ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1003

บทที่ 1003 เจ้าและข้าเดิมพันกัน

เสี่ยวไป๋หันหลังจากไป ขณะนี้มันกลับกลายเป็นราชาหมาป่าเลือดแดงผู้มีชื่อเสียงโด่งดังแห่งชั้นที่สามสิบเอ็ด

ทุกย่างก้าวทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน

แม่ทัพเสือและแม่ทัพหมีส่งราชาหมาป่าเลือดแดงจากไปด้วยความเคารพ

เมื่อราชาหมาป่าจากไป ดวงตาของแม่ทัพเสือก็เจือไปด้วยประกายสังหาร ประกายสังหารนี้ไม่ได้มุ่งไปที่ใครที่อยู่ในที่นี้ แต่กลับรวมตัวอยู่ในดวงตา

แม่ทัพหมีถอนหายใจ

จ้าวอู่เจียงก้าวเข้าไปในสระปีศาจสวรรค์ ร่างกายจมลงในน้ำสีดำมืด เขาพลันสะท้านโดยไม่รู้ตัว

ครึ่งล่างของร่างกายรู้สึกราวกับถูกเข็มเงินร้อนนับหมื่นเล่มแทงเข้ามา เจ็บปวดจนต้องสูดลมหายใจเย็นเฉียบ และความเจ็บปวดเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

เขาสูดลมหายใจลึก ปากท่องคาถาชำระจิตใจของลัทธิเต๋า ค่อย ๆ นั่งลง เริ่มเพิ่มพลังปีศาจ นั่งสมาธิเพื่อก้าวสู่ขั้นจักรพรรดิ

สิบจั้งห่างจากสระปีศาจสวรรค์ ร่างกายกำยำของแม่ทัพเสือและร่างอ้วนท้วนของแม่ทัพหมีนั่งลงพร้อมกัน พวกมันนั่งสมาธิ รับรู้ความเคลื่อนไหวรอบด้าน

ที่นี่คือใจกลางเขาซยง ปกติแล้วไม่มีทางที่คนนอกจะบุกรุกเข้ามาได้ แต่เมื่อราชาหมาป่าสั่งการ พวกมันก็ต้องทำตามหน้าที่อย่างเต็มที่

แม่ทัพเสือมีงท่าทีดุร้าย

แม่ทัพหมีถอนหายใจ มันรู้ว่าทำไมแม่ทัพเสือถึงได้แผ่กลิ่นอาฆาตรุนแรงเช่นนี้ เพราะเมื่อครู่นี้ราชาเสือดำลมดำ นำทหารเสือนักรบมาเยือนภูเขาซยง และแม่ทัพเสือก็มีความแค้นไม่น้อยกับพวกปีศาจเสือจากเทือกเขาซิวหลัว

ดวงตาข้างที่บอดของแม่ทัพเสือถูกเสือลมดำทำให้บอด

แม่ทัพหมีมองจ้าวอู่หยางที่นั่งสมาธิอยู่ในสระปีศาจสวรรค์ราวกับนักบวชชราเข้าสู่ภวังค์ มันกลอกตาไปมาแล้วยิ้มอย่างซื่อ ๆ

“พี่เสือ อย่าคิดถึงเรื่องน่าหงุดหงิดในอดีตเลย มองไปทางโน้นสิ พี่ใหญ่ของท่านราชาหมาป่า เจ้าว่าเขาจะทนอยู่ในสระปีศาจสวรรค์ได้นานเพียงใด?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน