ข้านี่แหละขันทีอันดับหนึ่งในใต้หล้า นิยาย บท 1041

บทที่ 1041 ฝึกฝนวิชากระบี่

จ้าวอู่เจียงได้ยินคำนางก็หัวเราะออกมา ไม่ได้ห้ามกู้เหนียนหยวนที่กำลังถอดเสื้อผ้าตน เพียงแต่กล่าวว่า

“ตอนนี้เจ้าช่างบังอาจเหลือเกิน อย่าได้มาขอร้องทีหลังเชียว”

กู้เหนียนหยวนหัวเราะคิกคัก ส่งสายตาเย้ายวนพลางกล่าว

“ในใจข้า ท่านจ้าวของข้าคือยอดฝีมือด้านวิชากระบี่และเก่งกาจที่สุดในใต้หล้า แต่เมื่อกันที่กระบี่จะใช้ปากพูด?”

ขณะที่เสื้อผ้าของจ้าวอู่เจียงถูกถอดออกไปครึ่งหนึ่งแล้ว เขาก็โน้มตัวลงอย่างฉับพลัน โอบเอวหญิงงามตรงหน้า แล้วอุ้มนางขึ้น กู้เหนียนหยวนตัวลอย เท้าไม่มีที่วาง จึงต้องยกขาเกี่ยวกระหวัดรอบเอวชายหนุ่ม

จ้าวอู่เจียงเลิกคิ้วพลางกล่าว “ยังกล้าดื้ออีกหรือ?”

เขาอุ้มกู้เหนียนหยวนเดินไปที่เตียง แล้วโน้มตัววางร่างนางลง

กู้เหนียนหยวนมองดูจ้าวอู่เจียงที่อยู่ตรงหน้า นางกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจอีกจึงรีบเริ่มถอดเสื้อผ้าของเขาออก

คราวนี้จ้าวอู่เจียงไม่ได้ต่อต้าน กู้เหนียนหยวนกล่าวอย่างเขินอายและหยอกล้อ

“ข้านึกว่าท่านจ้าวจะสามารถนั่งอยู่ในอ้อมกอดสตรีโดยไม่หวั่นไหวได้จริง ๆ เสียอีก”

จ้าวอู่เจียงถาม “เจ้ากำลังเยาะเย้ยข้าหรือ?”

กู้เหนียนหยวนทำปากยื่นพลางกล่าวอย่างเชื่อฟังแต่ก็ดื้อรั้นว่า

“ข้าจะกล้าเยาะเย้ยท่านได้อย่างไร ไม่ว่าใครก็บอกว่าข้าโตแล้ว”

จ้าวอู่เจียงสำรวจยืนยันคำนาง กู้เหนียนหยวนอ่อนระทวยราวกับไร้กระดูก ใบหน้าแดงเรื่อด้วยความเขินอาย

จ้าวอู่เจียงมองประหลาดใจ แล้วเอ่ยเย้าแหย่

“เหนียนหยวน เจ้ามีธาตุน้ำเป็นหลักหรือ?”

กู้เหนียนหยวนรู้ดีว่าเขากำลังพูดถึงสิ่งใด ทำให้นางขุ่นเคืองขึ้นมาเล็กน้อย

นางเกลียดที่ร่างกายไม่เป็นใจนัก นางกัดริมฝีปาก แล้วตอบโต้กลับไปว่า “เจ้าเป็นธาตุไม้หรือไร ยืนแข็งทื่ออยู่นั่นแล้ว”

จ้าวอู่เจียงยกยิ้มพลางนวดเอวของนางเบา ๆ

หญิงสาวสะดุ้ง บิดตัวพลางส่งเสียงครางหวาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน