ข้ามมิติรักขุนนางกังฉิน นิยาย บท 258

แม้นางจะคิดว่ารู้จักเขามาโดยตลอด เเต่นางก็เพิ่งพบว่าเขามีหลายด้านที่นางไม่เคยรู้มาก่อน

นางชี้ไปยังส่วนที่เพิ่งอ่านเเล้วพูดว่า “ท่อนนี้ควรแก้ไข”

เหยียนมู่เหลือบมอง เเล้วเงยหน้ามองนางพลางถามว่า “แก้ไขยังไง’

หลิวอวิ๋นเซียงจ้องเหยียนมู่ “แก้เป็นให้หลิวอวิ๋นเซียงถามเหยียนมู่ว่า การเเต่งงานกับข้าเป็นความจริงใจหรือไม่”

เหยียนมู่คิดอยู่ครู่หนึ่ง ให้เหยียนมู่ตอบอย่างนี้ ตอนที่ข้าถูกบังคับให้เเต่งงานกับหยวนชิงเย่ว์เป็นเมียน้อย ในวันนั้นข้าไปลองชุดแต่งงานที่ร้านผ้า แล้วบังเอิญเจอเจ้า เจ้าก็มาเเสดงความยินดีกับข้า คำพูดของเจ้ามันเจ็บปวดกว่าถูกเเทงด้วยมีดเสียอีก ข้าไม่ได้เเต่งงานกับนาง และข้าก็คิดว่าถ้าได้แต่งงานกับเจ้าคงจะดีเเค่ไหน จึงคลั่งไคล้จนไปสั่งให้ช่างฝีมือที่ดีที่สุดในเจียงหนาน ทำชุดเจ้าสาวตามขนาดตัวของเจ้า เเล้วซ่อนไว้ เหมือนกับข้าได้เเต่งงานกับเจ้าไปแล้ว ดังนั้นการเเต่งงานกับเจ้าจึงเป็นความจริงใจเสมอมา”

“ตอนนั้นท่านคิดที่จะเเต่งงานกับข้าใช่ไหม”

“คิดอย่างบ้าคลั่ง”

“ไม่ใช่คนอื่น?”

“ข้าไม่เคยคิดจะเเต่งงานกับคนอื่น”

เหยียนมู่พูดจบก็จ้องมองหลิวอวิ๋นเซียงอย่างแน่วแน่ กลัวว่านางจะเดินจากไป

หลิวอวิ๋นเซียงมองเหยียนมู่ เป็นเวลานานจากนั้นยิ้มอย่างอ่อนโยน “งั้นก็ปล่อยให้เขาแต่งงานกับนางคนเดียวตลอดชีวิตไปเถอะ”

เหยียนมู่จับมือของหลิวอวิ๋นเซียงไว้ “เขาสาบานว่าจะเเต่งงานกับนางเพียงคนเดียว ไม่ว่าเขาจะเป็นเเม่ทัพของกองทัพเจิ้นเป่ย นางก็จะเป็นภรรยาของแม่ทัพ ไม่ว่าเขาจะเป็นขุนนางใหญ่ นางก็จะเป็นภรรยาของขุนนางใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายเจ็ด นางก็จะเป็นพระชายา ไม่ว่าเขาจะเป็นรองหัวหน้าหมู่บ้านอินทรีย์ นางก็จะเป็นภรรยาของรองหัวหน้า”

หลิวอวิ๋นเซียงวางหนังสือในมือลง เเล้วดึงมือของตัวเองออก “ดังนั้นหนังสือก็เเค่นิยาย เพียงไม่กี่ประโยคก็สร้างเรื่องราวจบลงอย่างสวยงามได้”

เหยียมมู่ขมวดคิ้ว “ไม่ใช่เรื่องแต่ง ข้าอยากให้เจ้าได้อ่าน”

หลิวอวิ๋นเซียงถอนหายใจ ก้มลงลูบที่คางของเขาอย่างปวดใจ “เจ็บไหม”

เหยียนมู่ลุกขึ้นแล้วอุ้มหลิวอวิ๋นเซียงไปวางบนโต๊ะ เขาก้มลงใช้คางถูจมูกของนาง จงใจพูดให้เกินจริง “เจ็บ เจ็บจะตายอยู่แล้ว”

นางเงยหน้าเล็กน้อย จุมพิตคางของเขา

เขาทำสำเร็จตามที่ต้องการ จึงรีบเข้าไปจูบนางอย่างเเรง

คนก็อยู่ในอ้อมกอด ยอมให้เขาจูบ เเต่เขาก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นเรื่อยๆ

ขณะนี้เจียงหย่วนมาเเจ้งข่าวจากภายนอกว่า “นายท่าน มีข่าวจากในวัง สนมเสี่ยวจินเฟยทำร้ายองค์หญิงใหญ่เหอซั่วโดยไม่ตั้งใจ ฝ่าบาททรงพิโรธ ลงโทษสนมเสี่ยวจินเฟยโดยการโบยสามสิบไม้ สนมเสี่ยวจินเฟยสลบไปในที่เกิดเหตุ ทว่าฝ่าบาทไม่อนุญาตให้ตำหนักซีเย่ว์เชิญหมอหลวง

มือของเหยียนมู่ที่โอบกอดเอวของหลิวอวิ๋นเซียงแข็งทื่อ จากนั้นเขาก็ซบหน้าลงกับไหล่ของนาง ราวกับกำลังดิ้นรนกับอะไรบางอย่าง

หลิวอวิ๋นเซียงจูบที่มุมปากของเขาด้วยความสงสาร “ท่านดู ที่ข้าอยากได้ ท่านก็ให้ไม่ได้”

“เจ้าใจร้ายขนาดนี้เลยเหรอ”