(ของหวง) มาเฟีย BAD นิยาย บท 7
วันต่อมา
ฉันมาเล่นที่ห้องชะเอมเพราะอยู่คนเดียวมันเหงา มีนก็มาที่ห้องเอมด้วยเหมือนกัน
“ทำไมลูกชายเจ้าของทุนไม่เห็นจะเรียกฉันกับยัยมีนไปแบบแกเลยล่ะ” ชะเอมถามอย่างแปลกใจ มีนก็พูดเสริม “นั่นสิ ฉันอยากจะเห็นจริง ๆ นะว่า หน้าตาลูกชายเจ้าของทุนเป็นยังไง”
ทั้งเอมและมีนต่างมองมาที่ฉันพร้อม ๆ กัน
“แกสองคนมองหน้าฉันแบบนั้นทำไม”
“ลูกชายเจ้าของทุนหล่อไหมยัยเอย”
พอถูกถามแบบนี้สมองของฉันมันก็จินตนาการไปถึงใบหน้าคมคายที่ได้เจอเมื่อวาน ถ้าใช้คำว่าหล่อคงจะน้อยเกินไป ต้องใช้คำว่าหล่อมาก ๆๆๆ
ปกติฉันไม่สนใจผู้ชายแต่สำหรับเขาคนนั้นมันเหมือนมีเวทมนต์มาสะกดจิตยังไงก็ไม่รู้
“คิดอะไรอยู่ยัยเอย รีบตอบมาสิ” มีนถามย้ำ ทำให้ฉันมีสติอีกครั้ง
“อื้อ เขาหล่อมาก ๆ เลย”
“งุ้ย ฉันอยากเห็นจัง” ชะเอมรีบพูด
“ท่าจะหล่อจริงเพราะปกติฉันไม่เคยเห็นยัยเอยชมใครว่าหล่อเลย”
“แล้วทำไมเขาถึงเรียกแกไปพบคนเดียว แถมวันนั่นก็ส่งกุหลาบมาให้แก” ชะเอมถามด้วยความสงสัย
“คุณเพลิงบอกว่าถ้าว่างจะเรียกพวกแกสองคนไป ช่วงนี้เขาน่าจะยุ่ง ๆ ส่วนเรื่องกุหลาบฉันว่าเขาส่งให้เราสามคนนั่นแหละ เป็นการต้อนรับ”
“อื้อ ฉันลืมไปเลย คุณเพลิงจะฝากแกสองคนเข้าทำงานที่โรงแรมด้วยนะ ^_^” พอฉันบอกแบบนั้นเพื่อนสองคนก็ดีใจกันใหญ่
“จริงหรอยัยเอย นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม”
“ฉันคิดว่าเราจะต้องหางานกันเป็นเดือน ๆ แต่นี่โชคดีจัง”
“เขาใจดีมากเลยนะ ถึงจะมีท่าทางขรึม ๆ น่ากลัวไปหน่อย”
ฉันคุยกับเพื่อนอยู่ครู่หนึ่งก็กลับมาที่ห้องตัวเอง เปิดโทรศัพท์เช็กเวลาที่ไทยว่ากี่โมงของที่นั่น ก่อนจะโทรไปหายาย
“ยาย ยายจ้าหนูคิดถึงยายจังเลย”
(เป็นไงบ้างลูก ได้เรียนหรือยัง)
“ยังจ้ะยาย หนูกับเพื่อนมาก่อนที่มหาวิทยาลัยจะเปิดเทอม เดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็ได้เรียนแล้ว”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: (ของหวง) มาเฟีย BAD