ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 7

ในโลกยุคสมัยนี้ เหมือนว่าคู่สามีภรรยาที่แต่งงานใหม่ในวันที่สองจะต้องมีการกลับไปไหวบรรพบุรุษฝั่งเจ้าสาวกันจริงๆด้วย

แต่ว่า เซี่ยเชียนเกอไม่อยากเห็นใบหน้าจอมปลอมของพ่อเจ้าของร่างเดิมคนนั้น ฉะนั้นเซี่ยเชียนเกอจึงไม่คิดจะกลับไป "ฝู้อวี้สิงยุ่งมาก ฉันเองก็ยุ่งมาก ดังนั้นวันนี้ไม่กลับไปแล้วค่ะ"

พ่อเซี่ยยังคิดจะให้เซี่ยเชียนเกอพาฝู้อวี้สิงกลับมา แล้วให้ฝู้อวี้สิงมาพูดคุยเรื่องการร่วมมือทางธุรกิจกับบริษัทของเขาสักหน่อย แต่ตอนนี้เซี่ยเชียนเกอไม่กลับมาแล้ว อย่างนั้นเขาจะปรึกษาเรื่องการร่วมมือกับฝู้อวี้สิงได้ยังไง?

แววตาของพ่อเซี่ยเปลี่ยนผัน เขาพูด "เชียนเกอ ถึงแม้เธอกับคุณชายฝู้จะงานยุ่งมาก แต่ยังไงเธอก็ต้องพาเขามาเจอหน้าแม่เธอสักหน่อยสิ เธอไม่รู้ว่าเมื่อแม่ของเธอรู้มาว่าเธอแต่งงานแล้ว ก็ตื่นเต้นจนเริ่มไม่กินไม่นอนแล้ว เพราะฉะนั้นนะเชียนเกอ กลับมากล่อมแม่เธอให้กินข้าวดีๆสักหน่อย ไม่อย่างนั้น ถ้าหล่อนป่วย เธอก็ต้องมาเป็นห่วงเห็นใจอีกไม่ใช่หรือไง?"

พ่อของเจ้าของร่างเดิมกำลังใช้แม่ของเจ้าของร่างเดิมมาข่มขู่เธอเหรอ?

ชีวิตนี้เธอเกลียดการถูกผู้อื่นข่มขู่มากที่สุด!

ดูแล้ว วันนี้เธอคงจะจำเป็นต้องไปพบเจอกับพ่อของเจ้าของร่างเดิมสักหน่อยแล้ว

"ฉันรู้แล้ว ฉันจะกลับไปแน่นอนค่ะ"

พูดจบ เซี่ยเชียนเกอก็กดวางสาย เธอเก็บโทรศัพท์ เดินไปข้างกายฝู้อวี้สิง "ฝู้อวี้สิง เดี๋ยวฉันมีธุระ คงจะต้องออกไปสักพัก คุณรอฉันอยู่ที่บ้านนะ ฉันจะพยายามรีบกลับมาก่อนเที่ยงเพื่อกินข้าวเป็นเพื่อนคุณนะ"

ออกไป?

ฝู้อวี้สิงถามด้วยสีหน้านิ่งเฉยว่า "คุณคิดอยากจะหนี?"