(ของหวง) มาเฟีย BAD นิยาย บท 10

10 /112

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยมือที่สั่นเทาแล้วกดโทรไปหายาย แต่คนที่รับสายคือโอมน้องชายของฉัน

(ฮัลโหลพี่เอย)

“ยายล่ะโอม พี่ขอคุยกับยายหน่อย”

(ยายกำลังจ่ายค่าเทอมให้ผมอยู่ พี่เอยมีอะไรหรือเปล่า)

“บอกยายว่าอย่าเพิ่งจ่ายเงินนะ” ฉันรีบค้านขึ้นทันที

(ยายจ่ายไปแล้วพี่เอยมีอะไรหรือเปล่า ถ้าผมไม่รีบจ่ายอาจจะโดนไล่ออกเพราะค้างคาเทอมมาหลายเดือนแล้ว)

“ยายบอกหรือเปล่าว่าได้เงินมาจากไหน”

(ทำไมพี่เอยถามเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้ล่ะครับ ยายบอกว่าเงินก้อนนี้เจ้านายพี่เอยฝากคนเอามาให้ เป็นเงินล่วงหน้าที่หัวหน้างานจ่ายให้ก่อน)

ฉันค่อย ๆ เอาโทรศัพท์ลงจากหูแล้วกดตัดสาย

มันเหมือนโลกใบนี้กำลังแคบลงเรื่อย ๆ ฉันไม่โทษที่ยายเอาเงินไปใช้ เพราะยายคิดว่าเป็นเงินจากการทำงานของฉัน ครั้งล่าสุดที่คุยโทรศัพท์ด้วยกันฉันเป็นคนบอกยายเองว่าได้งานแล้วและเจ้านายใจดีมาก ๆ

อีกอย่างค่าเทอมของโอมฉันก็ผลัดมาหลายเดือนเพราะยังหาเงินไปจ่ายไม่ได้ ยายคงกลัวว่าทางโรงเรียนจะไล่โอมออกจึงรีบนำเงินไปจ่าย

“โทรหายายแล้วเธอสบายใจขึ้นหรือยัง ?” คุณเพลิงที่เงียบฟังฉันคุยโทรศัพท์เอ่ยถามขึ้นมา สายตาที่ร้ายกาจคู่นั้นจับจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลา

“…” เขาจะให้ฉันสบายใจเรื่องอะไรกัน ในเมื่อตอนนี้มันหมดหนทาง

“แรก ๆ เธอคงจะไม่ชินฉันรู้ ทำไปสักพักเธออาจจะติดใจจนไปจากฉันไม่ได้” เขาพูดอย่างหลงตัวเอง

“เอยอยากทำงานอย่างอื่นใช้หนี้ค่ะ งานอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เรื่องนั้น”