ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1032

บทที่ 1032 โลภ!

กู้เหนียนหยวนเหาะมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเต็มไปด้วยแสงอ่อนโยน นางกล่าวอย่างไม่อยากเชื่อ

“อู่เจียง?”

นางไม่คิดว่าจ้าวอู่เจียงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

เป็นรูปลักษณ์เดิมที่ดูสบายตา อีกทั้งยังทำให้นางรู้สึกจมูกแสบร้อนราวกับย้อนกลับไปในอดีต

เมื่อหลู่เฟิงเห็นจ้าวอู่เจียงครั้งแรกก็รู้สึกทึ่ง แต่เมื่อเห็นกู้เหนียนหยวนเหาะไปก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจ จ้าวอู่เจียงก็คือพี่เขยจริง ๆ ด้วย!

พี่เขยจ้าวอู่เจียงหล่อเหลาและมีเสน่ห์เช่นนี้ ไม่แปลกเลยที่สามารถพิชิตใจพี่สาวได้ ไม่แปลกเลยที่สามารถพิชิตใจศิษย์น้องได้!

ที่แท้พี่สาวก็รู้มาตลอด นางปิดบังข้าไว้อย่างทรมานจริง ๆ

ยังดีที่เขาหลู่เฟิง ฉลาดหลักแหลม มีฝีมือเหนือชั้น!

หลู่เฟิงดีใจ เหาะพรวดเข้าหาจ้าวอู่เจียง ประสานมือคำนับ คิ้วกระตุกไม่หยุด ราวกับจะบอกว่า พี่เขยไม่ต้องแกล้งทำอีกแล้ว ข้ารู้ตัวตนของท่านแล้ว ท่านไม่สามารถปิดบังน้องเขยอย่างข้าได้อีกต่อไป! ดวงตาของหลู่เฟิงเหลือบมองไปที่อู๋ตี้ซึ่งชี้กระบี่ใหญ่เฉียงไปทางเขา ทันใดนั้นคิ้วของเขาก็ขมวดแน่น!

ชี้พี่เขย?

เขายกมือขึ้นตบลงบนกระบี่ใหญ่ของอู๋ตี้ ปัดกระบี่ออกไป แล้วยืนอยู่ข้างกายจ้าวอู่เจียง

หลู่เสี่ยวจินที่อยู่ในกลุ่มของตระกูลหลู่ดวงตาสั่นระริก สีหน้าซับซ้อน นางเดาได้แล้วว่าจ้าวอู่เจียงก็คือจ้าวอู่หยาง

เมื่อนางมองไป จ้าวอู่หยางก็ขยิบตาให้นาง ความรู้สึกซับซ้อนและตกใจของนางถูกทำลายลงในพริบตา นางจึงแค่นเสียงฮึและยิ้มออกมา นางคิดว่าใครกันที่แย่งชิงอันดับหนึ่งของนางไป ที่แท้ก็คือจ้าวอู่หยาง คู่อริคนนี้นี่เอง

“พี่สาวหลู่!” มีเสียงตะโกนด้วยความตกใจดังมาจากกลุ่มของสำนักเติมฟ้า

เวลาเดียวกัน ผู้ฝึกตนรอบข้างหลายคนก็เปล่งเสียงอุทานด้วยความตกตะลึง บางคนถึงกับแฝงความหวาดกลัวในน้ำเสียง

หลู่เสี่ยวจินมองไปด้วยความสงสัย ตามสายตาของเพื่อนร่วมสำนักสำนักเติมฟ้า นางเห็นส่วนหนึ่งของกระดานจัดอันดับยอดอัจฉริยะที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้ดึงดูดความสนใจ

นั่นคือกระดานจัดอันดับการได้รับเมล็ดดอกบัวด้านบนมีเพียงชื่อเดียว จ้าวอู่เจียง!

หลังชื่อตามด้วยเลข หนึ่งร้อยแปด!

หัวใจของหลู่เสี่ยวจินสั่นสะท้านอย่างรุนแรง นางอ้าปากพูดไม่ออกชั่วขณะ

“จ้าวอู่เจียง!”

เสียงตะโกนด้วยความโกรธดังมาจากฝูงชน เป็นผู้ฝึกตนอิสระผู้มีพลังแข็งแกร่ง

“จงส่งมอบเมล็ดบัวเต๋าออกมา!”

คนธรรมดาไร้ความผิด แต่การครอบครองของล้ำค่าคือความผิด แค่เพียงสิบเมล็ดบัวแห่งเต๋าก็ยังถูกล้อมสังหาร แล้วจะเป็นอย่างไรหากเป็นเมล็ดบัวเต๋าทั้งหมด!

พร้อมกับเสียงคำรามด้วยความโกรธ ริมฝั่งน้ำที่เดิมทีค่อนข้างสงบ ก็พลันมีลมพัดกระโชกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน