธุรกิจกันทั้งนั้น……”

พอก้อยได้ยินเสียงของณิชา ความทรงจำอันดำมืดก็ผุดออกมาในทันที จนทำให้เธอรู็สึกหวาดผวาจนเหมือนกับเจอผี เธอไม่สนใจว่าคนที่เชิญเธอมาอยากจะเชิญมาเพื่อโอ้อวดหรือไม่ และเธอก็เรียกให้รปภ.มาพาตัวณิชาออกไปทันที

แต่ว่าคุณย่าศิริจันทร์ห้ามก้อยเอาไว้ เธอต้องก้มหน้าลงเล็กน้อยถึงจะสบตากับณิชา “คุณณิชา เมื่อกี้ที่คุณบอกว่าก้อยไม่คู่ควร หมายความว่ายังไง? ”

ประหม่า จนหัวใจเหมือนจะหลุดออกมาจากอก

เธอจ้องเขม็งไปที่ณิชา

“คุณท่าน ขอโทษมากๆ เลยนะคะที่มารบกวนคุณในเวลาสำคัญแบบนี้ แต่ว่าก้อยที่อยู่ตรงหน้าของคุณในตอนนี้ ไม่ใช่หลานสาวที่แท้จริงของคุณเลย เธอเป็นของปลอม ดังนั้นเธอไม่เหมาะสมกับมงกุฎนี้”

“อะไรนะ? คุณหนูตัวปลอมเหรอ? ”

“ไม่มีทาง……สมัยนี้แล้ว เราตรวจDNAกันได้นะ หรือว่ามันผิดพลาดงั้นเหรอ？”

“พูดยากนะ เมื่อกี้เธอไม่ได้ฟังที่คุณท่านพูดงั้นเหรอ ที่บอกว่าลูกสาวขอเธอได้จากโลกนี้ไปแล้ว ความแม่นยำของการตรวจสอบDNAระหว่างเธอกับหลานสาวก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วอีกอย่างตระกูลรุ่งโรจน์ใหญ่โตขนาดนี้ รับรองว่าต้องมีคนอยากตกถังข้าวสารอยู่แล้ว……”

ตอนที่ก้อยได้ยินคำพูดของณิชา ก็ตกใจจนตัวสั่นในทันที

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตั้งแต่ตอนที่ณิชาย่างก้าวเข้ามา ก้อยกลับมาลางสังหรณ์ใจที่ไม่ดีเป็นอย่างมาก

หรือว่าเธอรู้ความจริงแล้วงั้นเหรอ？

ไม่ เธอต้องไม่มีหลักฐานอย่างแน่นอน เธอต้องกำลังจงใจมาหลอกลวงเธอแน่

พอคิดได้แบบนี้ ก้อยก็ตะโกนออกมาด้วยความโมโหทันที “ฉันก็อธิบายเธอไปแล้วไง ว่าที่วันนั้นฉันพูดว่าฉันไม่ใช่หลานของคุณยาย ก็เพื่อที่จะทำให้คนร้ายประมาท เธอคงไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม? ไร้สาระ ถ้าฉันไม่คู่ควรกับมงกุฎนี้ แล้วเธอคู่ควรงั้นเหรอ? ”

“เธอจะตื่นเต้นขนาดนี้ทำไมกัน? ร้อนตัวเหรอ? ”

“ทำไมฉันต้องร้อนตัวด้วยล่ะ? คนยืนตรงไม่ต้องกลัวเงาเอียงหรอกนะ แค่เพราะว่าฉันไม่อยากให้เธอต้องอับอายต่อหน้าเหล่าบรรดาแขกเท่านั้นเอง！”

เธอยืนตัวตรงเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของตัวเอง

ณิชาหัวเราะออกมาช้าๆ เสียงหัวเราะของเธอนั้นเต็มไปด้วยการถากถางอย่างไม่มีที่สิ้นสุ

“ถ้าเกิดว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วทำไมตอนนี้สิดาถึงนอนอยู่ที่โรงพยาบาลล่ะ แล้วโรงรับจำนำของตระกูลสมรัตไฟไหม้ได้ยังไง แล้วของที่มันควรจะเป็นของฉัน มันไปอยู่กับเธอได้ยังไง? คุณก้อย ฉันลืมบอกเธอไปอย่างหนึ่ง ว่าตอนนี้สิดาฟื้นแล้ว！”

ก้อยรู้สึกชาไปทั้งตัว เหมือนตกลงไปในเหวลึก “เธอว่าไงนะ? ”