กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 671

ถึงธัญพรจะโง่ขนาดไหนก็มองออกว่าพสิษฐ์ไม่ได้มีเจตนาที่ดี ขมวดคิ้วพูดขึ้น“คุณ……คุณหัวเราะอะไร！”

“พอได้แล้ว！”จู่ๆชาลีก็ส่งเสียงพูดขึ้นมา ตัดบทพูดของธัญพรอย่างเย็นชา ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ“ต้องเย็บปากของคุณก่อนใช่ไหม คุณถึงจะเงียบปาก?”

“ฉัน……”

“ต้องขอโทษอยู่แล้ว แต่คำขอโทษนี้ไม่ใช่ธัสมีต่อผม แต่ผมติดค้างเขาเอาไว้”ชาลีโยนส้อมในมือทิ้งไปบนจานอาหารที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะพูดกับเวธัสอย่างหนักแน่นจริงจัง“ผมไม่ควรจะหาแม่ที่หยาบคายต่ำช้าแบบนี้ให้กับน้องนิ่มเลยจริงๆ”

รอยยิ้มที่มุมปากของธัญพรก็หยุดชะงักลงทันที มองชาลีด้วยความเหลือเชื่อ……

“พรุ่งนี้ผมจะไปหาพี่เลี้ยงให้กับน้องนิ่มคนใหม่ คุณเพิ่งจะคลอดเด็กออกมา ไม่เหมาะที่จะเลี้ยงดูน้องนิ่ม ต่อไปก็ไม่ต้องลำบากคุณอีกแล้วล่ะ”ชาลีพูดกับธัญพรอย่างตรงไปตรงมา

เวธัสยกริมฝีปากขึ้นอย่างเย็นชา ก่อนจะพูดประชดออกมา“ผมก็ว่าอยู่คุณมีตัวเลือกตั้งมากมาย แต่ทำไมดันมาเลือกคุณนุชคนนี้ซะอย่างนั้น”

“นี่เป็นความผิดของผมเอง ผมยอมรับ ตระกูลรุ่งโรจน์จะถอดโปรเจกต์นิวอีสต์เลคอันนั้นออก ถือว่าเป็นการชดเชยของผม”ชาลีพูดขึ้นอย่างง่ายๆสบายๆ เหมือนกับบอกว่าวันนี้อากาศดีมากๆเลยอย่างไรอย่างนั้น

พสิษฐ์ที่เดิมทีก็โมโหธัญพรจนแทบจะปะทุออกมาอยู่แล้ว ตอนนี้พอได้ยินชาลีล้มเลิกโปรเจกต์ไปอย่างง่ายๆแบบนี้อีก ก็ไม่สนสถานการณ์อะไรแล้วทั้งนั้นสบถหึออกมาเบาๆ“โปรเจกต์นิวอีสต์เลคอันนั้นมีเงินอุดหนุนอยู่ด้วย ผลกำไรจำนวนพันล้าน！ชาลี แกมาพูดล้มเลิกไปอย่างง่ายดายขนาดนี้ ก็ถือใจกว้างไม่น้อย แต่ถ้าเกิดผู้ถือหุ้นของตระกูลรุ่งโรจน์เอาผิดขึ้นมาจะทำยังไง”

“ใครใช้ให้ลูกชายของคุณไร้ความสามารถกันล่ะ”ตาเรียวยาวของชาลีหรี่ลง“ถ้าไม่อย่างนั้น คุณก็ลองไปหาผู้หญิงข้างนอกมาคลอดลูกให้อีกสักสองสามคนไหม? เปลี่ยนทายาทผู้สืบทอดเอามาอบรมเลี้ยงดู เหล่าผู้ถือหุ้นพวกนั้นจะต้องพึงพอใจมากแน่ๆ”

“……ดูท่าคืนนี้ฉันคงจะมาผิดที่ซะแล้วสินะ！”พสิษฐ์จากออกไปด้วยความโมโห

เหล่าบรรดาคนรับใช้ยื้อเอาไว้ พสิษฐ์ก็ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

ศิริจันทร์พอเห็นพสิษฐ์หายวับไปด้วยความโมโหแล้ว ก็แอบถอนหายใจเงียบๆอยู่ภายในใจ ตั้งแต่ที่เจนนี่จากไป ความสัมพันธ์ของสองคนพ่อลูกก็ยิ่งแข็งกระด้างมากขึ้นเรื่อยๆ……

กลัวว่าถ้าขืนยังมีปากเสียงกันแบบในคืนนี้ต่อไปเรื่อยๆ สองคนพ่อลูกจะต้องทะเลาะวิวาทตบตีกันแน่ๆ

“คุณย่า มากินเค้กเถอะครับ คืนนี้ย่าแต่งตัวสวยขนาดนี้ ช่างเป็นเทพีแห่งความอมตะจริงๆ ผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดหวานที่สุดนี้ขอมอบให้กับย่า ขอให้ย่ามีความรุ่งโรจน์เฉกเช่นในวันนี้ไปทุกๆปีและตลอดไป”

ศิริจันทร์มองค้อนใส่เขาด้วยความโมโห“วันเกิดของแก แต่ทำไมฉันเหมือนเป็นเจ้าของวันเกิดซะเองเลยล่ะ?”

