ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 9

เซี่ยหานถูกตบอย่างกะทันหัน เธออึ้งอยู่นานกว่าจะรู้สึกตัวได้สติ เซี่ยเชียนเกอผู้หญิงเลวคนนี้กล้าตบหน้าเธองั้นหรอ?

มันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่มั้ย?

เซี่ยหานลุกขึ้นจากโซฟาอย่างดุร้าย คิดอยากจะเอาคืน แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยเชียนเกอ เซี่ยเชียนเกอจับแขนของเซี่ยหานไว้อย่างแน่นหนา เซี่ยหานเจ็บจนกรีดร้อง "อ๊า!เซี่ยเชียนเกอ ยัยผู้หญิงชั้นต่ำ ปล่อยมือนะ เจ็บ!ปล่อยมือซะ!"

"แม่คะ ช่วยหนูด้วย"

แม่เซี่ยเห็นว่าลูกสาวของตัวเองเป็นคนเสียเปรียบ เธอหยิบกาน้ำชาบนโต๊ะขึ้นคิดจะทุบเข้าไปที่หัวของเซี่ยเชียนเกอ เหมือนด้านหลังของเซี่ยเชีนเกอมีดวงตาอยู่อย่างไรอย่างนั้น ในขณะที่แม่เซี่ยใกล้จะทุบโดนเซี่ยเชียนเกอ เซี่ยเชียนเกอก็ย่อตัวลง กาน้ำชาในมือของแม่เซี่ยเสียงดัง "ปัก" ทุบเข้าไปยังหัวของเซี่ยหาน

ชั่วพริบตา เลือดก็ไหลลงมา

"แม่คะ!"

แม่เซี่ยเห็นว่าตัวเองทุบคนผิด เธอจึงเหลือบมองเซี่ยหานอย่างสงสาร ครั้งนี้เธอจึงไม่ใช้สิ่งของทุบเซี่ยเชียนเกอแล้ว แต่เธอเริ่มทำตัวอย่างป้าแก่ตัวร้ายที่เข้าไปดึงผมของเซี่ยเชียนเกอ เซี่ยเชียนเกอจับแขนของเซี่ยหาน ในขณะที่แม่เซี่ยใกล้จะแตะโดนผมของเธอ เซี่ยเชียนเกอก็ได้เหวี่ยงเซี่ยหานเข้าใส่แม่เซี่ย ทั้งสองคนจึงล้มลงกับพื้นพร้อมกัน น่าอนาถอย่างมาก

"โอ๊ย"

ร่างกายอวบอ้วนของแม่เซี่ยถูกเซี่ยหานทับไว้ เซี่ยเชียนเกอเดินเข้าไปเหยียบบนหลังของเซี่ยหานอย่างหนัก เซี่ยหานเจ็บปวดอย่างมาก แม่เซี่ยที่ถูกเซี่ยหานทับไว้ด้านล่างเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันสักเท่าไหร่นัก "เซี่ยเชียนเกอ ยัยผู้หญิงชั้นต่ำ แกกล้าลงมือทำร้ายฉันกับลูกสาวของฉัน ฉันว่าแกคงไม่อยากจะให้ยัยแก่แม่แกคนนั้นมีชีวิตอยู่แล้วใช่มั้ย!"

เซี่ยเชียนเกอเพิ่มแรงน้ำหนักเท้า "พูดถึงเรื่องนี้ ฉันก็อยากจะใช้โอกาสนี้ถามสักหน่อยว่าพวกคุณเอาแม่ของฉันไปซ่อนอยู่ที่ไหน?"

แม่เซี่ยหัวเราะอย่างชั่วร้าย "สถานที่ที่เหมาะจะให้แม่ของแกสำส่อน!"

ภายในใจของเซี่ยเชียนเกอมีลางสังหรณ์ไม่ดี "แม่ของฉันอยู่ที่ไหนกันแน่?"

แม่เซี่ยพูดอย่างปากแข็งว่า "นอกจากฉันตายแล้วเท่านั้น ไม่อย่างนั้น แกไม่มีทางรู้แน่นอนว่าแม่ที่สำส่อนไร้ยางอายคนนั้นของแกอยู่ที่ไหน!"