ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 101

“มึงกูสงสารน้องว่ะ ไม่รู้ว่าโดนผู้ชายหลอกหรือเปล่า พี่คนนี้กูเคยเห็นเขาแถวร้านเหล้าบ่อยจะตายไป สาวโคตรเยอะ กูล่ะกลัวจริงๆว่าน้องเพิร์ลจะโดนเขาหลอก มาค้างคืนด้วยกันแบบนี้ไม่อยากจะคิดว่าคงไปถึงไหนๆกันแล้ว ถ้ามีโอกาสมึงก็เตือนน้องมันด้วยนะ กูสงสารกลัวโดนผู้ชายหลอกเอา”

ผู้ชายคนที่หนึ่งพูดออกมา ณัฐนันท์รู้สึกไม่พอใจที่เป็นหัวข้อให้คนเอามาพูดถึง

“มึงจะให้กูไปเตือนน้องเขาว่าอะไรกูเป็นแค่พี่รหัส พูดมากไปก็จะกลายเป็นเสือกไปอีก เพิร์ลเป็นคนน่ารัก แฟนเขาก็คงรักแหละ อย่าเพิ่งไปคิดมากเลย”

เขาจำได้ว่าเป็นเสียงของพี่รหัสของเธอ

“เออ มึงก็ดูแลหัวใจตัวเองไปแล้วกันนะครับเพื่อน กฎของคนแพ้คือต้องดูแลตัวเอง”

ณัฐนันท์ตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องน้ำ สายตาทุกคู่มองมาที่เขา เขาไม่ได้พูดอะไรแค่เดินไปล้างมือ แต่คนอื่นๆก็ทยอยออกจากห้องน้ำไปคงจะพอรู้ว่าเขาได้ยิน

ไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไงดีที่มาได้ยินชัดๆว่าผู้ชายคนอื่นมีใจให้ผู้หญิงของตนเอง แถมยังเป็นห่วงกลัวเขาหลอกเธออีก

พอห้าโมงเย็น ณัฐนันท์ก็พาพัลลภาแยกตัวออกมา เหมือนกับคู่อื่นๆที่พาแฟนมาด้วย เขาจองเรือนแพริมน้ำเอาไว้ บรรยากาศดีมีอ่างอาบน้ำสงบ และเป็นส่วนตัว

“ว้าว สวยจังเลยค่ะ”

พัลลภามองวิวหน้าห้องพักแล้วร้องออกมาเธอไม่เคยมากาญจนบุรีมาก่อนนี่คือครั้งแรก และยังเป็นการมากับคนที่เธอรักสองต่อสองอีกด้วย อดตื่นเต้นไม่ได้

“ชอบไหมที่รัก”

เสียงของณัฐนันท์ที่กระซิบข้างหูและคำเรียกขานว่าที่รัก ก็ทำให้ใจของเธอเต้นรัว เขาเข้ามายืนซ้อนหลังวางคางของเขาลงบนศีรษะของเธอเพราะความสูงที่ต่างกันมาก สองมือของเขาโอบรอบเอวของเธอเอาไว้

“ชอบค่ะ ชอบมากเลย”

พัลลภาบอกกับเขายืนนิ่งซึมซับความอ่อนหวานในใจเอาไว้แบบนั้น เธอชอบเวลาที่อยู่กับเขา ทุกวินาทีที่มีเขาอยู่ใกล้ๆเธอมีความสุข

“ดีใจนะที่เพิร์ลชอบ”

เขาก้มลงหอมกลุ่มเส้นผมสีดำเข้มและนุ่มสลวยของเธอ เขาชอบผมเธอมาก เวลาที่เส้นผมสีดำของเธอสยายไปบนหมอนสีขาวในตอนที่เขามีเซ็กส์กับเธอ มันดูเซ็กซี่มาก

“พี่นัทดูสิคะพระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้วค่ะ”

พัลลภาชี้ให้เขาดูพระอาทิตย์ดวงใหญ่แสงสีนวลตาไม่ได้สว่างจ้าเหมือนตอนกลางวัน และกำลังจะลาลับขอบฟ้าไกลๆ สวยเหมือนภาพวาดจากศิลปินดังๆ และสวยมากขึ้นไปอีกเมื่อยืนดูกับคนที่เธอรัก

“สวยครับ เพิร์ลอยากถ่ายรูปไหม เดี๋ยวพี่ถ่ายให้”

เขาถามคำถามพร้อมกับโน้มหน้าลงมาจูบที่แก้มเนียน

“อยากค่ะ เอามุมนี้นะคะ”

พัลลภาพยักหน้ารัวๆเดินไปยืนที่ริมน้ำแล้วยิ้มให้กล้อง ณัฐนันท์ใช้มือถือของตัวเองถ่ายรูปเธอไว้หลายรูป

“มาเซลฟี่กันหน่อยดีกว่า”