“คุณยายคะ นี่ก็เป็นเจตนาที่ดีของพี่นะคะ”ณิชาก็อาศัยโอกาสนี้พูดขึ้นอย่างอ่อนหวาน หางตากลับชำเลืองไปที่พวกชาลี น้องนิ่มและธัญพรทั้งสามคนอย่างไม่หยุดไม่หย่อน

คำพูดเมื่อตะกี้ของชาลีแปลกประหลาดมากๆ……

อะไรคือไม่ควรจะหาแม่ที่หยาบคายต่ำช้าแบบธัญพรให้กับน้องนิ่ม?

ทำไมเขาต้องขอโทษเวธัสด้วย?

ณิชามีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวอย่างรวดเร็ว……

ทุกสิ่งทุกอย่างต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ เวธัสบอกว่าจะพาลูกสาวกลับมา……

เธอเชื่อเขา！

……

วันรุ่งขึ้น เวธัสปลอมตัวเป็นนักสืบเอกชนอีกครั้ง นัดสถานที่จ่ายค่าไถ่กับคุณภูมิ เป็นสวนสนุกแห่งหนึ่งที่มีผู้คนหนาแน่น

เงินสดจำนวนหนึ่งร้อยล้านไม่ใช่สิ่งสำคัญ ใครเป็นคนมาจ่ายค่าไถ่มาให้ก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญ

สิ่งสำคัญคือภายในระยะเวลานี้ คนที่กระเหี้ยนกระหือรือที่สุดในสภาเมืองคือใครกันแน่

ในเวลานี้เวธัสกำลังอยู่ในห้องควบคุมกล้องวงจรปิดสภายในของสวนสนุก เขาจ้องมองหน้าจอกล้องวงจรปิด รอยยิ้มแวววาวเป็นประกาย

“หมากกระดานนี้มันใหญ่กว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก”

พระอาทิตย์กำลังส่องสว่างเรืองรองข้างนอกหน้าต่าง บนท้องฟ้าก็มีเมฆครึ้มที่ดำมืดอยู่หนึ่งก้อน ความมืดมิดปกคลุมไปครึ่งหนึ่งของสวนสนุกทำให้บรรยากาศดูน่าสะพรึงกลัว ราวกับจะบ่งบอกว่าต่อไปเมืองพรจะมีเหตุการณ์นองเลือดเกิดขึ้น……

หลังจากที่เวธัสออกไปสวนสนุกตั้งแต่ตอนเช้า ณิชาก็จิตใจอยู่ไม่สุขมาโดยตลอด เธอนั่งอยู่บนโซฟามองดูเด็กแฝดเล่นรถไฟขนาดเล็กอยู่ จู่ๆก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล……

น้องอรัลเงยขึ้นมามองเธอ เห็นเธอสีหน้าซีดขาว จึงต้มชาน้ำผึ้งมาให้เธอหนึ่งแก้วอย่างน่ารักน่าเอ็นดู

พอณิชาจิตใจสงบลงแล้ว ก็จุ๊บน้องอรัลหนึ่งที ก่อนจะเปิดดูข่าวในโทรทัศน์ พอหน้าจอถูกเปิดขึ้น ก็มีข่าวหนึ่งโผล่ขึ้นมาทันที……

“……ตอนนี้ดิฉันกำลังอยู่ที่โรงจอดรถใต้ดินของสวนสนุกเพิร์ลค่ะ คุณผู้ชมจะเห็นได้ว่า เมื่อสักครู่นี้ที่นี่มีรถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งเกิดการระเบิดขึ้น หมายเลขป้ายทะเบียนรถ……”

ผู้ประกาศข่าวหญิงกำลังรายงานสถานการณ์อย่างเป็นขั้นตอนอยู่ตรงหน้ากล้อง

มองผ่านเลนส์กล้องไปสามารถเห็นรถถูกระเบิดจนพังเสียหาย เศษซากความเสียหายต่างๆยังคงอยู่ในที่เกิดเหตุ

หน่วยดับเพลิงก็มาถึงแล้วเช่นกัน ผู้ประกาศข่าวหญิงไม่แน่ใจว่าข้างในมีคนถูกระเบิดจนตายหรือไม่ แต่ดูจากสถานการณ์ในที่เกิดเหตุแล้ว ไม่มีรอยเลือดที่เห็นชัดเจนเป็นพิเศษ

ณิชาเพ่งมองรถที่ดูคุ้นตาคันนี้ หูก็ฟังผู้ประกาศข่าวหญิงรายงานหมายเลขป้ายทะเบียนรถ ในใจโศกเศร้าเสียใจ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกไปที่เบอร์ของเวธัสด้วยมือที่สั่นเทา แต่ในสายกลับเอาแต่ย้ำเตือนว่าสายไม่ว่างอยู่ตลอด

ทั้งที่ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ยังโทรติดอยู่เลยแท้ๆ……

เขาเพิ่งจะรับปากกับเธอ ว่าจะพาลูกสาวกลับมาด้วยกัน

ณิชาจิตใจตื่นตระหนกกระวนกระวาย พยายามสงบจิตสงบใจลง สุดท้ายก็โทรหาเบอร์ของเวธัสไม่ติด ทำได้แค่โทรไปหาเบอร์ของเอก

ไม่นานเอกก็รับสาย เสียงกลับดูเศร้าซึมไม่น้อย“คุณผู้หญิง? คุณฟังผมพูดก่อนนะครับ จะต้องใจเย็นนะครับ รถที่คุณผู้ชายนั่งถูกติดตั้งระเบิดเอาไว้ รถถูกระเบิด……”

ณิชาเหมือนมีเสียงหวึ่งดังขึ้นมาในหัว เล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ ความเจ็บปวดปลุกเธอให้มีสติ

“แล้วเขาล่ะ? เขาอยู่ในรถไหม?”

เสียงพื้นหลังในโทรศัพท์ของเอกดังวุ่นวายมากๆ มีเสียงไซเรนและเสียงกรีดร้องของเหล่าบรรดาชายหญิงดังเข้ามาอย่างไม่หยุดไม่หย่อน เขารีบพูดขึ้น“ตอนนี้ยังไม่ทราบสถานการณ์โดยละเอียดครับ จู่ๆคุณผู้ชายก็รับโทรศัพท์ จากนั้นบอกว่าจะออกไป ต่อมารถก็ระเบิดแล้วครับ ตอนนี้ผมกับหน่วยดับเพลิงค้นหาไปทั่วทั้งลานจอดรถแล้วก็ยังหาคุณผู้ชายไม่เจอเลยครับ……”

นิ้วมือที่กำไว้แน่นของณิชาก็ค่อยๆคลายออกช้าๆ

เธอเอามือปิดปาก เดินไปเดินมาหลายรอบด้วยความลนลาน……

หัวสมองสับสนวุ่นวายไปหมด มีเบาะแสและความคิดมากมายกำลังแล่นไปมา เห็นได้ชัดว่าเธอพูดเตือนเขาไว้แล้วแท้ๆ ว่าที่สวนสนุกอาจจะมีกับดักที่คุณภูมิเตรียมการเอาไว้แล้ว เขาไม่มีเหตุผลยังแอบออกไปคนเดียวอีก

หรือว่าเขาตั้งใจอย่างนั้นเหรอ?

ระเบิดเกิดขึ้นที่ลานจอดรถ ไม่มีผู้บริสุทธิ์คนไหนได้รับบาดเจ็บเลยสักคน……

ยิ่งคิดณิชาก็ยิ่งรู้สึกว่าเวธัสกำลังจงใจทำให้ตายใจ เธอพยายามโน้มน้าวให้ตัวเองวางใจลง พูดถามเอกด้วยความใจเย็น“นายแน่ใจนะว่าก่อนที่เขาจะไป เขาไม่ได้ปรึกษาอะไรกับนายก่อน?”

“ปรึกษา?”เอกรู้สึกสับสนงุนงง“ปรึกษาอะไรเหรอครับ?”

“ถ้าอย่างนั้นมีพูดทิ้งท้ายอะไรไว้ไหม?”

“ไม่มีนะครับ”เอกลังเลอยู่สองวินาที เป็นกังวลว่าณิชาจะรับการกระตุ้นไม่ไหว“คุณผู้หญิง ตอนนี้คุณอยู่ที่คฤหาสน์สินะครับ มีคนอยู่ข้างกายไหมครับ? อย่าทำอะไรโดยไม่คิดไตร่ตรองเด็ดขาดเลยนะครับ”

แน่นอนว่าณิชาก็ฟังออกว่าเอกกำลังเป็นห่วง ไม่ได้พูดอะไรมากมายต่อ แต่ให้พ่อบ้านอยู่คอยดูแลเด็กน้อยทั้งสองคนเอาไว้ จากนั้นก็ขับรถมุ่งตรงไปยังลานจอดรถใต้ดินของสวนสนุก

แม้แต่รองเท้าก็ไม่มีกะจิตกะใจจะเปลี่ยนแล้ว สวมรองเท้าแตะหนึ่งคู่ รีบร้อนเหมือนกับแมลงวันหัวขาด พอลงมาจากรถก็ตามหาไปทั่วทุกที่

อิงจากข้อมูลที่ได้ฟังมาตอนที่ดูข่าว ระเบิดเกิดขึ้นที่โซนF เธอตามหาตลอดทั้งทาง

ที่เห็นคือเศษซากความเสียหายหลังจากการระเบิด กลิ่นเหม็นของสิ่งของที่ถูกเผาจนไหม้เกรียมตลบอบอวลอยู่ในอากาศ