ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 29

แบบนี้แล้วอย่างน้อยเขาก็ยังได้สัมผัสถึงความรู้สึกที่ถูกรักบ้าง

...

เวลาเที่ยงตรง บัญชีธนาคารของเซี่ยเชียนเกอมีเงินโอนเข้าสองพันล้าน

เซี่ยเชียนเกอถือโทรศัพท์ไว้ มองดูข้อความที่ทางธนาคารส่งมาให้ เธอลองนับดูมีเลขศูนย์เยอะมากๆ เซี่ยเชียนเกอซบไหล่ของฝู้อวี้สิงแล้วถามว่า "ทำไมถึงให้เซี่ยเวยโอนให้ฉันทั้งหมดสองพันล้านล่ะ? ทั้งๆที่มีอยู่หนึ่งพันล้านเป็นของแก"

"ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของผม อย่างนั้นแล้วทุกอย่างของฉันก็เป็นของเธอเช่นกัน"

"อีกอย่าง หนึ่งพันล้านนั่นเป็นสินสอดของเธอ เซี่ยเวยสมควรที่ต้องเอาเงินให้เธออยู่แล้ว"

เซี่ยเชียนเกอมองฝู้อวี้สิงอย่างจริงจัง "แต่การที่แต่งกับคุณเป็นเพราะฉันเต็มใจ ถึงแม้จะไม่เอาสินสอด ฉันก็ยินดีที่จะแต่งกับคุณ"

ฝู้อวี้สิงลูบหัวของเซี่ยเชียนเกออย่างรักใคร่เอ็นดู "ฉันไม่อยากเอาเปรียบเธอ"

"แต่งกับคุณ เป็นเรื่องที่ฉันมีความสุขที่สุดในชีวิต ดังนั้นฉันจะรู้สึกเสียใจได้ยังไงกัน"

เซี่ยเชียนเกอใช้หัวถูไปมาที่หน้าอกของฝู้อวี้สิง "ฝู้อวี้สิง แกต้องไม่รู้แน่ๆว่าฉันรอวันนี้มานานมากแค่ไหนแล้ว"

ฝู้อวี้สิง "...ไ

ไม่รู้ว่าทำไมเขามักจะรู้สึกว่าความรักที่เซี่ยเชียนเกอมีให้กับเขามีมาอย่างแปลกๆ แต่เซี่ยนเชียนเกอก็เหมือนจะชอบเขามากจริงๆ

หรือว่า เขาลืมเรื่องบางอย่างที่ไม่สมควรจะลืมจริงๆอย่างนั้นหรอ?

ฝู้อวี้สิงสงสัยเสร็จแล้วก็ใช้มือหนึ่งกอดเซี่ยเชียนเกอไว้ แล้วอีกมือหนึ่งก็เคลียร์เอกสาร

ส่วนเซี่ยเชียนเกอก็ซบที่หน้าอกของฝู้อวี้สิง และจ้องมองฝู้อวี้สิงที่เคลียร์เอกสารอย่างตั้งใจ มุมปากของเธอยกยิ้มเล็กน้อย

ไม่ว่าตอนไหนฝู้อวี้สิงก็ยังหน้าตาดีมากอย่างนี้เสมอ

"ตู๊ดๆๆ..."

โทรศัพท์ที่เซี่ยเชียนเกอวางไว้ด้านข้างเสียงดังขึ้นมา เห็นหน้าจอแสดงผลผู้โทรมาว่าอาจารย์ประจำชั้น เซี่ยเชียนเกอจึงออกมาจากอ้อมอกของฝู้อวี้สิง และกดรับสาย "สวัสดีค่ะ"

เพิ่งรับสายเสียงตะคอกก็ดังมาจากในสายว่า "เซี่ยเชียนเกอ เธออย่าคิดว่าผลการเรียนของเธอดีแล้วจะโดดเรียนเท่าไหร่ก็ได้นะ ฉันจะบอกเธอให้ว่าถ้าหากพรุ่งนี้ฉันยังไม่เห็นหน้าเธออีก ฉันว่าเธอก็อย่าได้คิดจะจบการศึกษาเลย!"

"ตู๊ดๆๆ"

เมื่ออาจารย์ประจำชั้นด่าจบก็กดวางสายไป เซี่ยเชียนเกอถือโทรศัพท์ไว้อย่างทำตัวไม่ถูกแล้วนึกย้อนถึงสถานะของตัวเจ้าของร่างเดิม เจ้าของร่างเดิมยังเป็นนักศึกษาอยู่จริงๆ

อีกอย่าง เนื่องจากว่าผลการเรียนของเจ้าของร่างเดิมดีมาก เจ้าของร่างเดิมจึงคิดไว้ว่าจะโดดชั้นเรียนขึ้นชั้นปีสี่โดยตรง ขณะนี้เจ้าของร่างเดิมทั้งฝึกงานไปด้วยและเรียนไปด้วย

ช่วงสองวันมานี้ เธอเพิ่งเกิดใหม่ที่ร่างกายของเจ้าของร่างเดิม ทั้งใจล้วนสนใจแค่ตัวฝู้อวี้สิงเท่านั้น จึงได้ลืมเรื่องการเรียนหนังสือของเจ้าของร่างเดิมไป ถ้าหากว่าอาจารย์ประจำชั้นไม่โทรหาเธอ ไม่แน่เธออาจจะโดดเรียนต่อไปเรื่อยๆก็ได้

เซี่ยเชียนเกอวางโทรศัพท์ลง มองดูวันที่ที่แสดงบนหน้าจอ วันพุธ

เธอเกาหัวตัวเองอย่างงุนงง "เกือบจะลืมไปแล้วว่าวันจันทร์ถึงวันศุกร์ฉันต้องเรียนหนังสือนี่นา"

ฝู้อวี้สิงเคลียร์เอกสารอยู่ข้างกาย เมื่อได้ยินเซี่ยเชียนเกอพูดอย่างนี้แล้วเขาก็ถามว่า "อาจารย์ประจำชั้นเป็นคนโทรมา?"

เพราะว่าเมื่อกี้เสียงของอาจารย์ประจำชั้นดังมากจริงๆ ดังนั้นฝู้อวี้สิงจึงได้ยินด้วย เซี่ยเชียนเกอพยักหน้า "อื้อ"

"เธอเรียนคณะอะไร?"

"คณะแพทย์"

"พรุ่งนี้ผมให้เย่หยิ่งส่งเธอไปที่มหาวิทยาลัย ตั้งใจเรียนดีๆ"

ฝู้อวี้สิงอยากจะให้เธอไปเรียนหนังสือที่มหาลัยขนาดนี้เลยหรอ? ถ้าหากว่าเธอไปเรียนหนังสือ แล้วใครจะฝังเข็มให้เขา? การฝังเข็มของเขา ห้ามหยุดเด็ดขาดนะ

"ฝู้อวี้สิง ถ้าหากว่าฉันไปเรียนที่มหาลัย แล้วคุณจะทำยังไง? ทุกเย็นฉันต้องฝังเข็มให้กับคุณ แล้วยังต้องทำติดต่อกันหนึ่งเดือน ดังนั้นถ้าหากว่าฉันไปมหาลัยแล้วตอนเย็นก็จะมาฝังเข็มให้คุณไม่ทันนะ"