ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง นิยาย บท 1

“ลูกไม่ยอม!”

ณ โถงประชุมภายในจวนแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่มีผู้คนจำนวนมากนั่งอยู่อย่างพร้อมหน้า แม่ทัพหลงซึ่งสวมเสื้อคลุมยาวผ้าไหมปักลายเหยี่ยวเหินฟ้ากำลังนั่งอย่างสง่าผ่าเผยอยู่บนเก้าอี้ไท่ซือ ท่าทางทรงพลังอำนาจน่าเกรงขาม

ที่นั่งข้างกายของเขาคือหลงฮูหยิน ภรรยาโฉมงามซึ่งสวมชุดคลุมผ้าแพรต่วนสีเขียวปักลายบุปผาสีสันแพรวพราว ทว่าดวงหน้าและแววตาของหลงฮูหยินกลับเจือด้วยความกังวล และกำลังจ้องมองหลงจ่านเหยียนผู้ซึ่งกำลังคุกเข่าตัวสั่นเทิ้มอยู่บนพื้นด้วยสายตาเดียวกับแม่ทัพหลง

ภายในโถงประชุม ยังมีผู้อาวุโสที่อายุมากแล้วอีกสองท่านและดรุณีซึ่งสวมอาภรณ์หรูหราด้วยอีกหลายท่าน ไม่มีผู้ใดกล้าส่งเสียงออกมา สีหน้าแววตามีแต่ความมืดครึ้มและขุ่นเคืองอย่างถึงที่สุด

ทว่าภายใต้ความกดดันของทุกคน คำว่า ‘ลูกไม่ยอม’ ของหลงจ่านเหยียน ช่างดูอ่อนแอไร้พลังเสียนี่กระไร?

หลงฮูหยินละสายตา ก่อนจะผุดยิ้มบาง ๆ ตรงมุมปากและกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่นนุ่มนวลอย่างถึงที่สุด “จ่านเหยียน ฝ่าบาทมีพระราชโองการแต่งตั้งเจ้าเป็นฮองเฮา นี่เป็นพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นของฝ่าบาท เจ้ามีหน้าที่แค่ซาบซึ้งในน้ำพระทัยของฝ่าบาทและน้อมนำคำสั่งเท่านั้น อย่าเอาแต่ดื้อรั้นเลย ลุกขึ้นมาเถิด!”

หลงจ่านเหยียนเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มด้วยความพรั่นพรึงและโศกเศร้า ตาบวมราวกับผลท้อ หมอบลงกับพื้น พลางเอ่ยด้วยเสียงโศกา “ท่านแม่ ต่อให้ท่านจะสั่งให้ลูกไปเป็นยาจกข้างทาง ลูกยังพอมีหนทางรอดชีวิต หากให้ลูกเข้าวังเป็นฮองเฮา ก็เท่ากับส่งข้าเข้าหลุมศพสังเวยชีวิต!”

ฮ่องเต้ประชวรหนัก บัดนี้ไม่รู้สึกตัวแล้ว ก่อนจะสิ้นสติไป ได้มีราชโองการสั่งให้ฝังศพสังเวยชีวิตฮองเฮา

ไทเฮาองค์ปัจจุบันคือพระปิตุจฉาของฮองเฮา มีหรือจะยอมเห็นหลานสาวของตนเองต้องสละชีวิตถูกฝังดินทั้งเป็น?

ดังนั้นในช่วงที่ฝ่าบาทหมดสติไม่รู้สึกตัวแล้ว ก็ได้มีพระราชเสาวนีย์สั่งให้ปลดฮองเฮา และอาศัยพระนามของฝ่าบาท รับหลงจ่านเหยียนบุตรีของแม่ทัพหลงเข้าวังเป็นฮองเฮาแทน

เพราะราชโองการของฝ่าบาทที่สั่งให้ฝังศพสังเวยชีวิตฮองเฮา มิได้ระบุชัดเจนว่าเป็นฮองเฮาพระองค์ใด

แม่ทัพหลงได้ยินถ้อยคำของหลงจ่านเหยียน ก็บันดาลโทสะทันใด “เหลวไหล ฝ่าบาทอยู่ในช่วงรุ่งโรจน์ของชีวิต พระวรกายแข็งแรงไร้โรคภัย เจ้าบังอาจพูดจาเหลวไหลเช่นนี้ได้อย่างไร? ตีนางอีก ตีจนกว่านางจะยอมถึงจะหยุด!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน