บทที่ 1010 สนทนา
“ราชาเสือ!”
ราชาหมาป่าเลือดแดงโกรธจัด ผุดลุกขึ้นยืน ร่างกายใหญ่โตน่าสะพรึงกลัว สายตาจ้องมองราชาเสือลมดำด้วยความโกรธเกรี้ยว
“เจ้ากำลังตะคอกใส่ใคร?!”
“ข้ากำลังตะคอกใส่ใคร?” ราชาเสือลมดำก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน ร่างกายของมันเล็กกว่าราชาหมาป่ามาก แต่ท่าทางไม่ด้อยไปกว่าเลย
“ข้ากำลังตะคอกใส่มนุษย์นั่น! ตั้งแต่เมื่อใดที่มนุษย์คนหนึ่งเข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องราวระหว่างข้ากับเจ้าได้?! เขาอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเจ้า ก็ควรจะประพฤติตนให้อยู่ในกรอบ! เขามีคุณสมบัติใดที่จะก้าวออกมาข้างหน้า?”
ราชาหมีเฒ่าถอนหายใจ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย แต่ราชาหมาป่ากับราชาเสือกลับอยากจะชักดาบใส่กัน
เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่ครั้งหรือสองครั้ง ในฐานะผู้อาวุโส ราชาหมีเฒ่าพยายามจะไกล่เกลี่ยแต่ก็ไม่สามารถจัดการได้
“ข้าขอบอกเจ้าไว้ตรงนี้เลยว่า เขามีคุณสมบัติ!” ราชาหมาป่าเลือดแดงชี้จ้าวอู่เจียง พูดทีละคำอย่างช้า ๆ
“เขา จ้าวอู่หยาง เป็นพี่ใหญ่ของข้า! หากเขาต้องการมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ก็ย่อมได้! ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้หากเขาเพียงแค่พูดประโยคเดียวว่าต้องการฆ่าเจ้า! เจ้าจะไม่มีทางเดินออกจากโถงนี้ไปได้ เจ้าเชื่อหรือไม่!”
ราชาเสือลมดำชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะอย่างอดไม่ได้
“เฮ่อ ๆ”
พี่ใหญ่ของราชาหมาป่าเลือดแดง?
พี่ของราชาหมาป่าเลือดแดงเป็นมนุษย์?
ช่างเป็นเรื่องตลกสิ้นดี!
ราชาหมาป่าคิดว่าเขา ราชาเสือ เป็นเด็กสามขวบที่หลอกได้ง่าย ๆ หรือไร?
ราชาเสือลมดำส่ายหน้า มองไปรอบ ๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “เจ้าคิดว่าคำพูดแบบนี้…”
เสียงของมันค่อย ๆ เบาลง เพราะมันพบว่าแววตาของเหล่าสัตว์ปีศาจเขาซยงในห้องโถงทุกตัวบ่งบอกว่าสิ่งที่ราชาหมาป่าพูดเป็นความจริง
จ้าวอู่หยางคือพี่ชายของราชาหมาป่า หากจ้าวอู่หยางบอกว่าจะกักตัวเจ้าไว้ที่นี่ เจ้าก็จะกลับไปไม่ได้
“ข้าจะเชื่อเจ้าสักครั้ง ฮ่า ๆ”


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า