การเกิดใหม่ของนางสนมพิษ: อัครมเหสี นิยาย บท 6

"บทเรียนของฝ่าบาท! ตั้งแต่ลูกชายข้าได้แต่งงานกับเจ้าหญิง ทุกอย่างก็ราบรื่น เขาเล้าโลมเขาทุกวัน ไม่กล้าเมินเฉย แท้จริงแล้วตะวันและจันทราส่องแสง! ตอนนี้มันเป็นเพียงความผิดพลาดเล็กน้อย ปล่อยมันไป หญิงชราของข้าจะอยู่ได้อย่างไร!”

น่าเสียดายที่การเคลื่อนไหวนี้ไร้ประโยชน์ เฟิง ชิงหวู่ ตะคอกอย่างเย็นชา

"ฉันเป็นเจ้าหญิงและนกฟีนิกซ์สาว เหตุใดฉันจึงเกลี้ยกล่อมเขาไม่ได้ นอกจากนี้ เกิดอะไรขึ้นกับ Li Rou คุณต้องการให้ฉันอธิบายให้ชัดเจนหรือไม่!"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ก็ได้ยินเสียงเข็มในห้องโถง นางเหอดูเหมือนถูกแทงที่จุดฝังเข็ม และถูกตรึงไว้ที่นั่นโดยไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ

เหอเหว่ยมองไปที่เฟิงชิงหวู่ด้วยความตกใจ!

เขาไม่เคยคาดคิดว่า Feng Qingwu จะคาดเดาตัวตนของ Li Rou ในวันนั้น! เขาคิดว่าด้วยไอคิวของเฟิงชิงหวู่ที่มีต่อผู้หญิงโง่ๆ เธอจะไม่ออกมาจนกว่าเขาจะบอกให้ชัดเจน

โดยไม่คาดคิด หลังจากเข้ามาในคฤหาสน์ เฟิงชิงหวู่ก็เดาตัวตนของเธอได้! ในขณะนั้น He Wei ก็โกรธ Li Rou เช่นกัน ก่อนที่เธอจะเข้าไปในคฤหาสน์ ทุกอย่างก็สงบ!

Feng Aotian ชำเลืองมองครอบครัวของ He Wei ซึ่งแสร้งทำเป็นยากจนด้วยความขยะแขยง อยากจะฆ่าหัวคนเหล่านี้ แต่เพื่อให้พี่สาวของเขาแก้แค้นด้วยมือของเธอเอง เธอจึงยืนขึ้นด้วยความโกรธมาก มองดูเธออย่างเฉยเมย ใบหน้า.

“อย่างไรก็ตาม คุณเป็นสาวฟีนิกซ์ และคุณก็มีความคิดเห็นของตัวเองตั้งแต่ยังเด็ก ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับความยุ่งเหยิงของคุณ คุณสามารถจัดการได้ตามที่คุณต้องการ!”

Li De ตามมาข้างหลังและมองดูความโหดเหี้ยมของ Feng Qingwu ด้วยความชื่นชม เขาเคยคิดว่า Feng Qingwu เป็นคนที่หลงใหล

เมื่อคนในห้องโถงหายไป เหอเหว่ยและคนอื่น ๆ ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น โดยเฉพาะหลี่รู่ที่เดาไม่ออกว่าเฟิงชิงหวู่กำลังคิดอะไรอยู่ และรู้สึกกังวลมาก ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะปกป้องท้องของเธอ

“จับพวกมันเข้าคุกใต้ดิน!”

Feng Qingwu เลิกยิ้มและออกคำสั่งอย่างเย็นชา

“ฝ่าบาท ได้โปรดเมตตา ฉันไม่ใช่ทาส และฉันท้อง ฉันห้ามเข้าไปในสถานที่นั้นเด็ดขาด!” เสียงแหลมของหลี่รู่ดังขึ้น เธอร้องไห้และขยิบตาให้เหอเว่ย

"เกรซ? เฮ่อ... หลี่รู่ ในเมื่อเจ้ากล้าคิดอุบายต่อต้านข้าและต้องการทำลายความบริสุทธิ์ของข้า ดังนั้น เจ้าจงเตรียมพร้อมที่จะแยกเลือดเนื้อของเจ้าออกจากกัน!"

อะไร

เธอรู้แล้ว!

ตอนนี้ถึงคราวที่ Li Rou จะต้องตกตะลึง!

เธอเชื่อว่าสิ่งที่เธอทำเป็นความลับและไม่มีใครเห็น แต่เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเฟิง ชิงหวู่ ซึ่งเธอมองว่าเป็นคนโง่มาโดยตลอด จะรู้ทุกอย่าง!

