กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 476

ท่านรอง ก็คือพิภพไปโดยปริยาย

รอยยิ้มบนใบหน้าของเวธัสหายไปในทันที และแทนที่ด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น เขากดคางลงเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “เชิญเขาเข้ามา”

ใช้เวลาไม่ถึงสองนาที โทนี่ก็ได้พาพิภพเข้ามาในห้องทำงานของเวธัส

ตามด้วยเสียงน้ำที่ไหลริน พิภพเห็นเวธัสกำลังชงชาอยู่ที่โซนต้อนรับแขกด้วยท่าทางที่เกียจคร้าน มีโมเดลภูเขาปลอม พร้อมกับน้ำที่ไหลอยู่รอบๆ โมเดลภูเขาปลอมนั้นวางอยู่บนโต๊ะ ทำให้รู้สึกถึงธรรมชาติและผ่อนคลาย

“คุณเวธัสไม่เจอกันนานสบายดีไหม” พิภพยกยิ้มมุมปาก

เวธัสส่งสายตาให้เขานั่งลงฝั่งตรงข้าม ยิ้มอย่าเสแสร้ง  “คุณลุงก็เกรงใจเกินไปครับ ตลอดเวลาที่ณิชาอยู่บ้านตระกูลรุ่งโรจน์ ต้องขอบคุณที่ช่วยดูแลเธอด้วยนะครับ”

“เฮ้อ พูดถึงณิชา ฉันก็รู้สึกเสียใจมากเหมือนกัน แกกับเธอรักกันขนาดนั้น แต่โดนแม่ฉันบงการ ดื้อดึงจะให้พวกแกแยกกันให้ได้ ฉันรู้สึกเสียใจแทนพวกแกจริงๆ” พิภพถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะยกชาขึ้นมาจิบ

เวธัสไม่ได้พูดอะไรแล้วเลิกคิ้วขึ้น  “ถ้าอย่างนั้นคุณลุงมีข้อเสนออะไรดีๆ เหรอครับ?”

พิภพแอบรู้สึกประหลาดใจ เหยื่อติดกับแล้ว พูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้งว่า  “ช่วงนี้หญิงชราว่างเกินไปเลยมีเวลามาใส่ใจเรื่องการแต่งงานของพวกแก แต่ถ้าในเวลานี้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นที่บริษัท อย่างเช่นคนที่จะสนับสนุนแกกับณิชามีอำนาจมากกว่า พวกแกก็จะแก้ไขสถานการณ์นี้ได้ไม่ใช่หรือไง?”

“คุณลุงอยากจะทำลายบริษัทรุ่งโรจน์เหรอครับ?” เวธัสพูดอย่างตรงไปตรงมา

พิภพโบกมืออย่างตำหนิ  “อย่าพูดให้มันดูน่าเกลียดขนาดนั้น ตระกูลรุ่งโรจน์เป็นของฉันกับพี่พสิษฐ์เราสองพี่น้องอยู่แล้ว วันนี้ฉันก็แค่ก้าวนำไปก่อนก็แค่นั้น”

ระหว่างพูด เขาก็กลัวว่าเวธัสจะไม่เห็นด้วย จึงรีบพูดต่อว่า “ขอแค่ฉันสามารถควบคุมตระกูลรุ่งโรจน์ได้ ฉันรับประกันว่าจะร่วมงานกับตระกูลสนธิไชยแน่นอน แกจะได้นั่งตำแหน่งประธานอย่างมั่นคง ต่างคนต่างได้ผลประโยชน์ เป็นไง?”

“ไม่เป็นไงครับ ส่วนหนึ่งของตระกูลรุ่งโรจน์เป็นของภรรยาผม” จู่ๆน้ำเสียงของเวธัสเคร่งขรึมขึ้น เขาใช้สายตาที่ตำหนิติเตือน มองไปยังพิภพ  “ผมเกลียดคนที่อยากแย่งของเธอมาโดยตลอด!”

