ขอเกิดใหม่ เป็นภรรยาคุณชายโม่ นิยาย บท 10

กู้เหม่ยอวี้ได้ยินคำที่เซี่ยอันหรานพูดก็สุขไปทั้งหัวใจ เดิมทีเธอเองก็ไม่ชอบถังรั่วชิวอยู่แล้ว รู้สึกว่าถังรั่วชิวเป็นคนไม่ซื่อสัตย์ แต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะเซี่ยอันหรานชอบเขา จึงยอมรับเรื่องความสัมพันธ์คบหากันของพวกเขาทั้งคู่ แต่ว่าตอนนี้จู่ๆ เซี่ยอันหรานก็ไม่ชอบถังรั่วชิวแล้ว สำหรับกู้เหม่ยอวี้เรื่องนี้ช่างเป็นสิ่งที่น่ายินดีเสียเหลือเกิน

แม้ว่าภายในใจของกู้เหม่ยอวี้จะดีใจ แต่ก็ฟาดฝ่ามือลงไปบนตัวของเซี่ยอันหรานเบาๆ หนึ่งที “อย่าพูดลับหลังคนอื่น ต่อให้ลูกไม่ชอบเขาแล้ว ก็ต้องหาโอกาสเข้าไปคุยกับเขาดีๆ แต่ช่างมันเถอะ ลูกขึ้นไปพักผ่อนบนบ้านแล้วไปเตรียมตัวสำหรับการสัมภาษณ์ตอนบ่ายนี้เถอะ เดี๋ยวแม่เอาปูขนไปให้เขาเอง.......”

คำพูดนี้ของกู้เหม่ยอวี้ก็เพื่อจะลองใจว่าเซี่ยอันหรานไม่ชอบถังรั่วชิวแล้วจริงๆ หรือเปล่า การตัดสินใจที่จะเลิกกับถังรั่วชิว ก็ยังคงเป็นเรื่องอ่อนไหวสำหรับเด็กผู้หญิงอยู่

เซี่ยอันหรานโผเข้าไปกอดกู้เหม่ยอวี้แล้วหอมลงไปบนแก้มของท่าน จากนั้นจึงยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ขอบคุณคุณแม่นะคะ”

หลังจากนั้นเซี่ยอันหรานก็ยิ้มแล้ววิ่งขึ้นชั้นบนไปเลย

กู้เหม่ยอวี้เห็นว่าเซี่ยอันหรานไม่สนใจถังรั่วชิวแล้วจริงๆ เธอก็ยิ้มแล้วหยิบเอาปูขนออกมา หลังจากที่ยื่นไปให้ถังรั่วชิวแล้ว ก็ยิ้มแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ฝากขอบคุณ คุณพ่อแล้วก็คุณแม่ของเธอด้วยนะ แต่ว่าต่อไปนี้ก็ไม่อยากจะรบกวนคุณพ่อคุณแม่เธอสำหรับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้แล้วล่ะ ครอบครัวฉันรวมตัวพร้อมหน้าพร้อมตากันเอง แล้วก็จัดเตรียมขนมไหว้พระจันทร์กันเองได้”

กู้เหม่ยอวี้บอกนัยออกไปว่าตระกูลเซี่ยและตระกูลถังทั้งสองตระกูลนั้น ไม่ได้มีความหมายลึกซึ้งถึงการรวมตัวกันของครอบครัวอะไรเลย ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะกู้เหม่ยอวี้ถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีล่ะก็ เธอก็แทบจะพูดออกไปตรงๆ แล้วว่า ต่อไปนี้ถังรั่วชิวไม่ต้องมาที่ตระกูลเซี่ยอีกต่อไปแล้ว

ถังรั่วชิวต้องการที่จะรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับฉู่เสี่ยวเสี่ยว จึงไม่ทันได้คิดถึงนัยที่สื่อออกมาจากคำพูดของกู้เหม่ยอวี้ ถึงขนาดที่ว่าไม่ได้กล่าวขอบคุณออกไป หยิบกล่องปูขนแล้วก็เดินจากออกไปเลย

กู้เหม่ยอวี้มองดูแผ่นหลังของถังรั่วชิวแล้วก็เลี่ยงที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้ “เด็กคนนี้ไม่มีมารยาทเลยจริงๆ ยังโชคดีที่อันหรานตาสว่างขึ้นมาเสียก่อน”

เซี่ยอันหรานอยู่ข้างบนมองดูถังรั่วชิวเดินออกจากตระกูลเซี่ยไป เห็นว่าถังรั่วชิวเหวี่ยงกล่องปูขนเข้าไปในรถ จากนั้นก็รีบออกรถตามฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่กำลังเดินร้องไห้อยู่ริมถนน เซี่ยอันหรานหรี่ตาลงเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มออกมา

ถังรั่วชิวตามไปถึงตัวของฉู่เสี่ยวเสี่ยว จากนั้นก็รีบลงจากรถ แล้วอุ้มฉู่เสี่ยวเสี่ยวขึ้นรถไป แล้วจึงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “เสี่ยวเสี่ยว เธอเป็นอะไร พวกตระกูลเซี่ยรังแกเธออีกแล้วใช่ไหม”