ของตายคนโปรด My Deceitful Lover นิยาย บท 92

“พี่นัทขาเพิร์ลอยากไปนั่งรถเล่น อยากอยู่กับพี่นัทนานๆ พาเพิร์ลไปนะคะ”

ณัฐนันท์ยิ้มกว้างอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเธออ้อนเขา นี่เขาแพ้คนขี้อ้อนจริงๆเหรอวะเนี่ย พยายามแล้วที่จะไม่ยิ้ม แต่ก็ยิ้มออกมาจนได้

“ครับเดี๋ยวพี่พาไปนั่งรถเล่นนะ อ้อนขนาดนี้ต้องพาไปอยู่แล้ว นั่งดีๆเร็วคนเก่ง”

ณัฐนันท์ตบหลังมือเธอเบาๆ เป็นสัญญาณว่าให้นั่งดีดี กลัวจะเผลอพาคนขี้อ้อนเลี้ยวเข้าม่านรูดเสียก่อน ใช้เวลาไม่นานณัฐนันท์ก็พาเธอขับรถมาที่บึงน้ำไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย มีคู่รักนักศึกษามาจอดรถชมวิวกันหลายคู่

จริงๆวิวคงไม่สำคัญเพราะมืดขนาดนี้จะเห็นอะไร สำคัญคือบรรยากาศต่างหาก แสงไฟจากเสาไฟที่ให้แสงสว่างสีนวลตา ส่องเข้ามาในรถ พอให้ได้เห็นหน้ากัน ณัฐนันท์เอื้อมมือไปเปิดเพลงในรถยนต์ เสียงเพลงรักหวานซึ้งดังออกมา

“เพิร์ลชอบฟังเพลงแนวนี้เหรอ”

เพลงของคนมีความรัก

“ค่ะ เพิ่งชอบฟัง”

เธอยิ้มเขินๆ เขาจะรู้บ้างไหมว่าที่เธอชอบฟังเพลงพวกนี้ เป็นเพราะเขา

“มีความรักเหรอเราน่ะ”

ณัฐนันท์แกล้งแหย่เธอเล่น รู้ดีว่าเธอน่ะชอบฟังเพลงพวกนี้เพราะใคร

“ใช่ค่ะ รักพี่นัท”

พัลลภาข่มความเขินอาย ปลดเข็มขัดออกแล้วโน้มตัวเข้าไปกอดเขาเอาไว้ พรุ่งนี้เธอจะไม่อยู่แล้ว เธออยากจะใช้เวลาสวีทกับเขาบ้างแบบที่คู่รักควรจะทำ จะไม่ได้เจอกันอีกหลายวันเลย

ช่วงที่ผ่านมาแม้จะไม่ได้เจอก็ยังอยู่ใกล้ๆ แต่นี่ห่างกันเป็นร้อยกิโลคิดถึงยังไงก็คงจะมาหาลำบาก

“ทำไมขี้อ้อนแบบนี้ล่ะคะ”

ณัฐนันท์รับร่างที่โผแทบจะข้ามเบาะมาหาเขา เขาโอบมือไปกอดเธอเอาไว้ ก้มลงสูดกลิ่นหอมจากผมนุ่มสลวย กลิ่นที่เขาคุ้นเคย

พัลลภายิ้มกว้างกับอกของเขา เมื่อได้ยินคำพูดคะขาเอาใจ ใจมันก็พองคับอก

“อ้อนพี่นัทคนเดียว”

เธอพึมพำกับอกของเขา

“น่ารักจัง ขยับมานั่งตรงนี้มา”

ณัฐนันท์กระซิบข้างหูของเธอแล้วดึงคนตัวเล็กข้ามเบาะมานั่งบนตักในท่าล่อแหลมเขาถอยเบาะไปด้านหลังให้พื้นที่ตรงช่วงขากว้างขึ้น แล้วเอื้อมมือไปปลดตะขอบราของเธอออก

อีกมือก็ช้อนเข้าไปในกระโปรงสั้นที่เอื้ออำนวยให้ทำอะไรต่อมิอะไรง่ายดายไปเสียหมด เขากอบกุมสะโพกกลมของเธอเอาไว้ แล้วบีบเบาๆนิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปในแพนตี้ตัวเล็ก

จมูกซุกอยู่ที่ซอกคอขาว ขบเม้มเบาๆ พอให้เกิดความเสียวซ่านแต่ระวังไม่ให้เป็นรอย

“อื้อ พี่นัทขา เสียว”

ณัฐนันท์จุดยิ้มมุมปากให้คนที่เปล่งคำว่าเสียวออกมา แต่ก่อนกว่าจะพูดได้แต่ละครั้ง ขอให้พูดแล้วขอให้พูดอีกก็ไม่ยอมพูด จะว่าไปคงไม่ใช่แค่เขาคนเดียวหรอกที่ต้องปรับตัว เธอก็ด้วยเช่นกัน

“เพิร์ลจูบพี่ที”

ณัฐนันท์อยากให้เธอจูบเขา มือเรียวลูบไปตามแผ่นหลังเนียน อีกมือกอบกุมก้นแล้วบีบหนักๆ หลายครั้งที่มือของเขาสะกิดถูไถไปตามร่องรักที่เปียกชื้นพัลลภากัดปากข่มกลั้นเสียงครางเอาไว้

เมื่อเขาบอกให้จูบ เธอก็ทำตามที่เขาร้องขอ จูบอ่อนหวานที่เงอะงะในช่วงแรก ก็ค่อยๆทำได้ดีขึ้น จูบของลูกศิษย์ตัวขาวทำเอาณัฐนันท์แข็งจนปวดไปหมด

“เก่งจัง เพิร์ลของพี่จูบเก่งแล้วนะ”

เมื่อได้รับคำชมพัลลภาก็ดูเหมือนจะมีกำลังใจ ตั้งอกตั้งใจจูบเขาในทุกลีลาที่เขาเคยสอน