ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 74
“อ้าปากเร็ว พี่ป้อน”
ณัฐนันท์ป้อนที่ปากของเธอ ปกติไม่เคยป้อนใครแบบนี้เลย แต่เห็นน่าซีดๆของเธอแล้วสงสาร
“เพิร์ลกินเองได้ค่ะ”
เธอรับช้อนจากเขามา
“พี่นัทกินกับเพิร์ลไหม”
เธอเงยหน้ามาถามเขา
“เพิร์ลกินเถอะ พี่ยังไม่หิว”
เขามองเธอนิ่งๆก่อนจะพูดออกมา
“ขอโทษนะที่ทำให้ป่วย”
เขาขอโทษอย่างคนที่รู้สึกผิดจริงๆ พัลลภาแก้มแดงรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร พอคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก็อดเขินไม่ได้ ตอนนี้เธอกับเขา เป็นมากกว่าคนรู้จักไปแล้ว
อยากจะถามเขามากว่า เธอเป็นแฟนของเขาใช่ไหม ก็ไม่กล้าถามออกไป กลัวว่าเขาจะบอกว่าไม่ใช่ เธอไม่อยากให้อึดอัดกันทั้งสองฝ่าย ไม่รู้ว่านี่คือความสัมพันธ์แบบไหน ขนาดนอนด้วยกันแล้วยังไม่กล้าถามเลย ว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน
“พี่ๆคนอื่นเขาตื่นกันหรือยังคะ วันนี้มีโปรแกรมจะทำอะไรกัน”
พัลลภาตักข้าวต้มเข้าปากไปด้วย ชวนเขาคุยไปด้วย
“พวกนั้นน่าจะไปดำน้ำกันนะ”
พัลลภาเงยหน้ามามองเขา
“แล้วพี่นัทล่ะคะ”
พัลลภาถามเขามีแววกังวล เธอไปด้วยไม่ไหวแน่ๆ ณัฐนันท์มองสบตาคนขี้กลัว เขารู้ว่าเธอกังวลว่าจะได้อยู่คนเดียว
“พี่ก็อยู่ที่ห้องกับเพิร์ลไง”
เขาส่งยิ้มอบอุ่นมาให้
“เพิร์ลขอโทษนะคะ ที่มาป่วยพี่นัทเลยอดไปกับเพื่อนเลย”
ณัฐนันท์จับหัวเธอโยกเบาๆ
“ไม่เป็นไร พี่ต้องดูแลเพิร์ลอยู่แล้ว อิ่มหรือยังจะได้กินยา”
เขาเห็นเธอวางช้อนและข้าวต้มในชามพร่องไปเยอะแล้ว
“อิ่มค่ะ”
ณัฐนันท์ยื่นยาแก้ปวดสองเม็ดให้เธอแล้วยื่นน้ำให้ พัลลภารับไปดื่ม
“นอนต่อไหม จะได้หายเร็วๆ”
พัลลภาพยักหน้าแล้วเดินไปนอนที่เตียง
เขาห่มผ้าให้เธอแล้วลุกขึ้นกะจะไปอาบน้ำ
“พี่นัทคะ”
พัลลภาฉุดมือเขาเอาไว้ ณัฐนันท์หันมามอง
“ครับ”
“กอดเพิร์ลหน่อยได้ไหมคะ”
ณัฐนันท์มองคนที่ขอให้เขากอดแล้วหลบตาแก้มแดงเพราะความเขิน แล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ ทำไมน่ารักแบบนี้ แล้วใครจะไปใจแข็งไหว
เขานอนลงข้างเธอแล้วกอดเธอเอาไว้ พัลลภาขยับตัวมานอนกอดเขา วาดแขนน้อยๆมาโอบเขาเอาไว้แล้วซุกหน้าลงกับอกของเขา ณัฐนันท์ใจอ่อนยวบ หอมลงที่หน้าผาก
“คนป่วย ขี้อ้อนเหรอคะ”
พัลลภาพยักหน้า ใช่ เวลาที่เธอไม่สบายเธอจะชอบอ้อนมากกว่าปกติ และตอนนี้เธออยากอ้อนเขา
“ค่ะ เพิร์ลไม่สบาย พี่นัทใจดีกับเพิร์ลหน่อยนะคะ”
น้ำเสียงออดอ้อนทำเอาณัฐนันท์ใจละลาย กอดเธอแน่นขึ้น
