การเกิดใหม่ของนางสนมพิษ: อัครมเหสี นิยาย บท 7

"โดยธรรมชาติ! ความในใจของฉันที่มีต่อเธอสามารถเรียนรู้ได้จากดวงอาทิตย์และดวงจันทร์!"

ในขณะนี้ เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยหมากฝรั่งอย่างเสน่หา เฟิงชิงหวู่แทบจะอาเจียน เธอจึงหยิบกริชออกมาและสั่งให้คนเปิดประตูแล้วโยนกริชเข้าไป

“เอาล่ะ ถ้าเธอตัดเมล็ดพันธุ์แห่งความชั่วร้ายนั้นออกด้วยมือของเธอเอง ฉันจะเชื่อว่าเธอรักฉันจริงๆ และฉันจะไม่โทษเธอสำหรับเรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้”

"อะไร!"

เหอเหว่ยตัวแข็งค้างอยู่กับที่ จ้องมองใบหน้าของเธอ หวังว่าจะพบสัญญาณตลกจากใบหน้าของเธอ แต่น่าเสียดายที่ไม่มี เธอค่อนข้างจริงจัง

"ชีวิตก็เช่นกัน"

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็สำลักและพ่นคำออกมา

ประโยคนี้ทำให้ Feng Qingwu โกรธมาก สิ่งที่อยู่ในท้องของ Li Rou คือชีวิตมนุษย์ ไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในท้องของเธอในตอนนั้น? เธอได้ยินการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์อย่างชัดเจน แต่เธอก็ยังทำแท้งอยู่

เธอปิดตา ระงับความปั่นป่วนในใจ เธอพูดอย่างเย็นชา

“ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการ ข้าจะไม่บังคับเจ้า ดังนั้นจงอยู่ที่นี่”

หลังจากพูดจบ เธอกำลังจะจากไป แต่นางเหอรู้สึกกังวลเมื่อเห็นสิ่งนี้ จึงรีบหยิบกริชขึ้นมายัดใส่มือของเหอเหว่ย

“มัวรีรออะไรอยู่! มีลูกอีกคนได้หลังจากมันเสียไป ลืมสิ่งที่แม่สอนไปแล้ว!”

ด้วยความกระวนกระวายใจนั้น เขาเกือบจะทำมันเอง

Li Rou ตัวสั่น เบียดตัวเป็นลูกบอล ปกป้องท้องของเธอ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความกลัว

เหอเหว่ยถือกริชเดินไปหาเธอทีละก้าวด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปและดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

“เฮ่อเหว่ย! ฉันท้องกับเลือดเนื้อของคุณ! ในตอนแรกคุณทำให้ฉันผิดหวังเพราะเห็นแก่ชื่อเสียงและความมั่งคั่ง ฉันยอมถูกลดบทบาทเป็นคนนอกและมีลูกเพื่อคุณ นั่นคือสิ่งที่คุณทำกับฉัน!? "

ในเวลานี้ เธอไม่สามารถสนใจความคิดของเฟิง ชิงหวู่ได้อีกต่อไป และโยนทุกอย่างทิ้งไป เพราะกลัวว่าเหอเหว่ยจะตัดลูกของเธอจริงๆ

น่าเสียดายที่ He Wei เป็นคนเย็นชาคนนั้น เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ ร่องรอยของความเจ็บปวดและคำขอโทษฉายแววในดวงตาของเขา แต่เขาก็ไม่หยุดเดิน

“อย่าโทษข้าเลย ตอนแรกข้าหลงรักองค์หญิงอย่างสุดหัวใจ แต่เจ้ากลับตั้งครรภ์โดยไม่ได้รับอนุญาต ข้าไม่ได้จัดการกับเจ้าเพราะความรัก บัดนี้ความรักนี้ควรจบลงเสียที!”

เมื่อเขาเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ Li Rou ก็วิ่งเข้ามาหาเขาอย่างบ้าคลั่ง แต่เธอไม่รู้ว่าจะวิ่งไปที่ไหน เธอเอาแต่แทงที่มุมกำแพง น้ำตาไหลอาบหน้า

เฟิงชิงหวู่มองดูเธอ แต่นึกถึงชาติก่อนของเธอได้ และใบหน้าของเธอก็ค่อยๆ กลายเป็นบ้าไปทั้งความเศร้าและความสุข

จนกระทั่ง Qiaoer เอ่ยปากเรียกเธอว่าเธอหนีออกจากกรงแห่งความทรงจำ และ He Wei ก็ทิ้งกริชลงบนท้องของ Li Rou แล้ว

“พอแล้ว หยุด!”

เธอตะโกนเสียงดังแม้ว่าเธอจะเกลียดคนเหล่านี้ถึงแก่นแต่เธอก็ยังมองไม่เห็นเรื่องแบบนี้ ท้ายที่สุด เด็กคนนี้ไร้เดียงสาจริง ๆ และมันก็แค่ถูกโยนผิดครอบครัว

ฉากเงียบไปครู่หนึ่ง ใบหน้าของเฟิงชิงหวู่บูดบึ้งและไม่มีใครกล้าพูดอะไร

ทันใดนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว โน้มตัวลงมาแล้วพูดว่า

“องค์หญิง ฝ่าบาททรงส่งจดหมายมาแจ้งว่าวันนี้มีงานเลี้ยงในวัง เชิญเสด็จไป ตรวจดูเวลาและได้เวลาเตรียมตัวแล้ว”

เฟิง ชิงหวู่คืนความสงบ พยักหน้า กระซิบสองสามคำกับเฉียวเอ๋อ แล้วจากไปโดยไม่สนใจว่าคนที่อยู่ข้างหลังเธอจะหอนแค่ไหน รถม้าเคลื่อนไปข้างหน้า เฟิง ชิงหวู่สวมชุดพระราชวังปักด้วยด้ายเงินและสวมปิ่นแก้วเก้าฟีนิกซ์ ในชีวิตก่อน เธอเคยช่วยเหลือเหอ เหว่ย และไม่ต้องการให้เขาถูกหัวเราะเยาะ ดังนั้น เธอจึง ยืนกรานไม่ไปเธอจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นในงานเลี้ยงในวัง