การแก้แค้นของจักรพรรดินี นิยาย บท 12

เมื่อเห็นสัตว์เลี้ยงแสนรักของเขาดิ้นรนอย่างเจ็บปวด หัวใจของอวี้กวนก็เจ็บปวดเสียจนหายใจไม่ออก

เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างกังวล ขณะที่เขากำลังจะถามซู่จื่อ เขาก็เห็นว่าในทันทีว่าสุนัขป่าขาวที่กำลังดิ้นรนอย่างดุเดือดก็หยุดคร่ำครวญและหยุดดิ้นรนอย่างช้าๆ ในเวลานั้นเอง

แล้วเข็มเงินบนตัวมันก็เปลี่ยนเป็นสีดำ!

ซูจื่อขมวดคิ้วและดึงเข็มเงินออกมาทีละอันอย่างเป็นระเบียบ เมื่อเข็มถูกดึงออกมา ก็มีควันสีดำพวยพุ่งออกมา!

อวี้กวนตกตะลึงกับฉากนั้น

เขามองดูสุนัขป่าขาวซึ่งนอนอยู่บนพื้น มันหอบฮักและกลับสู่สภาวะปกติ เขาถามด้วยความประหลาดใจ “ท่านรักษามันได้จริงหรือ?”

มันง่ายดายถึงเพียงนั้นเชียวหรือ? นางจัดการแก้พิษด้วยเข็มเพียงไม่กี่เข็มได้จริงหรือ?

ซู่จื่อหยิบเข็มเงินออกมาแล้วพูดเบา ๆ ว่า “มันมีอาการเหมือนกับโรคที่เกิดจากการกินหญ้าลึกลับ หญ้าลึกลับนั้นมีพิษสูง และมีลักษณะที่ธรรมดา ดูเหมือนดอกไม้ป่าเบ่งบานตามข้างทาง แต่เมื่อคนกินเข้าไปก็จะตายด้วยพิษในทันที และเมื่อสัตว์ป่ากินเข้าไปก็จะออกอาการคลั่ง"

อวี้กวนแข็งทื่อ ความเย็นยะเยือกไหลลงมาที่กระดูกสันหลังของเขา

ลูกสุนัขป่าคงกินเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ!

ที่นี่คือจวนที่เขาอาศัยอยู่ กลุ่มอื่นๆ ต้องมาตามหาเขาเป็นแน่!

ใบหน้าของโม่อู่อิงมืดลง และเขาสั่งทหารที่รีบเข้ามาอย่างเย็นชา “ไปหาว่าใครเป็นคนร้าย!”

"ขอรับ!"

ซู่จื่อจัดเข็มเงินและมองย้อนกลับไปที่อวี้กวน “ข้าช่วยสุนัขป่า ฝ่าบาทควรทำตามสัญญาและมอบมันให้กับข้า”

หลังจากนั้น นางยังกล่าวว่า "อย่างไรก็ตาม เพื่อรักษามัน เข็มเงินที่ข้าเพิ่งซื้อมาก็เสียหายหมดแล้ว โปรดเตรียมเข็มเงินอันใหม่แล้วส่งไปที่จวนจิ่งพร้อมกับสุนัขป่าตัวนี้ด้วยเถิด"

“จวนจิ่ง?” อวี้กวนตกใจ “ท่านเป็นคนของจวนจิ่งหรือ?”

ซู่จื่อเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแทนคำตอบ

อวี้กวนตกใจ

สตรีนางนี้ไม่ธรรมดา นางช่วยลูกสุนัขป่าตัวหนึ่งด้วยเข็มเงินหนึ่งชุด อาจกล่าวได้ว่านางมีทักษะทางการแพทย์ที่ดีเยี่ยม เหตุใดเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับผู้มีอำนาจเช่นนี้ในจวนจิ่งมาก่อน?

ยิ่งกว่านั้นนางยังงดงามยิ่ง หรือนางจะเป็นสาวใช้ในจวนจิ่ง?