“แล้วพี่ไม่ใจดีกับเพิร์ลตรงไหน หืม หาข้าวหายาให้กิน ไม่ไปดำน้ำกับเพื่อนด้วย จะอยู่ดูแลเพิร์ลแบบนี้ไง”
เขาหอมที่ข้างแก้มของเธอ
“เมื่อคืนพี่นัทไม่ใจดีกับเพิร์ลเลย เพิร์ลเหนื่อย”
ณัฐนันท์ถอนหายใจออกมา ยิ่งเธอพูดยิ่งรู้สึกว่าเขามันเล้วเลว
“ขอโทษครับ ต่อไปจะไม่เอาแต่ใจอีก”
เขาลูบผมเธอเบาๆ
“เพิร์ลรักพี่นัทจัง”
เธอบอกความรู้สึกออกมา รักและหวงแหนเขา เขาเป็นของเธอและเธอก็เป็นของเขาแล้ว
“ดื้อเหรอเราน่ะ นอนได้แล้ว ไม่ต้องพูดอีก พี่จะอยู่กับเพิร์ล”
แค่คำพูดว่าพี่จะอยู่กับเพิร์ลก็ทำเอาคนป่วยใจเต้นแรง ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
“ขอบคุณนะคะ”
เธอยิ้มให้เขา
“นอนเถอะ หรือกินอะไรอีกไหม”
เขาชวนเธอกินอาหารเช้าด้วยกัน พัลลภาส่ายหน้า
“ไม่ค่ะ”
พัลลภาหลับตาลงอย่างมีความสุข บางทีพี่นัทอาจจะเป็นคนไม่ถนัดพูดคำว่ารักก็ได้ เธอบอกตัวเองว่าอย่าคิดมาก ให้ดูที่การกระทำแทน
เขาดูแลเธอดีออก ก็น่าจะแปลว่าเขารักเธอจริงๆนั่นแหละ พี่นัทเขาแค่ไม่ใช่ผู้ชายปากหวานหรือชอบพูดคำว่ารักพร่ำเพรื่อเท่านั้นเอง
วันนี้ทั้งวันพัลลภานอนพักผ่อนอยู่ในห้อง ณัฐนันท์ก็อยู่ในห้องบ้าง เดินออกมานอนเล่นที่ระเบียงด้านนอกห้องบ้าง เขานอนดูทะเลเงียบๆ
อาการของพัลลภาดีขึ้นมากแล้ว เธอไม่มีไข้ มีอ่อนเพลียเล็กน้อย วันนี้ได้พักเต็มที่พรุ่งนี้นั่งรถกลับจะได้ไม่ไข้ขึ้น
ณัฐนันท์นั่งเล่นโทรศัพท์ไปเพลินๆ โทรศัพท์ในมือสั่น พริมาโทรมา
ณัฐนันท์กดรับสาย
“ฮัลโหลปริม ว่าไง”
“นัทกลับวันไหน”
ณัฐนันท์หลุดยิ้มออกมา เอ่ยแซวออกไป
“อะไรกันปริม ผมมาเมื่อวานเองนะ วันนี้โทรตามแล้วเหรอ เป็นอะไรปกติไม่ได้ตามผมแบบนี้นี่”
ณัฐนันท์ถามอย่างแปลกใจ
“ปริมจะเอารถไปทำสี อาทิตย์หน้าจะไปสิงคโปร์เลยว่าเอาไปทำช่วงนี้ดีที่สุด เลยจะถามนัทว่ากลับมาหรือยัง จะให้ช่วยไปรับหน่อย”
ณัฐนันท์พยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่เธอบอก ปกติพริมาไม่ค่อยได้ขอความช่วยเหลือจากเขามากนัก เธอพึ่งพาตัวเองได้ เวลาที่เธอโทรหาเพื่อขอความช่วยเหลือ เขาเลยไม่เคยปฏิเสธ
“ผมกลับพรุ่งนี้ น่าจะถึงกรุงเทพช่วงบ่าย เป็นพรุ่งนี้ได้ไหมเดี๋ยวผมไปรับ วันนี้ปริมก็เก็บรถไว้ใช้ก่อน แล้วช่วงที่เอารถไปทำสีมีรถใช้เหรอ”
ที่ทำงานของพริมาอยู่ไกล แต่เธอเลือกอยู่แถวมหาวิทยาลัยเหตุผลที่เธอยังอยู่แถวนี้เพราะหนึ่งคือเคยชิน และสองเธอบอกว่าเป็นเพราะเขา เวลาเขาไปหาจะได้ไม่ลำบาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ของตายคนโปรด My Deceitful Lover