ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 12

เธอไม่ใช่เซี่ยหาน แต่เป็นเซี่ยเชียนเกอ

เธอแต่งงานกับเขาก็เพียงเพราะแค่คนตระกูลเซี่ยใช้แม่ของเธอมาข่มขู่เธอ สั่งให้เธอแต่งงานแทนเซี่ยหาน แต่ถ้าหากว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ แล้วทำไมเธอต้องช่วยเขาพูดในตอนที่เซี่ยหานด่าเขาว่าเป็นคนพิการด้วยละ?

แล้วก็ทำไมถึงได้พูดว่า ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง เธอก็ยังชอบเขา?

เขากับเธอ เมื่อก่อนเคยรู้จักกันใช่หรือเปล่า?

แต่ว่า ในความทรงจำของเขา จำไม่ได้ว่าตัวเองรู้จักผู้หญิงที่มีชื่อว่าเซี่ยเชียนเกอ!

อีกอย่าง หลังจากนั้นเย่หยิ่งยังส่งข้อความมาให้กับเขา บอกเขาว่า แม่แท้ๆของเซี่ยเชียนเกอตายแล้ว ในเมื่อแม่แท้ๆของเซี่ยเชียนเกอตายไปแล้ว อย่างนั้นเธอก็ไม่ต้องถูกข่มขู่จากเซี่ยเวยแล้วเป็นภรรยาของเขาต่อไปอีก ดังนั้น อีกไม่นาน เซี่ยเชียนเกอเองก็จะเป็นเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆพวกนั้น หนีได้ไกลแค่ไหนก็หนีไปไกลมากเท่านั้นหรือเปล่า?

ฝู้อวี้สิงถือเม็ดยาในมือไว้ บนใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความขมขื่น

เขาคิดว่าเซี่ยเชียนเกอไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ แต่ความจริงแล้ว ผู้หญิงทุกคนล้วนเหมือนกันหมด พวกเธอไม่มีทางชอบผู้ชายที่พิการแล้วยังตาบอดแบบนี้

เซี่ยเชียนเกอเห็นว่าฝู้อวี้สิงถือยาไว้ไม่ยอมกิน เธอเข้าใจผิดคิดว่าฝู้อวี้สิงกลัวว่าตัวเองจะวางยาพิษใส่เขา ตอนนี้ดวงตาของฝู้อวี้สิงมองไม่เห็น มีความระมัดระวังมากหน่อยก็เป็นเรื่องปกติ เซี่ยเชียนเกอจับมือของฝู้อวี้สิงไว้ เธอกัดเม็ดยาในมือของฝู้อวี้สิงหนึ่งคำ จากนั้นก็พูดกับเขาว่า "ไม่ใช่ยาพิษ คุณสามารถกินได้แล้ว"

ฝู้อวี้สิง "..."

"ตอนนี้ตาของผมมองไม่เห็น ถึงแม้เธอจะคายออกมาผมเองก็ไม่รับรู้"

ความระแวดระวังของฝู้อวี้สิงหนักมาถึงขั้นนี้แล้วงั้นหรอ?

ก็จริง ยังไงซะเขาก็มองไม่เห็น ถ้าหากว่าเขาไม่ระแวดระวังสักหน่อย ไม่แน่เขาก็คงถูกวางยาไปแล้ว เซี่ยเชียนเกอนึกถึงนี่ แล้วเธอก็นำเอาเม็ดยาในมือของฝู้อวี้สิงป้อนเข้าปากของฝู้อวี้สิง จากนั้นก็โน้มตัวลง จูบเข้าที่ริมฝีปากของฝู้อวี้สิง

เวลาเหมือนกับว่าหยุดนิ่งในวินาทีนี้