บทที่ 1033 แสงทอง
ณ ดินแดนลับเต๋อเหลียน ใจกลางดอกบัว ริมฝั่งน้ำ
เสียงตะโกนด่าทอดังสนั่นฟ้า คำวิพากษ์วิจารณ์นานาชนิดพุ่งเป้าไปที่จ้าวอู่เจียง
จ้าวอู่เจียงยังคงสงบนิ่ง เขากล่าวเกลี้ยกล่อมกู้เหนียนหยวนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“เจ้าออกไปก่อนเถิด”
“ไม่!” กู้เหนียนหยวนซึ่งปกติมักเชื่อฟังคนรักเสมอ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ นางส่ายหน้า กระบี่ยาวสามเล่มลอยวนรอบกายนาง
นางไม่รู้ว่าทำไมจ้าวอู่เจียงถึงได้เมล็ดบัวทั้งหมดมาเร็วเช่นนี้
นางรู้เพียงว่า ตอนนี้จ้าวอู่เจียงกำลังตกอยู่ในอันตราย
มีคนมากมายต้องการแย่งชิงเมล็ดบัว หากจ้าวอู่เจียงถูกล้อมโจมตี ชีวิตคงยากจะรักษาไว้ได้
นางเข้าใจว่าจ้าวอู่เจียงแข็งแกร่ง แต่ไม่ว่าจะแข็งแกร่งเพียงใดก็ไม่อาจต้านทานผู้คนมากมายเช่นนี้ได้ นางจำเป็นต้องอยู่ช่วยเหลือ
“เชื่อฟังข้าเถิด” จ้าวอู่เจียงกดถุงเก็บของลงบนฝ่ามือของกู้เหนียนหยวน แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง
กู้เหนียนหยวนส่ายหน้าอย่างดื้อรั้น
“พวกเจ้าไม่สนใจข้าเลยใช่หรือไม่?” จากที่ไม่ไกลนัก อู๋ตี้จากถ้ำกระบี่ตระกูลอู๋ฟันกระบี่หนักลงมา
“จ้าวอู่เจียง วันนี้หากเจ้าไม่ส่งมอบเมล็ดบัวเต๋าทั้งหมด เจ้าต้องตายแน่นอน!”
จ้าวอู่เจียงยกมือขึ้นคว้ากระบี่หนักที่เต็มไปด้วยปราณกระบี่อันทรงพลังเอาไว้ กระบี่หนักในมือเขาเพียงชั่วลมหายใจเดียวก็เริ่มแตกสลายลงอย่างฉับพลัน
ขณะเดียวกัน ผู้ฝึกฝนคนอื่น ๆ ก็ล้อมเข้ามาโจมตี พลังลมปราณสั่นสะเทือน
หลู่เสี่ยวจินพยายามขัดขวางผู้ฝึกฝนบางส่วนจากตระกูลหลู่และสำนักเติมฟ้า แต่ไม่ว่านางจะตะโกนด้วยความโกรธหรือพยายามสกัดกั้นอย่างไร คนเหล่านี้ก็ตั้งใจแน่วแน่ที่จะหาเรื่องจ้าวอู่เจียง ต้องการให้จ้าวอู่เจียงส่งมอบเมล็ดบัวเต๋า
หลู่เฟิงถูกจ้าวอู่เจียงผลักออกไปไกล สีหน้าเขาสับสนงุนงง เซถลาเข้าหาพี่สาวหลู่เสี่ยวจิน
กู้เหนียนหยวนก็ถูกผลัก นางกลับมาด้วยความโกรธ ตอนต้าเซี่ยที่พังทลาย นางไม่สามารถทำอะไรได้ ตลอดปีที่ผ่านมานางพยายามฝึกฝนวิชากระบี่ที่สำนักเติมฟ้า ก็เพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์คล้ายกันขึ้นอีก
ครั้งนี้ไม่ว่าใครจะพูดอะไร นางก็จะไม่ไปไหน
ดวงตาของอู๋ตี้สั่นไหว ไม่อยากเชื่อว่ากระบี่หนักเหล็กกล้าของตนจะถูกจ้าวอู่เจียงบีบแตกได้
เขาไม่มีเวลาคิดมากไปกว่านี้ การต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งนั้นต้องแย่งชิงทุกลทมหายใจ เขาจึงเรียกกระบี่หนักอีกเล่มหนึ่งออกมาจากถุงเก็บของติดตัวโดยตรง แล้วฟันใส่จ้าวอู่เจียงอีกครั้ง
เขา อู๋ตี้ เป็นทายาทแห่งถ้ำกระบี่ตระกูลอู๋ แม้แต่หลู่เสี่ยวจินก็ยังสู้ได้สูสี แล้วทำไมจ้าวอู่เจียงคนเดียวเขาต้องถอย?
การก้าวหน้าเร็วไม่ได้หมายความว่าพลังแข็งแกร่ง!
ข้าอู๋ตี้จะไร้เทียมทานในโลก!
กลางหว่างคิ้วของจ้าวอู่เจียงปรากฏรอยแยกแนวตั้ง พลังปีศาจแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เขาใช้ฝ่ามือทำลายกระบี่หนักของอู๋ตี้ แรงฝ่ามือพุ่งทะลวงเข้าใส่หน้าอกของอู๋ตี้
ปัง!
อู๋ตี้ลอยกระเด็นออกไป ร่วงลงกระแทกริมฝั่งน้ำอย่างแรง เลือดไหลนองก่อนจะกลิ้งตกลงไปในน้ำ


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า