ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 18

เสี่ยวหานของเธอคงไม่ใช่ว่ายังไม่รู้อะไรหรอกนะ?

"เสี่ยวหาน เมื่อกี้ยัยสารเลวเซี่ยเชียนเกอบอกกับแกว่า สิ่งที่พวกเราใช้ข่มขู่มันไม่มีอยู่แล้วไม่ใช่งั้นหรอ?"

"ใช่ค่ะ แล้วยังไงคะ?"

แล้วยังไง?

แม่เซี่ยขมวดคิ้ว "ดังนั้น แกลองคิดดูดีๆ สิ่งที่พวกเราสามารถใช้ข่มขู่เซี่ยเชียนเกอได้มันคืออะไร!"

จากการเตือนสติของแม่เซี่ย เซี่ยหานก็นิ่งไป "แม่ของเซี่ยเชียนเกอค่ะ"

"ใช่ แม่ของมัน เมื่อกี้ยัยสารเลวเซี่ยเชียนเกอพูดว่า สิ่งที่พวกเราใช้ข่มขู่มันไม่มีอยู่แล้ว อย่างนี้ก็หมายความว่า มีโอกาสอย่างมากที่เซี่ยเชียนเกอจะหาตัวยัยชั้นต่ำคนนั้นเจอแล้ว ดังนั้น เสี่ยวหาน จากการคาดเดาของแม่ ต่อไปเซี่ยเชียนเกอจะบอกกับฝู้อวี้สิงถึงตัวตนที่แท้จริงของมัน ถึงตอนนั้น แกไม่อยากจะแต่งกับฝู้อวี้สิงมากยังไงก็ต้องยอมแต่งแล้วล่ะ"

เธอจำเป็นต้องแต่งงานกับฝู้อวี้สิง?

เซี่ยหานแค่คิดว่าตัวเองใกล้จะต้องแต่เข้าตระกูลฝู้ ไปรับใช้ฝู้อวี้สิงคนพิการและร่างกายบกพร่องคนนั้น เธอก็รู้สึกเหมือนฟ้าจะถล่ม เธอเป็นถึงผู้สืบทอดเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลเซี่ยเชียวนะ คุณหนูที่อยู่อย่างสูงส่ง ถึงแม้ว่าฐานะตำแหน่งของฝู้อวี้สิงเป็นสิ่งที่ผู้หญิงมากมายวาดฝัน แต่ตัวเธอเองมีเงิน หน้าตาก็ดี ดังนั้น จึงไม่จำเป็นต้องโลภไต่เต้าผู้ชายที่มีเงินมีอำนาจอย่างฝู้อวี้สิงคนนี้ เพื่อทลายชีวิตของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากว่าเธอแต่งงานกับฝู้อวี้สิงเสียจริง อย่างนั้นแล้วต่อไปไม่แน่เธออาจจะต้องเปลี่ยนจากคุณหนูเศรษฐีกลายเป็นคนใช้จริงๆก็ได้

ฝู้อวี้สิงท่อนล่างใช้งานไม่ได้ แล้วยังเป็นคนตาบอด เธอที่เป็นภรรยาของฝู้อวี้สิง ถ้าหากเธอไม่ดูแลรับใช้ฝู้อวี้สิง แล้วใครจะมารับใช้เขา?