"หลี่รู่ คุณทำอะไรลงไป"

ในที่สุดนางเหอก็หายกังวลได้ แต่เธอยังคงคิดถึงเด็กในครรภ์ของ Li Rou และต้องการที่จะยืนขึ้นเพื่อพูด แต่ถูกแม่สามีห้ามไว้ เธอจึงทำได้แค่ไม่นา

“ลูกของคุณคือครอบครัว คุณกำลังทำอะไรอยู่? หากคุณไม่พอใจจริงๆ ฉันขอโทษแทนลูกชายของฉันไว้ ณ ที่นี้ได้ไหม? เรารีบไปกันเถอะ Rou'er ยังท้องอยู่ ถ้ามีอะไรดีหรือไม่ดีอะไร ฉันทำได้ไหม?"

เฟิงชิงหวู่มองดูสีหน้าของคนเหล่านี้ หมูที่ตายแล้วย่อมไม่กลัวน้ำเดือดและจะไม่กลับใจ

“ในเมื่อพวกเจ้าตั้งท้องในพระราชวังแห่งนี้ เอาล่ะ มาเถอะ ใครก็ได้ทำแท้งลูกในท้องของนางในวังนี้!”

แม่สามีทั้งสองฝ่ายตอบสนองและกำลังจะก้าวไปข้างหน้า ในขณะนี้ Li Rou รู้สึกกลัวมาก

“ไม่ ฉันไม่ต้องการให้องค์หญิงไว้ชีวิตเธอ คนรับใช้คนนี้คิดผิด ฉันเต็มใจจะไปคุกใต้ดิน ฉันเต็มใจไปคุกใต้ดิน!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟิง ชิงหวู่แสดงสีหน้าพึงพอใจ และพวกผู้หญิงก็พาพวกเขาออกไป ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่ต้องการลงโทษพวกเขาในวันนี้ แต่เพราะพวกเขาถูกโยนมาทั้งคืนเมื่อคืนนี้ เฟิง ชิงหวู่จึงหมดแรงแล้ว และตอนนี้เธอก็แค่ อยากจุดธูปอาบน้ำแล้วหลับสบาย

"องค์หญิง สบายดีไหม"

เมื่อเห็นคราบเลือดจากคอกม้าของ Qiaoer หัวใจของ Feng Qingwu ก็เจ็บปวด

ขอบใจนะ ไปกินยาแล้วพักผ่อนซะ พวกเขาถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินและไม่สามารถข้ามพายุไปได้ชั่วขณะ ดังนั้นพวกเขาจึงนอนหลับอย่างสงบ "

วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าสดใส เฟิงชิงหวู่เพิ่งรับประทานอาหารเช้าเมื่อได้ยินว่าแม่สามีมารายงาน

มีรอยยิ้มที่สวยงามบนริมฝีปากของเขา และเขาพูดกับ Qiao'er

“ไปกันเถอะ มาดูโชว์หมากินหมากับฉัน” เธอจงใจเลือกเสื้อผ้าที่บอบบางมาใส่เพราะเขาอารมณ์ดีจริงๆ

เพียงเข้าไปในคุกใต้ดิน กลิ่นอับก็โชยมาบนใบหน้าของเธอ เฉียวเอ๋อเปิดขวดกระเบื้องเคลือบขนาดเล็กที่เตรียมไว้เมื่อนานมาแล้ว กลิ่นหอมค่อยๆ ปล่อยออกมา ผิวของเฟิง ชิงหวู่ดีขึ้นมาก

ก่อนที่จะเห็นใคร เธอได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย เฉียวเอ๋อโน้มตัวเข้าไปในหูของเธอแล้วกระซิบ: "องค์หญิง มันเป็นการแสดงแบบกินหมาจริงๆ"

"ไม่เชิง."

รูปร่างที่สง่างามของเธอปรากฏต่อสายตาของทุกคน เหอเว่ยเป็นผู้นำในการหยุดสาปแช่ง และมองเธออย่างหมกมุ่น

“ชิงหวู่ คุณอยู่ที่นี่ คุณยังทนไม่ได้ที่จะปล่อยฉันไปใช่ไหม” เหอเว่ยตะกุยที่ประตูห้องขังอย่างยุ่งเหยิง และมีกลิ่นเหม็นอยู่ในปากเมื่อเขาพูด

Feng Qingwu ถอยหลังหนึ่งก้าว มองออกไปจากเขา Li Rou สูญเสียความอ่อนโยนก่อนหน้านี้ไปนานแล้ว ผมของเธอยุ่งเหยิง เธอดูเหมือนผู้หญิงบ้า

นางเหอยังคงมีรอยขีดขวนบนใบหน้าของเธออยู่มากมาย และดูเหมือนว่าเธอจะไม่ถูกเอาเสียเลย

"ฮิฮิฮิ..." เธอยิ้ม: "เมื่อมองดูรูปลักษณ์ปัจจุบันของคุณ ฉันรู้สึกมีความสุขจริงๆ"

“คุณพูดว่าอะไรนะ!” เหอเหว่ยคำรามด้วยความไม่เชื่อ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บ

Feng Qingwu อดไม่ได้ที่จะปรบมือและปรบมือชื่นชมทักษะการแสดงของเขา

“เหอเหว่ย เจ้ากล้าพูดว่าเจ้าจริงใจต่อข้าหรือ?”