พิภพที่ถูกมองด้วยสายตาแบบนั้นก็เริ่มหวั่นใจ แล้วกลับมาแสดงสีหน้านิ่งเรียบ

“ฉันช่วยแกให้หลุดพ้นจากอุปสรรคอย่างหญิงชรานั่น แล้วยังช่วยแกได้เงิน วินวินกันทั้งสองฝ่าย บางทีอาจจะได้เยอะกว่ามรดกที่ณิชาได้เสียอีก แกมั่นใจเหรอว่าจะปฏิเสธฉัน?”

“คุณคิดลองเดาดูสิครับ ถ้าตอนนี้ผมเอาเรื่องนี้ไปบอกให้คุณย่าศิริจันทร์ ว่าลูกชายอย่างคุณกำลังวางแผนฮุบสมบัติของแก แล้วยังเอาทรัพย์สินของบริษัทโอนไปยังบัญชีต่างประเทศอีกครั้งนับไม่ถ้วน แกจะรู้สึกดีกับผมมากขึ้นไหมนะ?”

พิภพร่างกระตุก แล้วมองไปยังเวธัสอย่างเหลือเชื่อ

เริ่มตั้งแต่ก้อยได้เลื่อนตำแหน่ง เขาใช้ประโยชน์จากก้อยอยู่หลายครั้ง ยักยอกทรัพย์สินของบริษัทเป็นจำนวนมาก เข้ากระเป๋าตังตัวเอง สุดท้ายก็ฟอกเงินแล้วโอนไปยังบัญชีต่างประเทศ

เขาทำอย่างลับๆ ล่อมาโดยตลอด เวธัสรู้ได้ยังไง?

“แกสืบเรื่องฉันไงเหรอ?”

“คุณคิดว่าผมจะปล่อยภรรยาของผมไว้กับฝูงสุนัขจิ้งจอกอย่างพวกคุณโดยไม่ใส่ใจเลยเหรอครับ?” จู่ๆ น้ำเสียงของเวธัสก็เยือกเย็นขึ้น “คุณท่านก็ถือว่าเป็นย่าของผม แกอายุเยอะมากแล้ว เรื่องวันนี้ถือว่าผมไม่เคยได้ยินก็แล้วกันครับ คุณลุงกลับเถอะครับ”

พิภพจากไปพร้อมกับสีหน้าที่มืดมน เขาคิดมาอย่างถี่ถ้วนแต่กลับพลาดเสียงั้น เวธัสเพิกเฉยต่อความหวังดีของเขาได้ยังไง

ในเมื่อมันเป็นแบบนี้ งั้นเขาก็จะใช้วิธีของเขาเอง!

เวธัสใช้สายตาส่งพิภพ จากนั้นก็รีบโทรไปหาเอก  “จับตามองพิภพดีๆ อย่าให้มันตุกติก”

……

ช่วงบ่าย ณิชาอ้างว่าตัวเองปวดท้อง แล้วให้คนขับรถส่งเธอไปโรงพยาบาล

เธอจ่ายเงินใต้โต๊ะกับแพทย์หญิง เพื่อยืนยันว่าเธอต้องได้รับการฉีดยา ซึ่งไม่สะดวกให้ผู้ชายเข้ามา ให้คนขับรถไปรอนอกประตูแทน

หลังจากนั้นเธอก็ใช้โอกาสนี้แอบย่องออกไปจากประตูหลัง แล้วรีบตรงดิ่งไปยังร้านอาหารที่นัดกับเวธัสเอาไว้

เมื่อผลักประตูออก ในร้านอาหารกลับไม่มีใครอยู่สักคน

นอกร้านอาหารครึกครื้นมากกว่าปกติ แต่ในร้านอาหารนั้นกลับเงียบสงบ ซึ่งดูขัดแย้งกันมาก

ติ๊ง

เสียงโทรศัพท์ของณิชาดังขึ้น เป็นข้อความสั้นที่เวธัสส่งมา ให้เธอเดินขึ้นชั้นบนเรื่อยๆ จนถึงชั้นบนสุด