การแต่งงานครั้งแรก: ภรรยาน้อยลึกลับของประธาน นิยาย บท 2

เมื่อ Yin Minqing เห็น Li Ran นำ Yin Jiaze เข้าไปในวอร์ด นิ้วของเขาตวัดเอกสารจนแข็ง และใบหน้าที่จริงจังของเขาก็มืดมน

"พี่ชาย" ทันทีที่ Yin Jiaze เข้ามา เขาเห็น Yin Minqing ในชุดของโรงพยาบาลกำลังตรวจสอบเอกสารบนเตียง และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นทุกข์เล็กน้อย "ฉันเพิ่งผ่าตัดเสร็จ อย่างน้อยก็พักผ่อน อย่า ' อย่าปล่อยให้ตัวเองเหนื่อยเกินไป”

"สำนักงานของคุณยุ่งมาก ทำไมคุณถึงรีบมาที่นี่" Yin Minqing ปิดเอกสารโดยไม่แม้แต่จะมองผู้หญิงข้างๆ เขา

"ตอนนี้ฉันไม่ยุ่งมาก" Yin Jiaze มาที่เตียงและวางเอกสารบนเตียงบนโต๊ะ "พี่สะใภ้และฉันเป็นห่วงคุณมากเราจึงรีบมาที่นี่ "

"กังวล?"

Yin Minqing มองไปที่ Li Ran อย่างเย็นชาด้วยสายตาที่ตั้งคำถาม "คุณจะกังวลไหมเมื่อเห็นผู้หญิงที่สามีบาดเจ็บแต่ไม่สนใจ"

การเสียดสีฟังดูไร้ความปรานี และ Li Ran ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง คิ้วและดวงตาของเขามีร่องรอยของความหดหู่เล็กน้อย "คุณเพิ่งผ่าตัดเสร็จ และการพักผ่อนให้มากขึ้นจะช่วยให้แผลหายดี "

Yin Minqing จ้องมองอย่างเย็นชาที่ความอดกลั้นของคนตรงหน้าเขา และทันใดนั้นมุมปากของเขาก็ม้วนงอขึ้น "การอาศัยอยู่ในวอร์ดภายใต้การดูแลของคุณ อิทธิพลเพียงอย่างเดียวคือฉันไม่สามารถพักผ่อนได้"

Li Ran เงยหน้าขึ้นมองชายบนเตียงด้วยความประหลาดใจ นัยน์ตาลึกของเขาแสดงความรังเกียจเธออย่างเห็นได้ชัด แม้แต่ความเจ็บปวดจากการจิกเล็บลึกเข้าไปในเนื้อก็ยังไม่สามารถหักล้างคำสบประมาทในคำพูดของเขาได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง Li Ran ก็หายใจเข้าลึก ๆ กัดริมฝีปากของเขาและในที่สุดก็พูดเบา ๆ : "ตกลง ฉันจะหาคนมาเปลี่ยนวอร์ดให้คุณทันที"

"คุณสามารถเปลี่ยนได้ถ้าคุณพูดอย่างนั้น" Li Ran เพิ่งก้าวไปข้างหน้าเพื่อโทรหาใครบางคน และคำพูดเย็นชาก็ตรงเข้ามา "ฉันตกลงไหม"

Yin Jiaze ที่ด้านข้างเฝ้าดูการเผชิญหน้าระหว่างพี่ชายกับน้องสะใภ้ของเขา และเมื่อเขาพยายามประนีประนอมความขัดแย้งระหว่างคนทั้งสอง ประตูวอร์ดก็ถูกผลักเปิดออก

"บราเดอร์หยิน!" มีเสียงเบาๆ เป็นกังวล และนางสนมเซียวรีบวิ่งไปที่เตียงในโรงพยาบาล "บราเดอร์หยิน เป็นยังไงบ้าง"

เผิงเฉิงก็เดินเข้ามา ราวกับว่ายังคงขัดขวางด้วยความลำบากใจก่อนหน้านี้ เขายิ้มและทักทายคนสองสามคน จากนั้นก็ยืนห่างๆ และไม่พูดอะไรอีก

"สาวน้อย ในที่สุดเธอก็เต็มใจที่จะพบฉันไหม" Yin Minqing ยกคางที่แหลมของ Concubine Xiao ขึ้นเบา ๆ และใช้นิ้วโป้งเล่นกับริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเธอ

นางสนมเซียวถูกเขาลวนลามต่อหน้าทุกคน ใบหน้าที่อ่อนโยนและอ่อนโยนของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ดวงตาของเธอสบเข้ากับคำขอโทษของหยินหมินชิง "พี่หยิน ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด..."

Yin Minqing ดึงเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาและล็อคเธอไว้ และมองไปที่ Li Ran อย่างไม่เลือกหน้า ใบหน้าของเธอซีดและร่างกายของเธอสั่นเทา

เขาไม่รู้สึกอยากยิ้ม และสูดลมร้อนไปที่ติ่งหูของสนมเซียวด้วยสายตาที่ไม่ชัดเจน "หากสาวงามตัวน้อยกล่าวโทษตัวเองอีก มันจะทำให้หัวใจของฉันเจ็บปวดอีกครั้ง"

"บราเดอร์หยิน!" เมื่อนางสนมเซียวได้ยินสิ่งนี้ แก้มของเธอก็แดงและร้อนไปถึงหู และเธอก็ทุบหน้าอกของหยินหมินชิงเบาๆ อย่างอายๆ

Yin Jiaze มองไปที่ฉากเจ้าชู้บนเตียงด้วยสายตาที่จริงจัง คิ้วเหมือนดาบของเขาขมวดแน่นขึ้นและแน่นขึ้น "พี่ชายคุณคือ ... "

ก่อนที่เขาจะพูดจบ Li Ran ก็คว้าตัวเขาไว้ และ Yin Jiaze ก็หันศีรษะไปอย่างสงสัย

ฉันเห็น Li Ran กระตุกมุมริมฝีปากของเธอเบา ๆ เงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงที่บอบบางด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแสครึ่งใจ "คุณเซียว อย่าตื่นเต้นเกินไป มิฉะนั้นแผลของผู้ป่วยจะไม่แตก แล้วคนไข้จะแตก แผลคนไข้จะแตก ต้องเข้าห้องผ่าตัดอีก"

เมื่อหันกลับมาโดยตรง Li Ran ไม่ต้องการอยู่ในวอร์ดนี้เพื่อดูความเจ้าชู้ของพวกเขา ดังนั้นเขาจึงดึง Yin Jiaze และออกจากวอร์ด

"พี่สะใภ้..." ทันทีที่เขาออกจากวอร์ด Li Ran ก็ปล่อยมือของเขา Yin Jiaze มองไปที่ร่างกายที่สั่นเล็กน้อยของเธอและไม่รู้ว่าจะปลอบเธออย่างไรในขณะที่

"ฉันสบายดี" Li Ran แสร้งทำเป็นสงบและมองไปที่ Yin Jiaze เพื่อแสดงว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับเขา "คุณมีธุระมากมายในสำนักงานของคุณ ดังนั้นกลับไปเร็ว ๆ พี่ชายของคุณมีฉันอยู่ที่นี่ "

Yin Jiaze ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อรู้ว่าเขาไม่สามารถช่วยอะไรได้มากนักหากอยู่ที่นี่ "เอาล่ะ อย่าลืมโทรหาฉันถ้าคุณต้องการอะไร"

Li Ran พยักหน้าและเฝ้าดู Yin Jiaze จากไปด้วยความเหนื่อยล้าเล็กน้อยบนใบหน้าที่สวยงามและบอบบางของเขา

ในวอร์ด เมื่อเห็นทั้งสองจากไป เดิมที Yin Minqing แสร้งทำเป็นสนใจก็หมดสีสันไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยแขนรอบเอวของนางสนมเซี่ยว ผลักนางออกจากตัว และพูดกับเผิงเฉิงเบา ๆ ว่า "ส่งนางสนมเซียวกลับบ้าน ข้าเหนื่อยนิดหน่อย"

“พี่หยิน” นางสนมเซียวผู้ถูกผลักออกไป เห็นได้ชัดว่าไม่ได้คาดหวังว่าชายบนเตียงจะเปลี่ยนท่าทีของเขาเร็วขนาดนี้ นางผงะไปชั่วขณะและพูดอย่างฉุนเฉียวว่า “พี่หยิน ฉันยังไม่ได้” ยังอยู่กับคุณไม่มากพอ"

Yin Minqing มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างเย็นชา หยุดพูดและปิดตาที่ลึกและมืดมนของเขาโดยตรง

Li Ran ไม่ได้พักผ่อนนานในห้องปฏิบัติหน้าที่ พยาบาลเข้ามาและบอกเธอว่ามีคนตามหาเธอ Li Ran พยุงร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขาขึ้น ก่อนที่เขาจะก้าวออกไปที่ประตู เขาเห็นใครบางคนกำลังมา

Yin Minqing นั่งอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล และหลังจากฟังข้อกล่าวหาที่ไร้ความปรานีของพ่อ Yin เขาก็ยิง Li Ran อย่างเย็นชาด้วยสายตาที่เหมือนมีด

เธอก้มศีรษะลงเล็กน้อย ทนไม่ได้กับสายตาเศร้าหมองของเขา เมื่อเห็นว่าพ่อแม่ของเธอจากไปแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะจากไป

“ปัง!” ทันทีที่เธอหันกลับมาและก้าวไปได้สองก้าว แก้วก็แตกข้างข้อเท้าของเธอ และน้ำเย็นก็เปื้อนกระโปรง และทำให้ส่วนใหญ่มืดลงทันที

"หลี่หราน เจ้ามีแผนลึกล้ำจริงๆ!" หยินหมินชิงทุบถ้วยและเหวี่ยงคำพูดชั่วร้ายออกไป “จับพวกมันมากล่าวหาว่าข้าไม่พูดอะไรและแสร้งทำเป็นดอกบัวขาว เจ้าไม่คิดว่าพฤติกรรมของเจ้าน่ารังเกียจหรือ?”

"ฉันไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะมาที่นี่" Li Ran หันหลังของเขา และไม่ต้องการพบกับดวงตาคู่นั้นที่อยากจะกลืนกินเขาทั้งเป็น

“หยุดทำตัวเป็นคนดีต่อหน้าฉันได้แล้ว” เขาเบิกตาสีดำอย่างโกรธเคือง นัยน์ตาลึกดูเหมือนจะมองทะลุผ่านผู้หญิงตรงหน้าเขา "ไม่ใช่แค่ว่าฉันไม่สามารถแบกรับการละเลยของคุณ? ตราบใดที่คุณถามฉัน Yin Minqing ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องนี้"

Li Ran ตกตะลึง หันไปรอบ ๆ และใบหน้าซีดของเขาก็โกรธจากความลำบากใจเพราะคำพูดของเขา "Yin Minqing ถ้าฉันบอกว่าไม่ใช่ฉัน แสดงว่าไม่ใช่ฉัน เชื่อหรือไม่"

“เท่าที่เจ้าทำลงไป มีอะไรที่คู่ควรแก่การไว้วางใจของข้าหรือไม่” เมื่อเห็นร่างสั่นเทิ้มของสตรีตรงหน้า นางก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น แล้วพูดคำเหมือนเข็มทิ่มอีกครั้ง “แม้แต่ การอยู่ในวอร์ดที่คุณดูแลอยู่ทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงมาก”

หัวของ Li Ran ส่งเสียงพึมพำ เธอสั่นเล็กน้อย พูดไม่ออก ความเจ็บปวดเหมือนหายใจไม่ออกเสียดแทงหัวใจของเขาเหมือนถูกน้ำแข็งจี้ และเขาถอยหลังไปสองก้าวอย่างไม่มั่นคง

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง ต่อต้านความเจ็บปวดที่เหมือนมีดในหัวใจของเธอ ยกขึ้นเล็กน้อย หยิบไม้กวาดที่มุมห้อง แล้วกวาดเศษแก้วที่พื้นออกไปอย่างเงียบ ๆ

Li Ran เดินออกจากวอร์ดและเรียกพยาบาลหลายคนอย่างรวดเร็ว

"เนื่องจากคุณหยินอาศัยอยู่ในวอร์ดภายใต้การดูแลของฉันจะส่งผลต่อการพักฟื้นของคุณ ฉันจึงจัดวอร์ดอื่นให้คุณ ฉันหวังว่าคุณจะพอใจ" Li Ran พยายามอย่างเต็มที่เพื่อยับยั้งความปั่นป่วนในอกและเสียงที่หดหู่ของเขา ลึกเท่าระฆังสำริดโบราณ..

"ฉันไม่ได้คาดหวังว่าหัวหน้าพยาบาลหลี่จะพิจารณาฉันอย่างพิจารณา ฉันประหลาดใจจริงๆ" Yin Minqing ประสานมือของเขาไว้หน้าเตียง ม้วนริมฝีปากของเขาเล็กน้อย และมองดูผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างสบายๆ

"นี่เป็นหน้าที่ของฉันด้วย" เธอกำมือแน่น ความเหนื่อยล้าระหว่างคิ้วของเธอกลายเป็นความเจ็บปวดที่ทนไม่ได้ในบางครั้ง จากนั้นเธอก็ทักทายพยาบาลหลายคน "ทุกคนระวังเมื่อย้ายเตียง คุณหยินเพิ่งทำ “ผ่าตัดเสร็จแล้ว”

พยาบาลตอบเบา ๆ และ Li Ran เดินไปที่โต๊ะ หยิบสิ่งของของ Yin Minqing และก้าวออกไปก่อน