ณัฐนันท์เดินเข้าไปหาเธอแล้วโอบเอวเธอไว้ หน้าแนบชิดกันแล้วยิ้มให้กล้อง คนโปรดของเขายิ้มจนตาหยี

มันน่ารักจนเขาต้องหันมาหอมแก้มของเธออีกครั้งแล้วกดถ่ายรูปไว้ คนที่โดนหอมแก้มก็แก้มแดงไปตามระเบียบ

“โดนหอมบ่อยขนาดนี้ยังไม่ชินอีกเหรอ”

ณัฐนันท์กระเซ้าเธอด้วยความเอ็นดู

“พี่นัทอย่าล้อเพิร์ลสิคะเพิร์ลเขิน ขอเพิร์ลดูรูปหน่อยค่ะ”

ณัฐนันท์ยิ้มอย่างเอ็นดูให้คนที่ขยันเขินเขา เขาดึงตัวเธอให้เอนมาชิดอกแล้วยืนดูรูปด้วยกัน

พัลลภารับโทรศัพท์จากเขามาดูเธอเลื่อนรูปไปมา สักพักมีแจ้งเตือนข้อความเข้ามาจากไลน์ เธอทันได้เห็นข้อความแวบๆว่า

“ถ้าคิดว่าแบบนั้นจะคุยทำไมคะ ทำไมไม่บล็อกไป”

ณัฐนันท์พยายามทำหน้าให้ใสซื่อที่สุด แล้วตอบออกไปว่า

“บล็อกยังไงพี่ทำไม่เป็น สอนพี่หน่อยสิ”

เมื่อได้ยินคำตอบแบบไม่รู้เรื่องของเขา พัลลภาแทบจะปรี๊ดออกมา อยากจะตะโกนออกไปว่า

‘ไอ้พี่นัทแล้วที่แกเคยบล็อกฉันล่ะ’

อย่าคิดว่าเธอโง่รู้ไม่ทันนะ ขึ้นกับว่าเธอจะพูดหรือเปล่า เวลาคนมันหลงบอกอะไรก็เชื่อ แต่เวลาปกติเธอก็มีสตินะ ทั้งโกรธทั้งโมโห อยากเลิกเป็นคนฉลาดที่กำลังแกล้งโง่ แต่อยากจะแสดงความฉลาดออกมาตอนนี้เลยว่าฉันรู้ทันแกนะไอ้พี่นัท แค้นจุกอก แค้นจนน้ำตาไหล

“คนดีมันไม่มีอะไรเลยค่ะ เพิร์ลอย่าคิดมากนะ พี่นัทของเพิร์ลหล่อขนาดนี้ สาวๆก็ตัดใจยากเป็นธรรมดา มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว”

ณัฐนันท์ดึงเธอเข้ามากอด แม้คนที่เขาพยายามจะให้อยู่ในอ้อมกอดจะเบี่ยงตัวหลบก็ตาม

“ผ่านไปแล้ว แล้วทำไมยังส่งมาอีกคะ พี่นัทเห็นเพิร์ลโง่นักใช่ไหมถึงจะหลอกยังไงก็ได้”

ก้อนสะอื้นวิ่งมาจุกที่คอ น้ำตาคลอหน่วยอีกนิดเดียวกำลังจะหยดแหมะ

“ไม่ใช่เลยเพิร์ล มันไม่มีอะไร”

สุดท้ายน้ำตาก็ไหลลงมาข้างแก้มของเธอจริงๆ

“ไม่มีอะไรงั้นเหรอคะ พี่นัทจะให้เพิร์ลเชื่อได้ยังไง ที่ผ่านมาเราไม่ได้เจอกันเลย เพิร์ลก็พยายามปลอบใจตัวเองว่าพี่นัททำงานยุ่ง พยายามไม่งี่เง่า หรือจริงๆแล้วพี่นัทไม่มีเวลาให้เพิร์ลแต่มีเวลาให้คนอื่น”

ณัฐนันท์เริ่มทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นว่าเธอดูจะร้องไห้ มุกที่ดีที่สุดในสถานการณ์นี้คือ ต้องแกล้งโมโหกลบเกลื่อนณัฐนันท์แสร้งเอามือทึ้งผมอย่างหงุดหงิด

“อะไรเนี่ยเพิร์ล พี่ไปทำงานจริงๆ ไปทำงานทุกวัน ตอนนี้ที่มาต่างจังหวัดกับเพิร์ล พี่ก็ยุ่งเพราะพนักงานลาออกหลายคน แต่ก็อยากจะใช้เวลากับเพิร์ลบ้าง แล้วดูสิ่งที่เพิร์ลคิดกับพี่สิ ถ้าเพิร์ลคิดว่าพี่เป็นอย่างนั้นพี่ก็ไม่มีอะไรจะพูด ถ้าเพิร์ลไม่เชื่อ พี่ก็ไม่รู้ว่าพี่จะทำยังไง”