การแก้แค้นของจักรพรรดินี นิยาย บท 13

ซู่จื่อจ้องมองไปยังอวี้กวนอย่างเย็นชา แทนที่จะโกรธ นางกลับหัวเราะ “ในฐานะองค์ชายผู้สง่างาม ท่านจะกลับคำจริงหรือ?”

ใบหน้าของอวี้กวนเปลี่ยนเป็นสีแดงต่อหน้าต่อตานางแล้วเขาก็เงียบลงด้วยความอับอาย เขาเป็นผู้ตกลงตามเงื่อนไขของนางและสัญญาว่าตราบใดที่นางช่วยลูกสุนัขป่า เขาจะยกมันให้นาง

ตอนนี้เขานึกเสียใจ ถ้าคนอื่นรู้พวกนั้นคงจะหัวเราะเยาะเขา!

เมื่อเห็นว่าเขาไม่พูด ซู่จื่อก็แสยะยิ้ม “เจ้าลูกหมาป่า ไปกันเถอะ!”

หลังจากนั้นนางก็ยกเท้าขึ้นและเดินไปที่ประตู

ลูกสุนัขป่าประจบประแจงนางและตามนางไป

อวี้กวนเริ่มกลับมากระวนกระวาย

ลูกสุนัขป่าเป็นที่โปรดปรานของเขาและเป็นพาหนะ พวกมันเป็นเอกลักษณ์ถึงตัวตนของเขา! เขาเป็นราชาสุนัขป่าที่แข็งแกร่งและทรงพลังที่สุดในอาณาจักรวิหคเพลิง หากไม่มีมัน เมื่อเขากลับไปยังอาณาจักรในวันข้างหน้า เขาจะต้องถูกคนทั้งโลกหัวเราะเยาะอย่างแน่นอน!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รีบเข้าไปกอดหลิงซวีด้วยความตื่นตระหนกและไม่ยอมปล่อยมือ “ข้าผิดไปแล้ว ถ้าข้าให้เงินเจ้าอย่างมหาศาลแทนเล่า ทองคำหนึ่งพันตำลึงก็พอหรือไม่?”

นี่คือชีวิตของเขา! ถ้านางเอามันไป เขาคงจะไม่กล้าแม้แต่จะออกไปข้างนอก!

ซู่จื่อหันหลังให้เขาและไม่พูดอะไร

ทันใดนั้นก็มีมือยื่นออกมาและดึงอวี้กวนให้ลุกขึ้น

อวี้กวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองขึ้นไปยังชายผู้เคร่งขรึม

ต่อมา ชายคนนั้นเอ่ยอย่างเย็นชาว่า “ปล่อยนางไป”

เขาไม่ยอมให้เขาหยุดนาง

ดวงตาของอวี้กวนเปลี่ยนเป็นสีแดง “โม่อู่อิง! ข้าเลี้ยงลูกสุนัขป่าตั้งแต่ยังเล็ก!”

แม้ว่าโม่อู่อิงจะเป็นรองเพียงพระบิดาของเขาในอาณาจักรวิหคเพลิง และแม้แต่พระราชบิดาก็ยังต้องสุภาพกับเขา ทว่าเขามีความรักอย่างลึกซึ้งต่อลูกสุนัขป่า เมื่อลูกสุนัขป่ายังเล็ก พวกมันก็นอนกับเขา เขาไม่อยากเห็นพวกมันจากไปจริงๆ

"ข้ารู้" โม่อู่อิงมองเขาอย่างจริงจัง “แม้ว่าสุนัขป่าจะจำนายของมันได้ แต่มันก็รู้วิธีที่จะทำตามจ่าฝูง เมื่อมันตัดสินใจไปกับนาง เจ้าก็ไม่สามารถบังคับมันได้”

อวี้กวนมองไปที่ซู่จื่ออย่างไม่เต็มใจ รู้สึกว่าหัวใจของเขามีเลือดออก