กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 456

“นี่คือผลตรวจDNAระหว่างคุณก้อยกับแม่เลี้ยงของฉันสิดา ได้ทดสอบถึงความเกี่ยวข้องเป็นแม่ลูกกัน และมันก็เป็นหลักฐานที่ทรงพลังและมากที่สุดว่าเธอไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลรุ่งโรจน์！”

เพียงแค่ประโยคเดียวก็สร้างคลื่นได้มากมาย และทั้งห้องเลี้ยงก็เกิดความโกลาหลขึ้นทันที

สายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยและระแวงต่างมองไปที่ก้อย——

“พระเจ้า เพื่อที่จะได้เป็นคุณหนูของตระกูลรุ่งโรจน์เนี่ยนะ อายุยังน้อยอยู่เลย แต่ว่าการกระทำนั้นโหดเหี้ยมมาก โชคดีที่วันนี้เธอถูกเปิดโปง ไม่ยังงั้นต่อไปคนที่จะถูกวางยาต้องเป็นคุณย่าศิริจันทร์แน่นอน……”

“ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันเห็นเธอก็รู้สึกว่าเป็นคนชั้นสูงอยู่นะ แถมยังพูดคุยกับเธออีกต่างหาก ตอนนี้รู้สึกเสียใจมากจริงๆ ！”

“ตาเฒ่าบ้านฉันยังบอกอยู่เลยว่าให้ลองดูว่าตระกูลเราจะแต่งงานกับตระกูลรุ่งโรจน์ได้ไหม? โชคดีที่ฉันยังไม่ได้พูดออกไป ไม่ยังงั้นคงเจ็บน่าดู……”

“ตระกูลรุ่งโรจน์น่าสงสารจริงๆ เลย ลูกสาวแท้ๆ หายตัวไป แล้วก็มีภูตผีปีศาจมากมายมาร้องเรียกจะเป็นญาติ……”

พอก้อยได้ยินคำพูดพวกนี้ก็แทบล้มทั้งยืน

เลือดบนใบหน้าของเธอจางจนเกือบจะหายไป และเธอก็มองไปที่ณิชาด้วยสายตาที่ขุ่นเคืองทันที

ณิชายื่นผลตรวจมือให้ตุ๊ก และตุ๊กก็ส่งให้คุณย่าศิริจันทร์ประเมิน

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้เธอได้แต่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนอย่างสงบนิ่งพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ ที่มุมปาก เหมือนกับว่ากำลังเยาะเย้ยเธอ และหัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างมากมายในทันที

“คุณยายคะ คุณยายอย่าไปเชื่อเธอนะคะ มันเป็นของปลอมทั้งหมด”ก้อยโซเซและคุกเข่าลงตรงหน้าคุณย่าศิริจันทร์

สองมือของเธอจับชายกางเกงของคุณย่าศิริจันทร์เอาไว้แล้วพูดว่า “เมื่อกี้มันเป็นแค่การแสดงเท่านั้นค่ะ หนูกับณิชาก็แค่ซ้อมบทกัน พวกเราคุยกันเป็นการส่วนตัวแล้ว……เธออิจฉาที่หนูมีคุณยาย อิจฉาที่ภูมิฐานทางด้านครอบครัวหนูดีกว่า ก็เลยปลอมผลตรวจขึ้นมา พยายามสร้างความบาดหมางระหว่างพวกเรา……”

คุณย่าศิริจันทร์กลับไม่ได้สนใจผลตรวจในมือเลย

เพราะเธอรู้ผลอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว

เธอจ้องมองก้อยที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น แล้วก็โน้มตัวลงไปจับคางก้อย พร้อมกับพูดด้วยความเคียดแค้น

“ก้อย ที่ผ่านมาฉันเชื่อเธอมาโดยตลอด ทั้งรักและเอ็นดูเธอมาก และก็เห็นเธอเป็นหลานสาวที่สนิทใจด้วยมากที่สุด แต่ว่าทั้งหมดมันกลับเป็นของปลอม！เธอทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง? ”คุณย่าศิริจันทร์พูดอย่างไม่มีทางเลี่ยง แล้วในจุดบอดที่ทุกคนมองไม่เห็น เธอก็ก้มหน้าไปและกระซิบที่หูของก้อยว่า “งานเลี้ยงต้อนรับในวันนี้ ประทับใจใช่ไหมล่ะ? ”

พอก้อยได้ยินดังนั้น เธอก็รู้สึกเหมือนโดนบีบคอ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองคุณย่าศิริจันทร์อย่างตกตะลึง

“คุณ……จงใจงั้นเหรอคะ? ”

“ตั้งแต่วันแรกที่เธอสวมกำไลหงส์มาที่ตระกูลรุ่งโรจน์ ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ใช่หลานสาวของฉัน ต่อให้ณิชาไม่มาเปิดโปงซะก่อน ฉันก็ไม่ปล่อยให้เธอได้ใจไปนานหรอก”

“……”ก้อยรู้สึกเหมือนตกลงไปในเหวลึกทันที อากาศเย็นยะเยือกท่วมท้นเข้ามารอบตัวเธอ เธอตกใจเป็นอย่างมากที่รู้ว่าตัวเองตกหลุมพราง และไม่สามารถปีนขึ้นมาได้

“สาธินี เธอทำให้ฉันผิดหวังมากเลยนะ”หลังจากนั้นคุณย่าศิริจันทร์ก็ยืดตัวขึ้น แล้วก็ประกาศต่อหน้าสื่อทั้งหมด “งานเลี้ยงไร้สาระในวันนี้ที่เกิดขึ้น ฉันขอให้ทุกคนช่วยเป็นสักขีพยานนะคะ ว่าฉันกับสาธินีไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน ตระกูลรุ่งโรจน์ไม่มีที่ว่างสำหรับผู้หญิงที่มีจิตใจชั่วร้ายแบบนี้”

สถานที่นั้นเกิดความร้อนแรงขึ้นอีกครั้ง ผู้คนก็ต่างกระซิบกระซาบกัน

สายตาที่ชั่วร้าย และดูถูก เยาะเย้ย ก็ต่างแทงเข้ามาที่หัวใจของก้อยเหมือนมีดคม！

เธอถือชายกระโปรงขึ้นมา ดวงตาสีแดงก่ำ และตะคอกใส่ณิชาพร้อมกับเดินโซเซเหมือนจะล้มลงได้ทุกเมื่อ——

“ณิชา ยัยผู้หญิงชั้นต่ำ！เธอวางแผนร้ายใส่ฉันงั้นเหรอ！”

เธอวิ่งไปตรงหน้าของณิชาเหมือนคนบ้า ชูมือขึ้นจะตบลงไปบนใบหน้าของณิชา

แต่ว่าณิชาหยิบไวน์แดงที่อยู่บนถาดของพนักงานเสิร์ฟได้ก่อน แล้วก็สาดใส่ใบหน้าของก้อยอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว สายตาของเธอเยือกเย็น แล้วก็พูดด้วยเสียงเข้ม “ถ้าเกิดว่าเธอไม่วางยาสิดา ฉันจะวางแผนทำร้ายเธอได้ยังไง? ทั้งหมดนี้มันเป็นความผิดของเธอเองนั่นแหละ！”

“อ้ายยย——”ไวน์แดงไหลลงมาบนใบหน้าของก้อย

จนถึงตอนนี้ก้อยยังไม่รู้เลยว่าเมื่อกี้ทำไมเธอถึงได้พูดอะไรแบบนั้นออกไป

เพราะว่าคำพูดพวกนั้นมันได้ถูกซ่อนอยู่ในหัวใจของเธอมานานมากๆ แล้ว